Foto: privécollectie Ava Mees List Uw columniste is op Noorderslag en overdenkt het fenomeen festivalgangers." /> Foto: privécollectie Ava Mees List Uw columniste is op Noorderslag en overdenkt het fenomeen festivalgangers." />
Asset 14

Festivalganger

Zoekt u het programma van ons festival op 11 juni 2011? Klik dan hier.


Foto: privécollectie Ava Mees List

Vol goede moed stapte ik gisteren in de trein, met in de tas een laptop, drie mini-jurkjes, vier lippenstiften en zes pakjes appelsap, om vervolgend twee uur lang te worden getrakteerd op een prachtig besneeuwd Hollands landschap. Ik ben op weg naar Eurosonic/Noorderslag, waar ik me drie dagen lang ga onderdompelen in festivalgedruis. Eenmaal in Groningen begint het. Ik heb geen flauw benul waar ik heen moet, maar kan gelukkig de Amsterdammers op de voet volgen naar het festivalterrein. We lopen als zombies achter elkaar aan. De Groningers kijken ons wat verdwaasd aan, ongetwijfeld hoogst geïrriteerd door de invasie die hun rust verstoort. Mij kan het geen moer schelen dat ik word aangezien voor Randstedelijke snob: kom maar door met dat feest, ik ben wel klaar voor driehonderd bier.

Eigenlijk vind ik festivalgangers verschrikkelijk. Het maakt niet uit welk festival, met het gros wat er rondloopt kan je wat mij betreft een gracht dempen. Lowlands is natuurlijk het toppunt van Neerlands grootste verzameling mongolen. Al op station Lelystad - zelf ook niet moeders mooiste - wordt het oog verpest door de aanblik van honderden idioten met ironische teksten op het T-shirt. ‘Koning Knakworst.’ ‘Dr. Oetlul.’ ‘Save water, drink beer.’ Van die types waarvan je weet dat ze het hele weekend waarschijnlijk de camping niet af komen. Drie dagen lang joelen ze dan naar je vanaf het pad, zittend op een stoeltje met een halveliter Schültenbrau in de hand, terwijl jij met je brakke hoofd naar de toiletten loopt (om daar altijd achter een boom van een kerel die van plan is een flinke bolus te draaien in de rij te staan). Ze hebben gegarandeerd een boombox bij zich waar willekeurige gabber/metal op wordt gespeeld, zodat je lekker vroeg je tent uit wordt gebulderd. Na drie dagen rond te hebben gelopen op de vertrapte velden van de Flevopolder ben ik blij terug te kunnen naar de hoofdstedelijke mix van Marokkanen en Surinamers die zich in mijn buurt verschansen.

Nee, dan North Sea Jazz. Verlost van brulapen loop je hier het andere uiterste tegen het lijf: de kenner. Met festivalboekje in de hand staan ze naast je in de rij voor een smerig en te duur broodje LaPlace meuk, het zorgvuldig thuis uitgestippelde schema te bestuderen. Hun rugzak is uitklapbaar, en transformeert op magische wijze tot picknickstoeltje. Lekker handig voor in de lange wachtrij, of als er geen zitplekken meer zijn in de trein naar Rotterdam. Vooraan staan ze, druk discussierend over de goede sound van de band, of over hoe lekker vrij de contrabassist staat te tokkelen. Om elf uur gaan ze lekker naar huis. “Fijn hè, was het weer?” “Nou. Volgend jaar doen we het nog een keer. Maar dan moeten we wel even een rode stift gebruiken voor het schema, want die gele was nauwelijks te zien in het donker.” “Ja, ik zal het onthouden. Heb jij de garderobebonnetjes, schat?”

Hier in Groningen, is het één groot sausage fest. In geen enkele venue heb ik nog een beetje een behoorlijk lekker wijf zien lopen. In een zee van dertigjarige mannen tuur ik naar het podium. Eurosonic staat er om bekend veel nieuwe veelbelovende acts te boeken. Dit betekent, in het kort, dat ik geen flauw benul heb wie al die namen op het programma zijn. Zeg, is dat niet die chick van die YouTube filmpjes? Mijn gezelschap knikt enthousiast. Terwijl we een hapje van een voorbijkomende schaal plukken staan we ons te verkneukelen om het feit dat we helemaal naar het noorden zijn afgereisd om naar Esmée Denters te kijken.

Na drie nummers stapt ze alweer van het podium af, en vervolgen wij onze weg. De hele stad is vergeven met skinny jeans en haarlokken, All Stars en bandjes om de polsen. Deze 3FM luisteraars weten wel raad met dat schema. “Ben jij al naar dinges geweest? Daar zit de gitarist van (insert obscure indieband) in! Ik heb het al gehoord op de luisterpaal, helemaal te gek!” Angstig kijk ik om me heen. Ik ben beland in bandjesland. Ik hou eigenlijk niet van bandjes, maar probeer dit gegeven van het weekend even naar de achtergrond te drukken. Terwijl mijn gezelschapsdame tevergeefs probeert de gore oude mannetjes van zich af te slaan, spreek ik maar de jongen naast me aan. “Sjonge, wat heb jij veel bandjes om je pols. Mag ik er een foto van maken? Het is voor een column.”

Mail

Ava Mees List

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer