Asset 14

Burning

Filmtrialoog: Burning

Verdwijningen, mysterieuze katten, onverwachte telefoontjes: geen verhaal van Haruki Murakami kan zonder. Eindredacteuren Lotte Akkerman en Olga Leonhard en redacteur Wiard van der Kooij zagen Burning, de Koreaanse verfilming van een kort verhaal van Murakami, waarin aspirant-schrijver Jong-soo verliefd wordt op Hae-mi, totdat patserige concurrent Ben de droom verstoort. Het bioscoopbezoek liet onze redacteuren verward achter.

Lotte: Ik heb deze Murakami-bingokaart er nog eens bij gepakt, en die is behoorlijk accuraat!

Olga: Vanishing cats, weird sex, unexpected phone call... check, check, check.

Lotte: Wat zijn jullie trouwens van Murakami?

Wiard: Ik ben zijn neef.

Olga: Ik zijn ex.

Lotte: Wauw! Ik ben dus helemaal niets van hem.

Olga: Vroeger las ik hem wel, maar zijn boeken liggen al een tijdje stof te verzamelen. Dit was mijn eerste ontmoeting met Murakami sinds tijden. Jullie nooit iets van hem gelezen?

Lotte: Nee. Niet met een reden hoor. Meer zoals mensen Multatuli niet hebben gelezen, of het verzameld werk van Jonathan Franzen.

Wiard: Ik heb ook nooit iets van de beste man gelezen. Daar heb ik verder geen gevoelens bij. Net zomin als bij de film helaas; die ik vrij afstandelijk vond. Terwijl ik normaliter emotioneel raak bij van alles en nog wat.

Lotte: In de bioscoop deed het mij ook niet zo veel, maar nu merk ik dat er toch dingen zijn blijven hangen.

Olga: Terugkijkend is er bij mij ook het een en ander rond blijven spoken.

 'Hebben we hier te maken met een sterk staaltje shape shiften?'

Wiard: Besprekingen van de film zijn heel lovend. Ik las bijvoorbeeld dat de film heel mysterieus zou zijn. Dat de kijker zich telkens zou afvragen: wat gebeurt hier? Maar voor mijn gevoel had ik het wel in de smiezen. Het was toch direct duidelijk dat Ben, de playboy in zijn Porsche, foute boel was?

Olga: Ja, dat kon je van een afstand ruiken.

Lotte: Hij was meteen al vervelend, toen hij ineens achter Hae-mi vandaan kwam op het vliegveld.

Olga: Wat deden die twee in godsnaam in Afrika? Dat was wel een groot mysterie.

Wiard: Zij ging daar soul searchen. Ik vond het vooral mysterieus hoe ze dat kon bekostigen, want ze kwam uit een eenvoudig milieu.

Olga: Je zou haast denken dat ze al eerder een 'Ben' aan de haak had geslagen...

Lotte: Goed punt. Ze zei ook dat ze een gezichtscorrectie had ondergaan.

Olga: Ook mysterieus: waarom ging Hae-mi in eerste instantie zo'n sul als Jong-soo achterna?

Wiard: Ik denk dat ze pissig was omdat hij in het verleden geen aandacht voor haar had. Ze wilde zichzelf bewijzen door hem alsnog aan de haak te slaan. Daarom vraagt ze: ‘Vind je mij (nu, na mijn gezichtscorrectie) niet knap?’

Lotte: Mijn top drie mysteries: 1. Was er echt een kat en zo ja, was de kat op het einde dezelfde? 2. Wat bedoelde Ben met 'kassen verbranden'? en 3. Waarom duurde de film zo lang?

Olga: Over de kat: waarom verschijnt die pas als Hae-mi verdwijnt? Hebben we hier te maken met een sterk staaltje shape shiften? Zomaar een theorie.

Lotte: Je bedoelt dat zij verandert in die kat?

Wiard: Shit… Misschien is Ben a.k.a. Playboy Porsche wel een tovenaar.. Maar toch: ik heb meer respect voor schrijvers of regisseurs die een helder verhaal vertellen, dan dit soort films, waarin veel niet uitgewerkt is. Dat kun je mysterieus vinden, en wij kunnen er uren over lullen, maar het zit simpelweg niet in de film. Een half verhaal vertellen om mysterie te bereiken vind ik makkelijk. Want de clues waren helemaal niet zo mysterieus.

Olga: De karakters en hun beweegredenen bleven wel mysterieus. Het was vaak onduidelijk, 'leeg'.

Lotte: Of onuitgewerkt. Ik vond vooral de 'arme' hoofdpersonages nietszeggend, maar op zó'n manier dat het leek alsof ze het zelf ook niet wisten.

Wiard: Jong-soo kon alleen maar sloom en onbegrijpend om zich heen kijken. Hij wil schrijver worden, maar kan niet aan zijn debuutroman beginnen want hij snapt niets van de wereld.

Lotte: Die schrijfambitie van hem vond ik een van de oppervlakkigste elementen in de film.

Wiard: En Hae-mi is volledig door zichzelf geobsedeerd. Ze is slechts het personage waarop de mannelijke lusten worden gebotvierd.

Lotte: Zij maakt me nu ik erover praat eigenlijk steeds gefrustreerder!

Olga: Toch was ze het interessantste karakter, omdat er het meeste leven in zat. Die mandarijnpel-scène was een hoogtepuntje.

'Daar gaat het toch om: elkaar lief vinden en hindernissen overwinnen.'

Lotte: Dat was veelbelovend ja! Toen werd ik er echt even in gezogen. Maar daarna ging dat helaas verloren.

Wiard: Toen dacht ik nog: dit wordt een lief stel, ze gaan fijn op vakantie en misschien gaat er dan wel iets mis, maar dat komt heus weer goed.

Lotte: Fijn verwachtingsmanagement.

Wiard: Daar gaat het toch om: elkaar lief vinden en hindernissen overwinnen. Maar in deze film ging het om afgunst. En shit in de brand steken.

Lotte: Niemand deed iets omdat hij of zij het echt graag wilde. Misschien alleen de rijke Ben, die deed wat hij wilde.

Wiard: Alles was wel heel mooi in beeld gebracht. Meer kan ik daar niet over zeggen, want dit was de eerste keer in vijf jaar dat ik naar de film ben geweest.

Olga: Eens. Vooral de brand-scènes waren erg mooi.

Lotte: In een interview met regisseur Chang-dong Lee zegt hij dit: 'Hoe dichtbij de waarheid zit wat ik zie en wat ik geloof? Hoe waarachtig is het narratief van deze film? Wat is film überhaupt? Al deze vragen zouden het publiek een nieuwe ervaring moeten geven.’

Olga: Ik kan me voorstellen dat iemand, met wat moeite, die vragen in Burning kan zien, maar vóel je ze ook?

Wiard: Mij lijkt dat zelfoverschatting. Ik voelde niks, ja mijn blaas, want ik moest na anderhalf uur heel nodig.

Lotte: Je voelt ze niet, omdat je met niemand meeleeft. Jong-soo had voor mij de meeste meeleef-potentie, maar hij was echt te passief. Hae-mi was een karikatuur en Ben een creep.

 'Ik identificeerde me vooral met die kat.'

Wiard: Maar wel een lekker dingetje of niet? Met zijn Porsche en gruwelijk kapseltje.

Olga: Ik zou best een jointje met hem kunnen roken. Maar niet topless. Het moet wel een beetje beschaafd blijven.

Lotte: Ik vond hem eng. Maar oké, één jointje, met kleren aan. Maar Wiard, stel dat je nu weer vijf jaar niet naar de film gaat. Zou je dan spijt hebben, dat je hier vijf jaar mee moet? Als bioscoopervaring?

Wiard: Nee, want ik vond het reuze leuk. De stoel zat lekker en de eerste anderhalf uur had ik best schik. Lekker gluren naar een stel gekken en een aardig landschap.

Olga: Heb je wel popcorn gegeten?

Wiard: Nee; ik had ontbeten met bami. Ik vond het jammer dat ik me in geen van de personages kon herkennen, want er zaten geen zwarte mannen in. Zelfs geen witte. Er waren alleen maar Koreanen. Wat op zich divers is, maar ook weer niet.

Lotte: Oh, Wiard.

Wiard: Dit is een geintje hè: er wordt soms gedaan alsof je je niet kunt identificeren met iemand die niet van jouw geslacht of kleur is. Maar geef mij een film vol Koreanen en ik kan me prima met ze identificeren - mits ze genoeg emotie tonen, wat in deze film wel problematisch is.

Olga: Ik was al blij dat er een vrouw in zat met meer dan drie zinnen tekst! Dat is heel wat voor een 'thriller', althans volgens de trailer. Niet dat ik nou met zweethandjes op het puntje van mijn stoel zat.

Lotte: Op Wikipedia lees ik dat Barn Burning ook een kort verhaal van William Faulkner was! Daarbij staat: The story deals with class conflicts, the influence of fathers, and vengeance as viewed through the third-person perspective of a child.

Wiard: Die vader en moeder! Moeder verscheen ineens en wilde geld. Zegt Jong-soo: ik ga het voor je regelen, ma.

Lotte: Dat was echt een losse flodder.

Wiard: Terwijl die film ermee begon. Ik hoopte daar op gevoelens: het is niet niks, moeder en zoon herenigd. Maar hij had dat gesprek net zo goed met zijn achterbuurvrouw kunnen voeren.

Olga: Of met Hae-mi. Eigenlijk waren het allebei vrouwen die hem gebruikten. Als cat-sitter of als geldschieter.

Lotte: Of chauffeur.

Wiard: Zo gaat het altijd. Gelukkig heb ik geen rijbewijs.

Olga: Ik dacht dat je je niet herkende in de personages, Wiard? Of kwam het verhaal van Jong-soo toch erg dichtbij?

Wiard: Ik ben wel passief en een kluns, zeker met vrouwen, maar zo suffig als hij, nee dat niet.

Olga: Ik identificeerde me vooral met de kat. Ik zou me ook verstoppen als ik op vijftien vierkante meter zat met een vreemde masturberende man. Hij werd gewoon hitsig van die lichtweerkaatsing.

Lotte: Een samenvatting van hun levens: die weerkaatsing kwam het dichtst bij iets opwindends of leuks. De reflectie van de zon in een fallussymbool.

Olga: Treurig maar waar.

Lotte: Ik vind het bij nader inzien goed dat de film zo'n troosteloos beeld kan overbrengen. Echt lief was die interactie tussen Jong-soo en het kalf.

Wiard: Oh ja, daar was wél emotie! Nu weet ik het weer. Toen voelde ik het door mijn lijf bouncen.

Lotte: Dan nog iets grimmigs: wat dachten jullie van dat huis, zo dicht bij Noord-Korea, dat je er kon meeluisteren met de propaganda?

Olga: Heel vet eigenlijk. Propaganda in je achtertuin.

Lotte: Een typisch geval wrong side of the tracks. Ik denk dat Jong-soo op sommige momenten liever in een echte dictatuur had willen leven dan in de klasse-dictatuur waar hij zich nu in bevond.

Olga: Ja, in een wereld zonder Porsches, rijke seriemoordenaars en plastische chirurgie.

Lotte: Waarin iedereen gewoon normaal doet.

Olga: Dan ga ik nu even mijn niet zo onzichtbare kat eten geven.

Burning is nu te zien met:

Mail

Redactie

XF&M zijn een illustratie duo uit Groningen. Vanuit hun studio/huis werken zij samen aan hun illustraties, laag voor laag, met pen en papier, wat potlood, verf, krijt, inkt, stiften…en misschien nog wat spuitbus…

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Barcelona’s verboden kunstkabinet

Barcelona’s verboden kunstkabinet

Zoals dagtoeristen in Amsterdam naar het grachtenmuseum, het microbenmuseum en het hennepmuseum kunnen, heeft Barcelona een chocolademuseum, mummiemuseum en sinds vorig jaar ook: het Museum voor Verboden Kunst. Ferenz Jacobs bracht een bezoek en ontdekte al snel dat de werken uit deze privécollectie, afkomstig uit verschillende gebieden en tijdsperiodes, allen een gemeenschappelijke deler hebben: controverse. Lees meer

Verboden toegang 8

Verboden toegang

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In woord én beeld dicht Maaike Rijntjes over iemand die terugkeert naar het bungalowpark waar die opgroeide. Lees meer

Momentum

Momentum

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Sanne Lolkema dicht op drie levels over de prestatiemaatschappij: van micro-, naar macro- en mesoniveau. Lees meer

Herkauwen

Herkauwen

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Tussen ongemak en walging in dicht Moni Zwitserloot over zowel baren als geboren worden: 'je kruipt uit je dode vel / naar buiten / de broeierige nacht in'. Lees meer

Podiumgeil

Podiumgeil

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Birsu Tamer schreef een tekst voor een acteur die als het monster van Frankenstein diens publiek bespeelt. Lees meer

Handleiding

Handleiding

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In 'Handleiding' schrijft Ettie Edens over eenzaamheid, identiteit en gezien willen worden - en over iemand die een muur van haar kamer verft en daar zo in doorslaat dat ze in de kamer verdwijnt. Lees meer

Pokon

Pokon

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Melanie Neeleman onderzoekt in haar poëzie de selectieve empathie die ze ervaart bij een bezoek aan een expositie van opgezette dieren, die allemaal op absurde wijze stierven.  Lees meer

De serre

De serre

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Johanna Loman schreef een verhaal over een jonge vrouw op een klimaatprotest: Wat als je wel moreel besef hebt, maar liever je kop in het zand steekt? Lees meer

Hertenkalf 2

Hertenkalf

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Tessa van Rooijen dicht in dit vierluik over het aangaan van verbindingen en het dragen van een dood hertenkalf: 'jongens is het sexy om een dood hertenkalf in je lichaam te hebben?' Lees meer

De tondeuse

De tondeuse

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Jana Flekken legt in fragmenten de band en rolverdeling tussen ouders en hun kind vast, en hoe die verandert wanneer een van de ouders ziek wordt. Lees meer

Mijn huid een rekbare grens (Frontaal)

Mijn huid een rekbare grens

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In dit drieluik bevraagt Isa/Isa Bob van Rooy de kaders die er gesteld zijn rondom onze natuurlijke wereld. Bestaat er eigenlijk wel een verschil tussen zelf en natuur, of tussen plant en organisme? Lees meer

Whisper Heart, The Movie

Whisper Heart: the movie

Hoe ver ga jij voor De Ware? Anne Sikma onderzoekt in dit bloedstollende verhaal de grenzen op tussen fictie en realiteit. Ben je er klaar voor? Lees meer

:We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Lief kutland // Lancering 1

Kijk de lancering van 'Lief kutland' terug

Tijdens de lancering van het vijfde Hard//hoofd magazine, 'Lief kutland', plozen we dit neokoloniale stipje op de aardbol uit. Bekijk de registratie. Lees meer

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus kan toch niet groeien in een zompig moeras? In dit essay schetst Jam een realistisch beeld van de autistische ervaring in een kapitalistisch systeem dat productiviteit als het hoogste goed beschouwt. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

Voorland

Voorland

Hoe ga je om met de grote kans dat je, net als vele vrouwen in je familie, jongdementie zal krijgen? Yanaika Zomer bereidt zich voor in de vorm van een gedicht. Lees meer

:Het koloniale verleden en roofkunst: wat ga je na een spijtbetuiging dóén?

Het koloniale verleden en roofkunst: wat ga je na een spijtbetuiging dóén?

Hoe kan Nederland de schade herstellen van het koloniale verleden? Wanneer zijn excuses oprecht en zinvol? Waarom wordt niet alle roofkunst teruggegeven? In musea en cafés in Kaapstad mijmert Jorne Vriens over deze vragen en ziet hij zich geconfronteerd met zijn eigen geprivilegieerde positie. Lees meer

Lieve buren

Lieve buren

Ze hebben dezelfde brievenbus en dezelfde supermarkt, maar Nienke Blanc vraagt zich in deze nooit verzonden brief af of dat het enige is dat ze met haar buren deelt. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer