Zinnenprikkelende kunst of aaneenschakeling van onzinnigheid? Drie redacteuren praten na." /> Zinnenprikkelende kunst of aaneenschakeling van onzinnigheid? Drie redacteuren praten na." />
Asset 14

Holy Motors

Een dag in het leven van monsieur Oscar. Acteur in hart en nieren, met negen klussen voor de boeg. In zijn limousine laat hij zich kriskras door Parijs vervoeren en ondergaat hij telkens een metamorfose. Van zakenman tot oma en van moordenaar tot motion capture-acteur. Maar wie is Oscar zelf, waar is zijn thuis en waar zijn de camera’s? En wat hebben Kylie Minogue en Eva Mendes hier in vredesnaam te zoeken?

Rutger: Wat. De. Fuck.

Boy: Inderdaad, maar ook: eindelijk weer eens een film die experimenteel durft te zijn.

Rutger: Ik dacht: ik ga weer eens onbevangen naar een film, kijk geen trailer, lees geen recensies, check niet IMDb of Rotten Tomatoes. Krijg ik dit! De vaagste film van het jaar. Mooi klaar mee.

Sara: Visueel spannend was het wel, ik vond de openingscène erg mooi.

Rutger: Ja, die bioscoopzaal vol slapende mensen. Dat getuigde ook van zelfspot. Of was het juist kritiek op de ingedutte filmindustrie?

Sara: Misschien verwees het naar de ingedutte carrière van Leos Carax, aangezien hij al tien jaar geen film had gemaakt?

Boy: Het was ook een soort tussendoortje schijnbaar, deze film. Al z’n andere projecten kwamen niet van de grond.

Rutger: Tussendoortje? Dus wat voor mij een broodje kaas is, is voor hem een chateaubriand?

Boy: Exactement, je bent Fransman of je bent het niet.

Sara: Voor een tussendoortje is het net iets te monumentaal.

Boy: Misschien is een tussendoortje het verkeerde woord, want monumentaal is de film op een bepaalde manier zeker. Een man die elf rollen speelt en aan Grote Thema’s geen gebrek.

Sara: Ik kende zijn eerdere werk niet goed en dan gaan bepaalde dingen in de film aan je voorbij. Hij gebruikt figuren uit zijn andere films, waardoor deze ‘experimentele’ film nog onbegrijpelijker wordt.

Rutger: Serieus? Gelukkig, nu voel ik me wat minder dom.

Boy: Dan moet je zeker niet meer over deze film gaan lezen. Nadat ik ‘m gezien had, was ik benieuwd wat er zoal over is geschreven en werd ik doodgegooid met de talloze referenties die erin zitten. Of zouden zitten, volgens die schrijvers. Bloggers. Comments op bloggers.

Sara: Zoals? Ik bedoel, welke referenties?

Boy: De meest hilarische vond ik Pixar’s Cars. Ander voorbeeld was de horrorfilm Eye without a face uit de jaren zestig, daarin heeft de actrice die de chaffeuze speelt blijkbaar een belangrijke rol.

Rutger: Ja, nu word ik echt een beetje pissig. Dit is precies het probleem met dit soort extreem absurde of abstracte kunst: je kunt er achteraf lekker een betekenis bij verzinnen. Terwijl dit voor mij gewoon twee uur totale bullshit was. Ik moest soms wel gniffelen, maar vooral om mijn eigen hulpeloze situatie.

Boy: Toen je gedwongen werd om twee minuten lang naar een stijf mannelijk lid te kijken bijvoorbeeld, haha.

Rutger: Nou, hij was niet in close-up, en wat mij betreft mogen er naast tieten en de sporadische vagina wel wat meer penissen in beeld – zie Michael Fassbender in Shame. Daar ben ik heel feministisch in. Al heb ik het vermoeden dat dit een kunstlul was.

Sara: KUNST. Maar serieus, ik denk hoe conceptueel een film (of iets anders) ook is, het moet op beide niveaus werken en ook iets betekenen, zonder voorkennis. En op dat vlak was dit best een lastige film.

Rutger: Ja, dat zeg je heel mooi! Daarom vind ik Mulholland Drive van David Lynch bijvoorbeeld ook onbegrijpelijk, maar toch fascinerend en geweldig omdat de afzonderlijke scènes wel sterke kleine verhaaltjes vertellen, in plaats van alleen maar ‘kijk dit eens raar zijn’. Het einde van deze film, met die apen, dat is gewoon raar-om-het-raar.

Boy: Lynch is een meester in het opbouwen en vasthouden van spanning. Daar kan Leos Carax een puntje aan zuigen. Aanvankelijk vond ik de film fantastisch, omdat hij gewaagd is en vooral in het begin zowel grappig als intelligent, maar gaandeweg zakt de spanningsboog helaas in.

Sara: Ik haakte af toen Kylie Minogue zingend haar rol ging vertolken. Dat is iets wat ik echt never ever hoef te zien. Verder is het inderdaad een grappige film, met een tragische maar wat onduidelijke boodschap, waarmee Carax ons vooral aan het lachen wil maken. Het verhaal van acteurs die je kan inhuren voor het echte leven, is mooi. Hoewel ook wat populair de laatste tijd, met films als Alps en Synecdoche, New York.

Boy: Ik vond het ook sterk hoe hij de alsmaar verder ontwikkelende technologie becommentarieert. Niet door gekke science-fiction, maar door de acteurs af en toe met weemoed over die goeie ouwe tijd te laten praten, toen camera’s nog grote zichtbare objecten waren.

Rutger: Dat idee is inderdaad mooi. Die hoofdrolspeler is in feite zo vergroeid met zijn beroep als acteur en de camera’s zijn zo onzichtbaar geworden, dat ‘het spel’ en ‘het leven’ door elkaar gaan lopen. Maar van Synechdoche, New York begreep ik ook geen reet. Misschien ben ik toch gewoon een proleet.

Sara: Dat rijmt. Maak er een liedje van.

Boy: Hahaha. Nog een laatste ding dat me opviel trouwens: limousines, die zijn in zwang. Ook Cosmopolis speelde zich bijna geheel in zo’n groot wit metalen monster af. Iconen van grootsheid, geld en glamour.

Rutger: Boy, nu ben je geen haar beter dan die bloggers! Kun je ook wel zeggen dat er de laatste tijd opvallend veel mensen met pistolen schieten in films.

Boy: Ik kan er niks aan doen. Deze film... ik moet... betekenis... duiding... Aarrrgghhh.

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Eenzaamheid trekt me niet, maar ik heb er behoefte aan

Eenzaamheid trekt me niet, maar ik heb er behoefte aan

Eva van den Boogaard schreef een brief aan Roland Barthes, die in zijn dagboeken over eenzaamheid en vrijheid schreef wat zij zelf niet kon verwoorden. “Je hebt me lang gerustgesteld, maar waar ik de herkenning eerst geruststellend vond, vind ik haar de laatste tijd steeds verontrustender.” Lees meer

De sofaconstante

De sofaconstante

Uschi Cop schreef een claustrofobische verhalenbundel over zes levens die getekend zijn door een verlangen naar zingeving. De sofaconstante is een voorpublicatie van een van die verhalen uit haar bundel 'Zwaktebod'. Lees meer

Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

:The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

Marit Pilage onderzoekt beelden van queer vruchtbaarheid in de kunst om zo de definitie van vruchtbaarheid, zwangerschap en ouderschap te herdefiniëren. Lees meer

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Zazie Duinker baant zich een weg door het oerwoud van de (hergedefinieerde) woorden. Lees meer

In de afwezigheid van 1

In de afwezigheid van

Marit Pilage onderzoekt de rol en betekenis van kunst bij zwangerschap en vruchtbaarheid, maar vooral ook bij het uitblijven daarvan. Lees meer

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik toch een mannenhater?’ 6

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik dan toch een mannenhater?’

Puck Lingbeek's vader stelt dat haar boosheid richting mannen haar interpretaties van kunst beïnvloedt. Puck is het daar niet mee eens, maar het zet het haar wel aan het denken. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Voesten

Voesten

"Misschien is dat man zijn hier: hetzelfde bewegen als de anderen." Voesten van Werner de Valk is een kort verhaal over een eiland met een duistere traditie en over het moeten bewijzen van mannelijkheid. Lees meer

Muze

Muze

Loren Snel schreef een roman over hoe samen te zijn met een ander en intussen trouw te blijven aan jezelf. Haar debuut verschijnt 25 oktober bij uitgeverij Prometheus. Hier lees je een voorpublicatie. Lees meer

Liever een monster

Liever een monster

Het is moeilijk te accepteren dat mensen kunnen doden, maar waarom maken we van moordenaars karikaturen? Een voorpublicatie uit Lotje Steins Bisschop en Roselien Herderschee Dodelijke gekte. Lees meer

Jari

Jari

Dave Boomkens schreef een verhaal over troosteloosheid, onmacht en opgroeien. Over hoe je in een treurig flatgebouw, tussen de nieuwsprogrammering en sportwedstrijden door, een vriend kunt vinden en verliezen. Lees meer

Hoe in Duitsland het Zionistische establishment wint

Hoe in Duitsland elke vorm van empathie met inwoners van Palestina wordt verboden

De situatie in Duitsland is de laatste dagen geëscaleerd. Het politieapparaat en de politiek gebruiken harde repressiemiddelen om vooral Duitse mensen van kleur of met een migratieachtergrond de kop in te drukken. Zij verliezen op dit moment hun vrijheid van meningsuiting. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Geef de dag een naam

Geef de dag een naam

Op een hete zomerdag wordt Felipe zwetend wakker. Deze dag, die heet en broeierig is, brengt hem uit evenwicht, tot hij uiteindelijk doet wat hij gezworen had nooit te doen: hij begint te drinken. Een fragment uit de afstudeernovelle van Tiemen Hageman over het verleden proberen los te laten, het leven ruimte geven en adolescent worden. Lees meer

Aaah, het launchfeest!

Aaah, het launchfeest!

Na de lancering van ons derde papieren tijdschrift willen we onze lezers, schrijvers en makers graag uitnodigen om dit grote succes samen met Hard//hoofd te vieren op 26 oktober in Amsterdam. Lees meer

Tussen de randen van een aquarium

Tussen de randen van een aquarium

Wie ben je als je alles kunt zijn? In het fragmentarische afstudeerwerk van Ettie Edens veranderen mensen onder andere in een hoopje, een steen, een natuurkundedocent, water, iemand die limonade drinkt en een lantaarnpaal. Lees meer

Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer