Asset 14

Ladri di biciclette

In Ladri di biciclette (Fietsendieven, 1948) krijgt Antonio Ricci in tijden van grote werkeloosheid een baan. Het enige wat hij daarvoor nodig heeft, is een fiets. De lakens worden verkocht om er een aan te kunnen schaffen. Op de eerste werkdag wordt het ding echter gestolen, en Ricci begint aan een onmogelijke zoektocht naar zijn rijwiel, en zijn geluk. (De film is in zijn geheel op Youtube te bekijken)

Emy: Een film uit de tijd voordat het fietsslot uitgevonden werd.

Noor: De regisseur Vittorio de Sica heeft het vak filmmaken wel goed begrepen. De fiets is het object of desire: een hoofdpersonage moet verlangen naar iets (of iemand), wat hij of zij nog niet heeft, en dat dan gedurende de film zien te krijgen. Dat is eigenlijk waar een filmverhaal op drijft.

Emy: Het was ook niet zomaar een object of desire, geen liefje ofzo, die fiets was letterlijk van levensbelang. En precies op het moment dat je begrijpt hoe belangrijk de fiets voor Antonio is, en je Antonio ook echt sympathiek bent gaan vinden, wordt de fiets gestolen!

Noor: Ik wilde zo graag dat hij zijn fiets terugkreeg, ik leefde helemaal met hem en zijn belachelijk lieve zoontje mee.

Emy: Ik ook, ik had er zo’n kind-voor-een-poppenkast gevoel bij: "Nee, Antonio, achter je!" Ik heb hardop "Oh nee!" geroepen. Wat een mooie lach had die acteur ook, niet zo’n Hollywood-grijns, maar een 'ik-weet-niet-welk-geluk-me-nu-overkomt-en-ik-ben-bang-dat-het-elk-moment-voorbij-kan-zijn'-lach.

Noor: Ik vond Antonio best wel op Don Draper lijken. En de acteurs zijn dus allemaal ‘echte’ mensen hè, geen acteurs. Dat hoort bij het Neorealisme, de stroming waar deze film ook onder valt: vooral Europese filmmakers wilden in deze naoorlogse periode het echte leven laten zien, en geen opgepoetste werkelijkheid. Dus werd er gefilmd op bestaande locaties en werden er onervaren mensen ingezet als acteurs.

Emy: Dat werkte goed, het zag er realistisch uit zonder dat het amateuristisch werd. Maar hé, over Don Draper gesproken, waar blijft Rutger?

Rutger: Hé jongens, sorry dat ik zo laat ben. Ik had - serieus - een lekke band. En ik had al zo’n rotdag, omdat ik geld van mijn eigen spaarrekening moest lenen omdat een opdracht toch minder goed betaald werd dan ik dacht. Dus ik kan het me niet veroorloven om naar de fietsenmaker te gaan.

Emy: Wat een ellende! De crisis begint voelbaar te worden?

Rutger: Ja, maar toen dacht ik aan The Bicycle Thieves en voelde ik me beter.

Emy: Downward social comparison? Of heb je er nuttige tips uit kunnen halen wat je moet doen tijdens financiële misère?

Rutger: Nou, volgens mij was de les van de film dat je je helemaal kunt verliezen in de verkeerde doelen. Je wilt geluk, dus wil je geld, dus wil je een baan, dus wil je een fiets. Maar voor je het weet focus je je volledig op je gestolen fiets en zie je niet eens meer hoe lief je zoontje is!

Noor: De fiets was van het merk Fides: dat betekent zoveel als geloof en trouw. Daar ging het volgens mij vooral over, over dat vastklampen aan je overtuigingen. Maar dat mislukte jammerlijk op het einde, wat een slotscène!

Emy: Ik interpreteerde de keuze voor die naam als ironie: Antonio verliest zijn Fides al snel, probeert van alles om ‘m terug te krijgen, maar steeds de verkeerde dingen. Waarbij hij inderdaad, zoals Rutger zegt, het meest waardevolle, dat wat hij het meest trouw had moeten zijn - zijn zoontje - uit het oog verliest.

Rutger: Ik denk wel eens: wat is onze economie toch een raar ruilsysteem. Je moet carrière maken, waarbij je steeds betere banen krijgt, maar dus ook meer stress, maar je kunt ook beter uitrusten op een duurdere vakantie. Je ziet je vrouw niet veel, maar als je haar ziet kun je haar meenemen naar een heel goed restaurant? Wat is dat voor vreemde deal? Uiteindelijk bereik je niets.

Noor: Is het dan allemaal voor niks geweest: zijn we weer aanbeland bij hetzelfde pessimisme?

