Asset 14

"En opeens denk je aan hun lichamen" vertaalde gedichten in samenwerking met Poetry International

 1

Hoe kun je poëzie ook anders ervaren dan via een bundel of op een podium? Achttien studenten illustratie van de Rotterdamse Willem de Kooning Academie lieten zich inspireren door het werk van de achttien dichters van het 52 ste  Poetry International Festival dat vandaag van start gaat. De studenten komen net als de dichters uit de hele wereld. Uit Vietnam, Oekraïne, Moldavië of Mexico, Polen, de Verenigde Staten of hier uit Nederland.

De illustratoren in spe kozen als het kon een dichter die in hun taal schreef. Dat levert een verrassende verzameling nieuwe beelden op. Hard//hoofd presenteert hun illustraties in combinatie met de vertalingen van de gedichten die Nederlandse dichters of auteurs voor het festival maakten. Alle achttien interpretaties zijn gedurende het festival te zien in een expositie in LantarenVenster en op de route tussen de festivallocaties op Katendrecht.

 1

En opeens denk je aan hun lichamen

Op een rooftop-party dans je in de buurt van elke dakrand.
Iemand laat een ring vallen in een glas, in je hoofd
het gerinkel van een gebruikte kogel, nog heet, en opeens
is het dakterras bedekt met draden, schutters,
en je denkt aan muiterij, MK-47’s,
twee steden grijpend naar elkaars gekneusde
keel terwijl jongens je heupen proberen vast te houden,
blijf dansen. De oorlog zit in je heupen.
Je handen. Je draagt het in alles. Je wikkelt
je haar erin. Je plukt het uit je wenkbrauwen.
Het dakterras is weids en zorgzaam, te regenachtig
of soms bewierookt, en je denkt niet aan
bang zijn voor wat een wolk in het vizier kan hebben
en kan doden. Je eet dragon rolls, roze gepeperde
geitenkaas, en de oorlog dringt je binnen. Je staart
naar Stilleven met Bloemen en Fruit
en het rozenveld op het doek schreeuwt
oorlog. Hier samen met een dokter en je zwangere
tante die nog geen Engels heeft geleerd, enkel oorlog
spreekt. Vrienden in Greensboro worden opgepakt
door verveelde agenten, zonder reden in elkaar geslagen,
en die vuisten dragen oorlog mee. Tijdens een sollicitatiegesprek
kerf je jezelf in een bekende witte vorm
en dit hernoemen is een vorm van oorlog.
Je maakt een paspoortfoto, er werd je opgedragen te lachen
zonder tanden, de flits een felle oorlog.
Je staat aan de andere kant van genade
met je grasvelden en gemorste drankjes,
waar in nachten verlossers over je waken.
Hier rust iedereen op daken, afgestudeerd
en bezongen, starend naar een hemel die ze niet
laat bloeden. Op het strand, je bent tot aan je nek
begraven, oefent het dood-zijn, knus in je
zelfgekozen graf, overal fladderen meeuwen,
golven razen dichterbij, en opeens denk je
aan een groezelig woestijnmeisje dat kleine stenen
in haar sjaal droeg, ze heen en weer schudde,
en zei, Dit is vast hoe de zee klinkt..

Originele gedicht van Thea Almontaser (VS/Jemen)

Vertaling door Babeth Fonchie Fotchind

Illustratie door Fatiha Alouati

"En opeens denk je aan hun lichamen" vertaalde gedichten in samenwerking met Poetry International

Die kaart van bot en open ventielen 

Ik zag de Sergeant richten, de dove jongen ijzer en vuur opvangen in zijn mond –
zijn gezicht op het asfalt,
die kaart van bot en open ventielen.
Het is de lucht. Iets in de lucht wil ons te graag.
De aarde is stil.
De torenwachters eten komkommersandwiches.
Op deze eerste dag
onderzoeken soldaten de oren van barmannen, accountants, soldaten –
de vuige dingen die stilte soldaten aandoet.
Ze rukken Gora’s vrouw uit haar bed als een deur van een bus
– aanschouw dit moment
hoe het stuiptrekt –
Het lichaam van de jongen ligt op het asfalt als een paperclip.
Het lichaam van de jongen ligt op het asfalt
als het lichaam van een jongen.
Ik raak de muren aan, voel de hartslag van het huis, en ik
staar woordeloos omhoog en weet niet waarom ik leef.
We lopen op onze tenen door deze stad,
Sonya en ik,
tussen theaters en tuinen en smeedijzeren hekken –
Wees dapper, zeggen we, maar geen van ons
is dapper, terwijl een geluid dat we niet horen
de vogels doet opvliegen van het water.

Originele gedicht van Ilya Kaminsky (VS/Oekraïne)

Vertaling door Alfred Schaffer

Videostill door Cole Kibbey

"En opeens denk je aan hun lichamen" vertaalde gedichten in samenwerking met Poetry International 1

263

Een Überwunderkammer: als het een hartkamer is, overnacht ik in een hotel want ik heb twee
geliefden
Iris zwemt in mijn ogen en Paula draagt een ring, maar legt het goud op de oogleden
is het de hersenkamer, dan kreeg ik een ijspriem naast mijn linkeroogkas gestoken en kan ik
nooit liefhebben

Originele gedicht van Nils Christian Moe-Repstad (Noorwegen)

Vertaling door Liesbeth Huijer

Illustratie door Nicholas Westgård

Kindje

kindje,
die wurgende nacht dat het mot-zwart
regende met gedempte
mannenschreeuwen, en hooggespannen de
bliksem onze kleine modderhut
overhoop haalde,

jij, klein
ding, hoe je sliep terwijl
wezens rond hinnikten in het uitgeholde
weer, toen midden in de oogst ons bootje
wentelde als een vis-wens
in de storm-gewassen avond dus
ma opstond en wegliep in de smurrie
achter pa aan, ons achterlieten met een vlaag-bloed
van achterbuurt-gedonder.

het was alleen wij, kleintje
van me, jij en ik — jij
knus als een rups tegen de maansikkel
van mijn kleine meisjeswervel
(ma liet je vastgebonden achter wit en strak)
toen de hele nacht rond-en-rond het
natte cement donker echode als
onze omgeslagen boot diep
in de buik van het meer; ons
liet zinken in het schemer-storten
duikend naar uitgerekte-uren totdat
stilletjes jouw
ochtendslaap sijpelde
in mijn zusterlichaam.

mijn kleine baby,
je melkadem daalt neer
wassend op mijn beender-schouders, tijd
teert nog schichtig als longzakjes bij het
krieken van de ochtend, en toen
onweer-paniek eindelijk
zacht-zon uitbrak zweer ik dat jouw
vederachtige kinderziel ook brak
vliegend door het glasloze
raam, als een kuiken-vogel in
het stil-druipende blauw.

alsof
vreemd, vreemd, vreemd de
onweersbui alle opwinding
uit je melkte;

dus
toen ma terugkwam
ging ze zitten, huilend,
en het regende nog wat meer.

Originele gedicht van Laura Jane Lee (Hong Kong)

Vertaling door Fiep van Bodegom

Illustratie door Pjotter Bergsma

"En opeens denk je aan hun lichamen" vertaalde gedichten in samenwerking met Poetry International 2

WOORDENSCHAT

feit:
het Arabische woord هواء (hawa) betekent wind
het Arabische woord هوى (hawa) betekent liefde

test: (multiple choice)
abdelhalim zei je verliet me met de wind in mijn handen

of

abdelhalim zei je verliet me met de liefde in mijn handen

abdelhalim werd leeg achtergelaten
of
abdelhalim werd vol achtergelaten

fairouz zei oh wind, breng me naar mijn land
of
fairouz zei oh liefde, breng me naar mijn land

fairouz zoekt een voertuig
of
fairouz zoekt brandstof

oum kalthoum zei: daar waar de wind haar schepen stopt, stoppen wij de onze

of

oum kalthoum zei: daar waar de liefde haar schepen stopt, stoppen wij de onze

oum kalthoum zit vast
of
oum kalthoum is thuis

Originele gedicht van Safia Elhillo (VS/Soedan)

Vertaling door Nisrine Mbarki

Illustratie door Allie McGuinness

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
De sofaconstante

De sofaconstante

Uschi Cop schreef een claustrofobische verhalenbundel over zes levens die getekend zijn door een verlangen naar zingeving. De sofaconstante is een voorpublicatie van een van die verhalen uit haar bundel 'Zwaktebod'. Lees meer

Voesten

Voesten

"Misschien is dat man zijn hier: hetzelfde bewegen als de anderen." Voesten van Werner de Valk is een kort verhaal over een eiland met een duistere traditie en over het moeten bewijzen van mannelijkheid. Lees meer

Muze

Muze

Loren Snel schreef een roman over hoe samen te zijn met een ander en intussen trouw te blijven aan jezelf. Haar debuut verschijnt 25 oktober bij uitgeverij Prometheus. Hier lees je een voorpublicatie. Lees meer

Jari

Jari

Dave Boomkens schreef een verhaal over troosteloosheid, onmacht en opgroeien. Over hoe je in een treurig flatgebouw, tussen de nieuwsprogrammering en sportwedstrijden door, een vriend kunt vinden en verliezen. Lees meer

Geef de dag een naam

Geef de dag een naam

Op een hete zomerdag wordt Felipe zwetend wakker. Deze dag, die heet en broeierig is, brengt hem uit evenwicht, tot hij uiteindelijk doet wat hij gezworen had nooit te doen: hij begint te drinken. Een fragment uit de afstudeernovelle van Tiemen Hageman over het verleden proberen los te laten, het leven ruimte geven en adolescent worden. Lees meer

Tussen de randen van een aquarium

Tussen de randen van een aquarium

Wie ben je als je alles kunt zijn? In het fragmentarische afstudeerwerk van Ettie Edens veranderen mensen onder andere in een hoopje, een steen, een natuurkundedocent, water, iemand die limonade drinkt en een lantaarnpaal. Lees meer

Mycelium

Mycelium

Wat als schimmelsporen zich met iedere adem dieper in je longen graven? Met ‘Mycelium’ won Olga Ponjee de juryprijs van Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Bösendorfer 1

Bösendorfer

Bij Snelders blinkt de piano van het poetsen en de handen van de vijftigjarige eigenaar zijn door ouderdom stram geworden. Wat gebeurt er als een twintiger op bezoek komt om de Bösendorfer te bezichtigen? Met ‘Bösendorfer’ won Nick De Weerdt Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

In mijn droom besta ik uit pixels

In mijn droom besta ik uit pixels

Terra van Dorst keek maandenlang naar livestreams van pleinen en stranden. Dit vertaalde ze naar gedichten over een straat waarin ze haar ouders vindt, een man die haar een sjaal wil verkopen waar je in kan wonen en de zee. Het resultaat is de bundel 'in mijn droom besta ik uit pixels' waarmee ze deze zomer afstudeerde bij de opleiding Creative Writing aan ArtEZ. Lees meer

Pulpa

Pulpa

Ileen Rook schreef een afstudeernovelle over autoriteit, de supermarkt en een teveel aan tanden. Wie is Aline, waar komen al die tanden vandaan en hoe kan ze grip krijgen op een realiteit die steeds verder van haar verwijderd raakt? Lees meer

:Voorpublicatie Magazine Aaah: Mijn vader de eendenmosseljager

🎧 Mijn vader de eendenmosseljager

‘Dat zijn de zenuwen, die horen erbij. Een goede percebeiro is altijd bang.’ Een voorpublicatie uit Aaah!, het nieuwe magazine van Hard//hoofd. Lees meer

Notes on Ken

Notes on Ken

‘Camp is de organisator van het feestje, en strooit nog wat extra glitter over je heen wanneer je arriveert.’ In Notes on Ken analyseert Caecilia Rasch Earring Magic Ken, neonkleurige beenwarmers, Barbiecore fitc checks en de kenmerkende campy esthetiek. Lees meer

Ik kan u nergens vinden

Ik kan u nergens vinden

In dit verhaal van Werner de Valk, praten twee huisgenoten onder het genot van een glas wijn over het bestaan van God. Nooit een goed idee als je je ergert aan elkaar. Lees meer

Biecht

Biecht

‘Ik ben buschauffeur en ik rijd altijd expres de halte een paar meter voorbij zodat alle wachtende mensen een drafje moeten inzetten om de bus toch te halen.’ Een verhaal van Hanne Craye dat je leidt langs zonden, intieme geheimen en de juridische voorwaarden van een biecht. Lees meer

Een bui

Een bui

In dit verhaal neemt Tessel Veneboer je mee naar hartje Parijs. Een jonge vrouw en een oudere man treffen elkaar. Terwijl ze praten over films, de wijn en ‘de meertaligheid van zijn twee dochters’, verschuift haar blik op de stad om haar heen en op zichzelf. Lees meer

Nooit meer vliegen

Nooit meer vliegen

‘Het is een gedoe om je van de dode vogels te ontdoen. Je weet ook niet goed hoe dat moet, lichamen bergen.’ In dit verhaal van Esther de Soomer vliegen de vogels moedwillig tegen je raam, scroll je door artikelen over te vroeg bottende bomen en komt je buurvrouw langs met haar kat die gek wordt van je roofvogelgeluiden. Lees meer

:‘Een zeer stellige manier van tegenspreken’ : Een interview met Ester Naomi Perquin

‘Een zeer stellige manier van tegenspreken’: Een interview met Ester Naomi Perquin

‘Er is een reden waarom de meeste dichters niet kunnen autorijden.’ Julia de Dreu interviewde Ester Naomi Perquin over haar nieuwste bundel, geloven, chagrijnige kippen en porseleinkastjes. Lees meer

:Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld (deel 2) 5

Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld (deel 2)

Deel twee van de samenwerking tussen Poetry International en Willem de Kooning Academy. Achttien studenten lieten zich inspireren door het werk van de dichters van het 53ste Poetry International Festival. Alle illustraties zijn gedurende het festival te zien in een expositie in LantarenVenster en op de route tussen de festivallocaties op Katendrecht. Lees meer

Eén tarotlezing verwijderd van

Eén tarotlezing verwijderd van

‘Mijn navel is een portaal / Ik smeer hem in / met etherische oliën / in de hoop dat het ruimte creëert / om mijzelf in te kunnen verbergen.’ Sander Ausems schreef een gedichtenreeks over het verlangen om grip te houden op een steeds sneller veranderende wereld. Lees meer

Gedicht zoekt beeld (deel 1) 2

Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld (deel 1)

Hoe kun je poëzie ook anders ervaren dan via de bundel of op het podium? Achttien studenten illustratie van de Rotterdamse Willem de Kooning Academie lieten zich inspireren door het werk van de dichters van het 53ste Poetry International Festival (9 – 11 juni Rotterdam). Hard//hoofd presenteert een selectie van hun illustraties in combinatie met de gedichten. Alle achttien zijn gedurende het festival te zien in een expositie in LantarenVenster en op de route tussen de festivallocaties op Katendrecht. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer