Asset 14

"En opeens denk je aan hun lichamen" vertaalde gedichten in samenwerking met Poetry International

 1

Hoe kun je poëzie ook anders ervaren dan via een bundel of op een podium? Achttien studenten illustratie van de Rotterdamse Willem de Kooning Academie lieten zich inspireren door het werk van de achttien dichters van het 52 ste  Poetry International Festival dat vandaag van start gaat. De studenten komen net als de dichters uit de hele wereld. Uit Vietnam, Oekraïne, Moldavië of Mexico, Polen, de Verenigde Staten of hier uit Nederland.

De illustratoren in spe kozen als het kon een dichter die in hun taal schreef. Dat levert een verrassende verzameling nieuwe beelden op. Hard//hoofd presenteert hun illustraties in combinatie met de vertalingen van de gedichten die Nederlandse dichters of auteurs voor het festival maakten. Alle achttien interpretaties zijn gedurende het festival te zien in een expositie in LantarenVenster en op de route tussen de festivallocaties op Katendrecht.

 1

En opeens denk je aan hun lichamen

Op een rooftop-party dans je in de buurt van elke dakrand.
Iemand laat een ring vallen in een glas, in je hoofd
het gerinkel van een gebruikte kogel, nog heet, en opeens
is het dakterras bedekt met draden, schutters,
en je denkt aan muiterij, MK-47’s,
twee steden grijpend naar elkaars gekneusde
keel terwijl jongens je heupen proberen vast te houden,
blijf dansen. De oorlog zit in je heupen.
Je handen. Je draagt het in alles. Je wikkelt
je haar erin. Je plukt het uit je wenkbrauwen.
Het dakterras is weids en zorgzaam, te regenachtig
of soms bewierookt, en je denkt niet aan
bang zijn voor wat een wolk in het vizier kan hebben
en kan doden. Je eet dragon rolls, roze gepeperde
geitenkaas, en de oorlog dringt je binnen. Je staart
naar Stilleven met Bloemen en Fruit
en het rozenveld op het doek schreeuwt
oorlog. Hier samen met een dokter en je zwangere
tante die nog geen Engels heeft geleerd, enkel oorlog
spreekt. Vrienden in Greensboro worden opgepakt
door verveelde agenten, zonder reden in elkaar geslagen,
en die vuisten dragen oorlog mee. Tijdens een sollicitatiegesprek
kerf je jezelf in een bekende witte vorm
en dit hernoemen is een vorm van oorlog.
Je maakt een paspoortfoto, er werd je opgedragen te lachen
zonder tanden, de flits een felle oorlog.
Je staat aan de andere kant van genade
met je grasvelden en gemorste drankjes,
waar in nachten verlossers over je waken.
Hier rust iedereen op daken, afgestudeerd
en bezongen, starend naar een hemel die ze niet
laat bloeden. Op het strand, je bent tot aan je nek
begraven, oefent het dood-zijn, knus in je
zelfgekozen graf, overal fladderen meeuwen,
golven razen dichterbij, en opeens denk je
aan een groezelig woestijnmeisje dat kleine stenen
in haar sjaal droeg, ze heen en weer schudde,
en zei, Dit is vast hoe de zee klinkt..

Originele gedicht van Thea Almontaser (VS/Jemen)

Vertaling door Babeth Fonchie Fotchind

Illustratie door Fatiha Alouati

"En opeens denk je aan hun lichamen" vertaalde gedichten in samenwerking met Poetry International

Die kaart van bot en open ventielen 

Ik zag de Sergeant richten, de dove jongen ijzer en vuur opvangen in zijn mond –
zijn gezicht op het asfalt,
die kaart van bot en open ventielen.
Het is de lucht. Iets in de lucht wil ons te graag.
De aarde is stil.
De torenwachters eten komkommersandwiches.
Op deze eerste dag
onderzoeken soldaten de oren van barmannen, accountants, soldaten –
de vuige dingen die stilte soldaten aandoet.
Ze rukken Gora’s vrouw uit haar bed als een deur van een bus
– aanschouw dit moment
hoe het stuiptrekt –
Het lichaam van de jongen ligt op het asfalt als een paperclip.
Het lichaam van de jongen ligt op het asfalt
als het lichaam van een jongen.
Ik raak de muren aan, voel de hartslag van het huis, en ik
staar woordeloos omhoog en weet niet waarom ik leef.
We lopen op onze tenen door deze stad,
Sonya en ik,
tussen theaters en tuinen en smeedijzeren hekken –
Wees dapper, zeggen we, maar geen van ons
is dapper, terwijl een geluid dat we niet horen
de vogels doet opvliegen van het water.

Originele gedicht van Ilya Kaminsky (VS/Oekraïne)

Vertaling door Alfred Schaffer

Videostill door Cole Kibbey

"En opeens denk je aan hun lichamen" vertaalde gedichten in samenwerking met Poetry International 1

263

Een Überwunderkammer: als het een hartkamer is, overnacht ik in een hotel want ik heb twee
geliefden
Iris zwemt in mijn ogen en Paula draagt een ring, maar legt het goud op de oogleden
is het de hersenkamer, dan kreeg ik een ijspriem naast mijn linkeroogkas gestoken en kan ik
nooit liefhebben

Originele gedicht van Nils Christian Moe-Repstad (Noorwegen)

Vertaling door Liesbeth Huijer

Illustratie door Nicholas Westgård

Kindje

kindje,
die wurgende nacht dat het mot-zwart
regende met gedempte
mannenschreeuwen, en hooggespannen de
bliksem onze kleine modderhut
overhoop haalde,

jij, klein
ding, hoe je sliep terwijl
wezens rond hinnikten in het uitgeholde
weer, toen midden in de oogst ons bootje
wentelde als een vis-wens
in de storm-gewassen avond dus
ma opstond en wegliep in de smurrie
achter pa aan, ons achterlieten met een vlaag-bloed
van achterbuurt-gedonder.

het was alleen wij, kleintje
van me, jij en ik — jij
knus als een rups tegen de maansikkel
van mijn kleine meisjeswervel
(ma liet je vastgebonden achter wit en strak)
toen de hele nacht rond-en-rond het
natte cement donker echode als
onze omgeslagen boot diep
in de buik van het meer; ons
liet zinken in het schemer-storten
duikend naar uitgerekte-uren totdat
stilletjes jouw
ochtendslaap sijpelde
in mijn zusterlichaam.

mijn kleine baby,
je melkadem daalt neer
wassend op mijn beender-schouders, tijd
teert nog schichtig als longzakjes bij het
krieken van de ochtend, en toen
onweer-paniek eindelijk
zacht-zon uitbrak zweer ik dat jouw
vederachtige kinderziel ook brak
vliegend door het glasloze
raam, als een kuiken-vogel in
het stil-druipende blauw.

alsof
vreemd, vreemd, vreemd de
onweersbui alle opwinding
uit je melkte;

dus
toen ma terugkwam
ging ze zitten, huilend,
en het regende nog wat meer.

Originele gedicht van Laura Jane Lee (Hong Kong)

Vertaling door Fiep van Bodegom

Illustratie door Pjotter Bergsma

"En opeens denk je aan hun lichamen" vertaalde gedichten in samenwerking met Poetry International 2

WOORDENSCHAT

feit:
het Arabische woord هواء (hawa) betekent wind
het Arabische woord هوى (hawa) betekent liefde

test: (multiple choice)
abdelhalim zei je verliet me met de wind in mijn handen

of

abdelhalim zei je verliet me met de liefde in mijn handen

abdelhalim werd leeg achtergelaten
of
abdelhalim werd vol achtergelaten

fairouz zei oh wind, breng me naar mijn land
of
fairouz zei oh liefde, breng me naar mijn land

fairouz zoekt een voertuig
of
fairouz zoekt brandstof

oum kalthoum zei: daar waar de wind haar schepen stopt, stoppen wij de onze

of

oum kalthoum zei: daar waar de liefde haar schepen stopt, stoppen wij de onze

oum kalthoum zit vast
of
oum kalthoum is thuis

Originele gedicht van Safia Elhillo (VS/Soedan)

Vertaling door Nisrine Mbarki

Illustratie door Allie McGuinness

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven

Steun de makers van de toekomst

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe makers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een scherpe en eigenzinnige stem kunnen ontwikkelen als zij niet worden verleid tot clickbait en sensatie: die vrijheid vormt de basis voor originele verbeelding en nieuwe verhalen.

Steun ons

  • Jochum VeenstraHoofdredacteur
  • Mark de BoorderUitgever
het laatste
Gedicht zoekt beeld (deel 1) 2

Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld

Hoe kun je poëzie ook anders ervaren dan via de bundel of op het podium? Achttien studenten illustratie van de Rotterdamse Willem de Kooning Academie lieten zich inspireren door het werk van de dichters van het 53ste Poetry International Festival (9 – 11 juni Rotterdam). Hard//hoofd presenteert een selectie van hun illustraties in combinatie met de gedichten. Alle achttien zijn gedurende het festival te zien in een expositie in LantarenVenster en op de route tussen de festivallocaties op Katendrecht. Lees meer

De diepte in

De diepte in

Wie heeft woorden nodig als je elkaar aan kunt raken? In dit verhaal van Martien van Agtmaal lees je over liefde diep in de zee. Lees meer

:De on//smakelijke week: Hoe je spijt kan loslaten (werktitel) 2

De on//smakelijke week: Deegman

Zuiver je van jouw on//smakelijke emoties met een literaire meditatie door Kiriko Mechanicus. Op het menu: spijt. Kneed alle spijt die je voelt tot een deegman, voordat je hem op 220 graden in de oven bakt. Eet smakelijk! Lees meer

schilderij van varkenskarkassen die aan haken hangen in een slagerij

De on//smakelijke week: Waar het vlees begint

Wat is de connectie tussen het vrouwelijk lichaam en vlees? Waarom kunnen we alleen van iets houden als we het kunnen aaien? Elianne van Elderen onderzocht het in dit gedicht over donshaartjes, de smaak van wondvocht en middelgrote zwarte honden. Lees meer

Knieën

Knieën

‘Hij probeerde net zo breed te lopen als de rest, maar zijn benen bewogen anders.’ Een verhaal van Werner de Valk over een jongen zonder eilandersknieën, die de ondoordringbare mist opzoekt en er lachend in verdwijnt. Lees meer

Illustratie van twee mensen die boven elkaar hangen en elkaar aankijken

Grenslaag

‘Terwijl ik naderde, zag ik de oude man: naakt op zijn rug, ogen gesloten. Zijn neus herkende ik eerst.’ Een magisch realistisch verhaal van Lieven Stoefs, waarin de hoofdpersoon als in een droom een lichaam in een mortuarium vindt. Lees meer

hands over face hands together

hands over face hands together

Puck Füsers liet zich inspireren door het werk van Keith Haring en schreef een gedichtenreeks vol springende hondjes en grommende koelkasten. Lees meer

Digitale collage in zwart-wit van twee mannen die met hun rug tegen elkaar aan staan, de linker man heeft een leren jack aan en een petje op en kijkt voor zicht uit, de rechterman heeft een leren jack aan en heeft een lichtbol die reflecteert op zijn gezicht waardoor zijn hoofd niet zichtbaar is.

Ricky Orion

In dit verhaal van Dave Boomkens duikt er uit het niets een excentriek figuur op in het leven van ons hoofdpersonage. Wat wil hij precies? Lees meer

illustratie van een meisje in een tent waarin ze leest en veel spullen om zich heen heeft staan, in contrast met de paarse lucht buiten

De magen zagen bleek in dit licht

'Ik heb een onstilbare behoefte mensen van hier te ontmoeten / op zoek naar een bewoonbare waarheid.' De gedichten van Angelika Geronymaki worden bevolkt door bietjes, bralhonden en bulderende koeien: lijfelijke poëzie die je voelt en proeft. Lees meer

Illustratie van een vrouw die een deur opent en daarachter een wereld van verschillende kleuren ziet

Rust Roest

Met dit verhaal waarin surrealisme en de werkelijkheid op een poëtische manier in elkaar overlopen, won Chris Kok de Debutantenschrijfwedstrijd van Editio. Lees meer

Kamer aan zee

Kamer aan zee

Twee mensen ontmoeten elkaar: de een werkt in een hotel en de ander wordt niet vaak tegengesproken. Wat volgt zijn een strandopgang, cocktails en een gedeelde sigaret. Lees meer

Met welke zin begin ik de laatste zinnen?

Met welke zin begin ik de laatste zinnen?

Vivian Mac Gillavry schreef een reeks korte verhalen over de vragen waarmee we achterblijven vlak na de dood van een dierbare, van 'Wanneer besloot hij dat hij gecremeerd wilde worden?' tot 'Welke schoenen zijn gepast voor de uitvaart?'. Lees meer

Mijn buurjongen 1

Mijn buurjongen

"In hun vriendschap waren ze onaantastbaar, als een groep soldaten voor een veldslag." Een kwetsbaar kort verhaal van Lars Meijer waarin tractors worden opgegeten, kleedkamers vol stoom hangen en geheimen worden ontdekt. Lees meer

Een ongelukje in Niemandsland 3

Een ongelukje in Niemandsland

Hoe weet je of dat wat je kiest het juiste is? Een kort verhaal van Stefanie Gordin over liefde, zwangerschap en autonomie. Lees meer

Rode sloffen

Rode sloffen

Soms begint het afscheid nemen al voordat het verlies er is. Een kort verhaal van Werner de Valk over het afscheid nemen, het gesprek daarover aangaan, en wat te doen met alles dat achterblijft. Lees meer

Meander (maar ook weer wel)

Meander (maar ook weer wel)

In het park achter het huis van haar ouders staat een plakkaatje met een gedicht van Marte Hoogenboom, dat ze schreef toen ze nog anders heette. Zo nu en dan gaat ze erlangs om het te herlezen, maar of ze er ooit écht naar terug kan? Lees meer

Stemvorken

Stemvorken

Hoe onderzoek je lesbische aantrekking als je eerste kennismaking daarmee porno is, gericht op een mannelijke fantasie? Met ‘Stemvorken’ won Leonore Spee Het Rode Oor 2022, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Ongewerveld

Ongewerveld

Kan erotiek ook schuilen in pijn, verdriet en kwetsbaarheid? Met ‘Ongewerveld’ won Jori(k) Amit Galama de juryprijs van Het Rode Oor 2022, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

De bomen in Roemenië zijn ook vaderloos 2

De bomen in Roemenië zijn ook vaderloos

'ik miste collectieve haast / treinen waar de airco nooit gewerkt heeft / de eenheid die in eenzaamheid zit'. In gedichten die geuren naar 'oostblokstank' onderzoekt Francesca Birlogeanu vervreemding en verdwenen vaders. Lees meer

Dit is ook mijn vakantie

Dit is ook mijn vakantie

"Dit ben ik, met mijn nieuwe wandelschoenen, helemaal uitgerust en braaf nog." Hij hoogtevrees. Zij onverschrokken. In dit korte verhaal van Werner de Valk pakt een hike door de bergen wel heel anders uit dan verwacht. Na afloop zijn daar gelukkig altijd nog de foto's. Lees meer

Steun de makers van de toekomst. Sluit je aan bij Hard//hoofd!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Wij zijn al meer dan twaalf jaar bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Onze kunstverzamelaars maken dit mogelijk. Sluit je nu aan en ontvang jaarlijks gesigneerde kunstwerken van veelbelovende kunstenaars én je eigen Hard//hoofd-tasje. Veel verzamelplezier!

Steun en verzamel