Emy: Ik weet niet of ik dit een eerlijke vergelijking vind. Het koppel in de film moest zelfs de lakens van hun bed verkopen om een fiets te kunnen halen, om simpelweg eten op tafel te krijgen. Dat is toch wat anders dan werken opdat je in dure restaurants kunt eten.

Rutger: Ja ok, ik ben een verwende hond, maar het gaat om hetzelfde: je offert je persoonlijke geluk op voor een beetje materiële bevrediging. Je vergeet waar het werkelijk om draait.

Noor en Emy: Waar dan om?

Rutger: De liefde! Goede grappen! Een lentewandeling! Creativiteit! Familie! Clichés! Alle dingen die je niet met je Eurocard/Mastercard kunt kopen.

Noor: Nee inderdaad, dat heeft de mensheid echt al ver gebracht. Je bent echt een verwende hond Rutger. Ik wil geld verdienen, anders ben ik ongelukkig.

Emy: Laat ik maar niet beginnen over Rutgers appartement aan de gracht...

Rutger: Rutgers SOCIALE HUURWONING aan de gracht.

Noor: Ik woon momenteel in het grachtenpand van mijn moeder. Ik ga haar zo mailen omdat ik deze maand de huur niet kan betalen.

Emy: Ik woon in een huis met muizen, kakkerlakken, lekkages, en huisgenoten met een hoorbaar actiever seksleven dan ik. En het staat niet eens aan een gracht. Ik kan er niet weg omdat je hier pas na meer dan twaalf jaar inschrijving een sociale huurwoning kunt krijgen.

Rutger: Ach, liever hier dan in Italië. Wat is dat toch een raar land. Totale chaos, en toch zo mooi. Die scène waarin Antonio belaagd werd door al die mannetjes in ‘hun’ buurt, was echt typisch Italiaans. Iedereen is kalm en mooi en verontwaardigd en onredelijk tegelijk.

Noor: En corrupt en macho. Zo iemand willen ze dan ook aan het hoofd van hun land hebben staan.

Rutger: Ik wilde altijd al met een Italiaanse naar bed. Twee zomers geleden lukte het. Het was fantastisch, maar na afloop was het meteen drama. Ze wilde me nooit meer zien nadat ik mailde dat ik ons ‘avontuur’ zo mooi vond. “I am no adventure! I am a woman!” Pfff...

Emy: Dat soort Don Draper-verhalen negeer ik even, Rutger. Beppe Grillo brengt misschien verandering? Ik las net dat de kamerleden van zijn partij 75% van hun loon in een fonds voor door de staat gedupeerde kleine ondernemers willen storten.

Rutger: Beppe is ook niet echt een groot licht hoor.

Emy: Is er dan helemaal geen hoop meer? In de film zag je heel mooi waar Italianen - en misschien mensen in het algemeen - in crisistijd op terugvallen: het geloof en het bijgeloof. De waarzegster verdiende het meest van iedereen. Ik ga dat serieus als carrièreswitch overwegen.

Rutger: Ik las dat nu in Nederland een miljoen mensen aan yoga doen. Er gaan bovendien elk jaar meer mensen naar de film.

Emy: Ah, dat verklaart waarom ik ineens allemaal vriendinnen hoor zeggen dat ze een opleiding tot yogalerares aan het volgen zijn.

Noor: Yoga, waarzeggerij, films: mensen voor de gek houden, daar valt inderdaad wel geld mee te verdienen. Alleen vind ik films maken dan een stuk oprechter, dat pretendeert ten minste niet de waarheid in pacht te hebben, slechts verschillende waarheden te laten zien.

Rutger: Ja! Laten we films kijken tot de crisis voorbij is.

Emy: En lentewandelingen maken.

Noor: Goed idee! Betalen jullie dan mijn huur?

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Auto Draft 4

Tijd buiten de uren om

Micha Daanen sliep binnen een jaar in bijna 60 verschillende hotelkamers. In dit essay ligt hij het fenomeen van de hotelkamer als liminaal object toe, en legt uit wat zo'n kortdurend verblijf voor gasten én kamers betekent en waarom het onmogelijk is om ouder te worden in een hotelkamer. 'In het bed waar ik gisteren droomde over sterven in een auto-ongeluk ligt nu iemand te masturberen.' Lees meer

Een ode aan de pornofilm 2

Een ode aan de pornofilm: Het Porn Film Festival Amsterdam

Porno is meer dan wat Pornhub en andere grote platforms ons voorschotelen. Het Porn Film Festival Amsterdam laat deze donderdag tot en met zondag zien, dat porno kwetsbaarder, artistieker en vrijer is dan velen verwachten. Emma Zuiderveen spreekt met organisatoren Erik ter Veld en Franka Bauwens. Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Auto Draft 2

'Kunnen we vrienden zijn?': over een noodzakelijk veranderende mens-natuur relatie

Wanneer Jop Koopman afreist naar Lombok om de Indonesische visie op mens-natuurrelatie beter te begrijpen, gaat hij op pad met een lokale mysticus. In dit essay onderzoekt hij hoe we de verhouding mens-natuur opnieuw kunnen vormgeven; wat de agency is van onze omgeving, en waarom we vrienden moeten worden met alles rondom ons. Lees meer

 1

De zee

Mariska Kleinhoonte van Os schrijft met groot mededogen en rauwe eerlijkheid over degenen die tussen de mazen van het net en de mazen van de wet vallen, in de verhalenbundel 'Tussen de mazen' die op 14 februari verschijnt. Op onze site lees je alvast een voorpublicatie. Lees meer

De rattenkoning

De rattenkoning

Een schoolreis naar Praag klinkt als een feestelijke afsluiting van de middelbare school: slapeloze busritten, sigaretten in de schaduw van kasteelparken en stiekeme plannen om absint te drinken in hotelkamers. Maar in dit verhaal van Nick De Weerdt eindigt de reis voor een onafscheidelijke vriendinnengroep met een onverwachte confrontatie: de rattenkoning. Lees meer

Stil protest

Stil protest

Nadeche Remst laat zien hoe slaap, verdriet en dissociatie meer zijn dan persoonlijke reacties: ze worden een vorm van stil verzet tegen een wereld die kwetsbaarheid buitensluit. Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Hoe lang blijf je een vluchteling?

Hoe lang blijf je een vluchteling?

'Wat' ben je als je ergens niet thuishoort, maar ook niet terug kan naar je geboorteland? Ivana Kalaš onderzoekt het label 'vluchteling'. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Even zweven de levende wezens

Even zweven de levende wezens

Voor Hard//hoofd dicht Pim te Bokkel over de verschillende facetten van water: de kalmte en geborgenheid ervan, of juist de dreigende weidsheid. Dit is een voorpublicatie uit de bundel 'Even zweven de levende wezens' die op 16 januari bij uitgeverij Wereldbibliotheek verschijnt. Lees meer

Een echte vis

Een echte vis

In dit verhaal van Maartje Franken dreigt er meer dan alleen een storm. Kinderen gaan op zomervakantie in de regen, ontdekken een verzonken stad en proberen te documenteren zoals Bear Grylls. Lees meer

:Oproep: Hard//hoofd Biechtlijn

Oproep: bel de Hard//hoofd Biechtlijn

Op zoek naar een luisterend oor? Bel de Hard//hoofd Biechtlijn op 06 16 85 74 57 en word trouwe lezer van Hard//hoofd op papier om de collectieve audiobiecht te beluisteren. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lichamen en monden

Lichamen en monden

Hoelang blijf je toekijken? Wanneer dondert alles in elkaar? Waar zit de zwakke plek van passiviteit? Pieter van de Walle neemt je in dit kortverhaal mee als apathische visverzorger in een Berlijns aquarium. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Honger’, het zevende Hard//hoofd Magazine! 1

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Honger’, het zevende Hard//hoofd Magazine!

Welk verlangen kenmerkt jouw leven en waar snak jij naar? Stuur voor 16 februari 2025 je pitch in en voed ons met jouw ideeën over (beeld)verhalen, essays, poëzie en kunstkritiek voor het magazine ‘Honger’. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Honger’, het zevende Hard//hoofd Magazine!

Illustreer jij de volgende cover van het Hard//hoofd Magazine?

Voor ‘Honger’, het najaarsnummer van 2025 van Hard//hoofd, zijn we op zoek naar illustrator die de cover van ons magazine wil maken. Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

De Groep

De Groep

'Ik ben Jane en Kevin is een lul die te veel ruimte inneemt.' Amal Akbour schreef een verhaal over Jane, een narcistische jonge vrouw die voor het eerst deelneemt aan groepstherapie. Dit is een voorpublicatie van het verhaal dat Amal schreef als onderdeel van het Veerhuis Talentenprogramma. Lees meer

Gebeden van keramiek - Nieuw werk voor kunstverzamelaars! 1

Gebeden van keramiek - Nieuw werk voor kunstverzamelaars!

Als dank voor hun steun, ontvangen onze ruim 1.700 kunstverzamelaars in januari een prachtig werk van beeldend kunstenaar Dakota Magdalena Mokhammad. Om welk werk het precies gaat blijft een verrassing, maar in gesprek met onze chef Kunst Jorne Vriens licht Dakota een tipje van de sluier op. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer