Over een verloren agent te paard, een woonwagenkamp en een dikke jogger." /> Over een verloren agent te paard, een woonwagenkamp en een dikke jogger." />
Asset 14

Van de Wereld

Joppe van Hulzen studeerde dit jaar af in de richting regie aan de Filmacademie in Amsterdam. Hij regisseerde en schreef het scenario voor zijn film Van de Wereld. Hij won hiermee, samen met zijn crew, de Topkapi Films Fictie prijs voor de beste eindexamenfilm.

Van de Wereld teaser

Van de Wereld is een licht absurdistische film over Rolf (Guido Pollemans), een agent te paard, die tijdens gewelddadige voetbalrellen het roer omgooit. Niet wetende wat hij moet doen met zijn nieuw verworven vrijheid, stuit hij in het bos op een kleine afgezonderde leefgemeenschap. Even lijkt het leven van de bewoners in het boskampement een mooi alternatief voor het leven dat hij is ontvlucht. Rolf ontdekt echter al snel dat de plek waar hij terecht is gekomen niet veel beter is dan de plek waar hij vandaan komt.

Waar gaat de film volgens jou over?
Mijn film gaat over de verloren mens. De zoekende mens. Ik wilde een film maken over de kwetsbare kant van de mens. Over mensen die geen idee hebben wat ze op deze wereld te zoeken hebben. Dit gevoel ervaar ik zelf ook heel vaak. Dan loop ik over straat, kijk ik om me heen en zoom ik als het ware uit op de dingen en dan vraag ik me af of iedereen enig idee heeft wat ze nou eigenlijk aan het doen zijn en waarom. Hoewel het hier om een filosofisch thema gaat, is humor hierin zeker belangrijk voor mij. Als ik denk aan de zoekende mens, dan denk ik niet aan depressieve mensen die met de gordijnen dicht in bed liggen. Een filosofisch thema hoeft niet per se zwaar te zijn. Die donkere kant is er natuurlijk ook, maar daar moeten andere filmmakers het maar over hebben. Een hoop makers uit mijn lichting bijvoorbeeld zijn van het rauwe naturalisme en zoeken naar een zwaarder perspectief. Bij mij komt juist die lichtheid al heel snel boven als ik aan het schrijven ben. Ik hou wel van vervreemding en absurditeit. Als je een thema in een absurde context plaatst kun je er volgens mij juist goed naar kijken. Zonder direct denken: ‘Hee, zo’n situatie ken ik wel!’

‘Ik weet niet of ik het ben die door de wereld heen reist, of dat de wereld door mij heen reist.’ Dit citaat inspireerde je bij het maken van de film. Wat bedoel je hier precies mee? En waar haalde je nog meer je inspiratie vandaan?

Je hebt maar tot op zekere hoogte invloed op wat je meemaakt en wat er met je gebeurt. We leven soms in de illusie dat we ons eigen leven kunnen vormgeven, maar ik denk dat dat omgedraaid is. Dat het leven door ons heen reist en niet andersom. Die gedachte probeerde ik ook wel terug te laten komen in de film. Alles overkomt de agent een beetje. In de beginscène vindt er wel een keuzemoment plaats, dat is dan ook meteen een dramatische en krachtige keuze. Maar voor de rest neemt hij niet echt beslissingen. Alles wordt hem een beetje aangereikt. In een wat klassiekere dramaturgie maakt het hoofdpersonage veel vaker keuzes. Het is ook een stuk aantrekkelijker om naar iemand te kijken die iets probeert te bereiken, ook al lukt het misschien niet. Maar in een korte film kun je dat gemakkelijker niet doen. In een speelfilm zou ik niet zo snel voor zo’n besluiteloos hoofdpersonage gaan. Als publiek hou je het gewoonweg niet vol om daar naar te blijven kijken. Dan mis je toch een bepaalde assertiviteit.

Verder haal ik ook wel veel inspiratie uit andere films. De Coen broers zijn een groot voorbeeld voor mij. Wat ik leuk vind aan hen is dat ze soms heel letterlijk zeggen waar het over gaat en wat het probleem is. Dat is eigenlijk verboden in de filmwereld, om dingen zo letterlijk te zeggen. Je vertelt normaal altijd in subtekst, in wat eronder ligt. Maar als je het slim doet kun je het dus ook heel letterlijk zeggen. Dat vind ik eigenlijk veel interessanter dan dat het misschien niet wordt uitgesproken, maar er wel hartstikke dik bovenop ligt. In mijn film heb ik dat met het personage van Frank Lammers gedaan. Hij is een soort wijze boodschapper. In de vorm van een jogger met overgewicht.

Er zit een paard in je film. Hoe was het om een paard te regisseren?
Moeilijk. Dat hebben we echt spelenderwijs gedaan. Dat paard werd ook behoorlijk onder de drugs gezet. Dat doen ze wel vaker hoor, zo’n beest moet heel lang stilstaan. De eerste draainacht had de verzorger van het paard alleen iets te veel gegeven, waardoor de piemel van dat paard ineens enorm lang werd. Die shots konden we dus weggooien.

Je hebt eerder toneelschool gedaan. Waarom ben je overgestapt naar het regisseren van films? En waarom dan toch je eigen scenario schrijven?
Op de toneelschool ging het gewoon niet zo heel goed. Ik vind het blijkbaar heel moeilijk om vol in een idee van een regisseur mee te gaan. Ik dacht de hele tijd alleen aan hoe ik het zelf het beste zou vinden. Ik was mezelf te veel aan het regisseren en als je dat doet kan je niet goed spelen. Ik was van jongs af aan al bezig met theater. Ik had de jeugdtheaterschool gedaan, maakte zelf toneelstukjes. Toen uiteindelijk de toneelschool niet echt lukte, was dat heel teleurstellend. Nadat ik gestopt was, besloot ik dat ik wilde regisseren. En als ik stopte met theater wilde ik ook echt stoppen met theater dus ik koos voor film. Waarom ik voor mijn eindexamenfilm ook mijn script heb geschreven is eigenlijk omdat ik niemand in mijn jaar had zitten die een beetje in hetzelfde straatje zit als ik. De meesten zijn toch meer van het naturalisme. Mijn film werd een soort komedie genoemd, dus dat is wel heel anders. Ook al zie ik mijn film trouwens niet echt als een ‘comedy’. Één van de belangrijkste ingrediënten van humor is dat je niet een goede grap moet willen maken. Ik wil in de toekomst trouwens wel heel graag met scenaristen gaan werken, maar in deze lichting zat gewoon niemand die bij mij paste. Ik ben dan ook hard op zoek naar een scenarist!

De eindexamenfilms van de NFTA zijn in september in zijn geheel op de televisie te zien. Data volgen.

Mail

Zara Dwinger

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
De sofaconstante

De sofaconstante

Uschi Cop schreef een claustrofobische verhalenbundel over zes levens die getekend zijn door een verlangen naar zingeving. De sofaconstante is een voorpublicatie van een van die verhalen uit haar bundel 'Zwaktebod'. Lees meer

Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

:The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

Marit Pilage onderzoekt beelden van queer vruchtbaarheid in de kunst om zo de definitie van vruchtbaarheid, zwangerschap en ouderschap te herdefiniëren. Lees meer

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Zazie Duinker baant zich een weg door het oerwoud van de (hergedefinieerde) woorden. Lees meer

In de afwezigheid van 1

In de afwezigheid van

Marit Pilage onderzoekt de rol en betekenis van kunst bij zwangerschap en vruchtbaarheid, maar vooral ook bij het uitblijven daarvan. Lees meer

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik toch een mannenhater?’ 6

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik dan toch een mannenhater?’

Puck Lingbeek's vader stelt dat haar boosheid richting mannen haar interpretaties van kunst beïnvloedt. Puck is het daar niet mee eens, maar het zet het haar wel aan het denken. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Voesten

Voesten

"Misschien is dat man zijn hier: hetzelfde bewegen als de anderen." Voesten van Werner de Valk is een kort verhaal over een eiland met een duistere traditie en over het moeten bewijzen van mannelijkheid. Lees meer

Muze

Muze

Loren Snel schreef een roman over hoe samen te zijn met een ander en intussen trouw te blijven aan jezelf. Haar debuut verschijnt 25 oktober bij uitgeverij Prometheus. Hier lees je een voorpublicatie. Lees meer

Liever een monster

Liever een monster

Het is moeilijk te accepteren dat mensen kunnen doden, maar waarom maken we van moordenaars karikaturen? Een voorpublicatie uit Lotje Steins Bisschop en Roselien Herderschee Dodelijke gekte. Lees meer

Jari

Jari

Dave Boomkens schreef een verhaal over troosteloosheid, onmacht en opgroeien. Over hoe je in een treurig flatgebouw, tussen de nieuwsprogrammering en sportwedstrijden door, een vriend kunt vinden en verliezen. Lees meer

Hoe in Duitsland het Zionistische establishment wint

Hoe in Duitsland elke vorm van empathie met inwoners van Palestina wordt verboden

De situatie in Duitsland is de laatste dagen geëscaleerd. Het politieapparaat en de politiek gebruiken harde repressiemiddelen om vooral Duitse mensen van kleur of met een migratieachtergrond de kop in te drukken. Zij verliezen op dit moment hun vrijheid van meningsuiting. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Geef de dag een naam

Geef de dag een naam

Op een hete zomerdag wordt Felipe zwetend wakker. Deze dag, die heet en broeierig is, brengt hem uit evenwicht, tot hij uiteindelijk doet wat hij gezworen had nooit te doen: hij begint te drinken. Een fragment uit de afstudeernovelle van Tiemen Hageman over het verleden proberen los te laten, het leven ruimte geven en adolescent worden. Lees meer

Aaah, het launchfeest!

Aaah, het launchfeest!

Na de lancering van ons derde papieren tijdschrift willen we onze lezers, schrijvers en makers graag uitnodigen om dit grote succes samen met Hard//hoofd te vieren op 26 oktober in Amsterdam. Lees meer

Tussen de randen van een aquarium

Tussen de randen van een aquarium

Wie ben je als je alles kunt zijn? In het fragmentarische afstudeerwerk van Ettie Edens veranderen mensen onder andere in een hoopje, een steen, een natuurkundedocent, water, iemand die limonade drinkt en een lantaarnpaal. Lees meer

Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Mycelium

Mycelium

Wat als schimmelsporen zich met iedere adem dieper in je longen graven? Met ‘Mycelium’ won Olga Ponjee de juryprijs van Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer