Illustratie: Irene Wiersma

Kasper koopt een koptelefoon. Geen oordopjes, want dat leidt tot joggen, oftewel "de dood van alle schoonheid"." />

Illustratie: Irene Wiersma

Kasper koopt een koptelefoon. Geen oordopjes, want dat leidt tot joggen, oftewel "de dood van alle schoonheid"." />
Asset 14

Dood van een muziekliefhebber

Ongeveer een maand geleden besloot ik dat het tijd werd om een nieuwe koptelefoon aan te schaffen. Mijn oude exemplaar begon na tien jaar trouwe dienst uit elkaar te vallen; als ik ermee over straat liep moest ik mijn beide handen stevig tegen de luisterschelpen gedrukt houden, waardoor het eruit zag alsof ik constant auditie deed voor een schilderij van Edvard Munch.

Het proces dat tot de aanschaf van een nieuw product moet leiden begint heden ten dage met een korte verkenning op het wereldwijde web, om te zien wat er zoal op de markt is. Eigenlijk zou het simpel zijn, ik wist immers precies wat ik wilde. De koptelefoon moest solide zijn, zodat ik er weer minstens tien jaar plezier van zou kunnen hebben. Een mooi geluid was vereist. En het moest over de oren heen gaan, niet erin. Ik heb een lichte penetratieangst voor het gehoorkanaal, je moet zelfs met een wattenstaafje niet te dicht bij me in de buurt komen. Bovendien wantrouw ik mensen met oordopjes, vooral omdat ze een neiging tot joggen hebben. Joggen is de dood van alle schoonheid.

Na een nacht surfen voelde mijn aankoop verder weg dan ooit, maar wel wist ik opeens van alles over midst treble frequencies, stage sound synchronicy, neutral aural awareness, golden sound leakage, en punchy bassline seperator. Het leven zou nooit meer hetzelfde zijn.

De komende dagen en nachten bleef ik ronddolen op allerhande obscure fora, daarbij mijn gezin, werk, en mezelf verwaarlozend. Hoe meer informatie ik had, des te besluitelozer ik werd. Vooral de middelste van mijn drie eisen -het geluid- bleek nog niet zo eenvoudig te zijn als ik in al mijn naïviteit had bedacht. Ik was in netwerken beland geraakt van zogeheten audiofielen die met elkaar wedijverden om de perfecte sound, het hoogst esthetisch haalbare op het gebied van surround blessing.

Deze geluidsfetisjisten ging het niet zozeer om de muziek, hun dubbelgeïsoleerde hobbykamers waren ingericht met tonnen aan geluidsapparatuur om een platencollectie van een paar tientjes op af te kunnen spelen. Iemand kwam er zelfs met trots voor uit dat hij maar één album in bezit had, namelijk Dark Side Of The Moon, maar die had hij dan wel een stuk of zestig keer. De Japanse jubileumeditie uit 1992 was ideaal om dunne bedrading op uit te testen, terwijl de 5.2-bootleg-remaster het summum was voor het opwarmen van je pankinetische behuizingen.

Illustratie: Irene Wiersma

Als ik tijdens deze dagen eens de deur uitging, kon ik alleen nog voorbijgangers bestuderen die van hun muziek aan het genieten waren, regelmatig in mijn vuist grinnikend om zoveel onwetendheid.

Ik wist dat het niet zo langer door kon gaan, ik moest een knoop doorhakken. Mijn oog was gevallen op een peperduur ondraagbaar gevaarte met oorkussen van flamingodons en ingelegde hoogfrequentiegeleidende diamanten. Niets dan lof las ik over dit model. "Deze engel ontmantelt tachtig procent van je muziekcollectie als slechte producties" was de slogan waarmee het werd aangeprezen. Met weemoed bekeek ik mijn stapel Daniel Johnston-bootlegs, die eigenlijk het mooist klinken op een vertrapte My First Sony. Tom Waits zei ooit dat de mooiste muziek van de radio komt die je buren op hebben staan en die bij jou door het keukenraam naar binnen vliegt (de muziek, niet de radio). Ik zal nooit meer door schoonheid overvallen kunnen worden. Nu ik de audiofiele weg was ingeslagen, was er geen weg meer terug. De neuroot in mij kon onmogelijk ontsnappen aan de drang naar het perfecte, ook als dat ten koste moest gaan van alles wat me lief was. Ik bestelde het ding.

Inmiddels weet ik dat als je een nieuwe koptelefoon hebt, je hem niet zomaar mag gebruiken. Je moet hem eerst tweehonderd uur blootstellen aan een cocktail van roze, witte en bruine ruis, om de frequenties wakker te masseren. Toch heb ik hem in een onbewaakt ogenblik even op mijn hoofd gezet, omdat ik de nieuwsgierigheid niet kon weerstaan. Ik luisterde naar Kid A, wat altijd mijn favoriete koptelefoonplaat is geweest. Nooit eerder was me opgevallen dat Thom zoveel foutjes maakt op zijn Rhodes, eigenlijk is het belachelijk slordig. Ook hoorde ik voor het eerst hoe producer Nigel Godrich heel luid zijn neus aan het snuiten is tussen een-minuut-veertig en twee-minuut-vijf van de titeltrack - dat nummer zal ik voortaan skippen.

Er kan mij niets meer wijsgemaakt worden, nu ik het perfecte geluid gevonden heb.

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn 1

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn

Marthe van Bronkhorst bekijkt hypocrisie als spectrum: hoe hypocriet ben jij op een schaal van Frans Bauer tot Johan Derksen? Lees meer

In je eentje achterblijven

In je eentje achterblijven

Als vriendin K. op een date gaat, denkt Eva van den Boogaard na over hun onuitgesproken pact. Zo lang ze beiden ongelukkig in de liefde zijn, hebben ze elkaar. Maar wat als er iemand dat pact uitstapt? Lees meer

Geld lenen

Geld lenen

‘Het spijt me,’ zeg ik. ‘Voor dit alles.’ Ik gebaar om me heen. ‘Voor Nederland.’ In deze column van Anne Schepers ontmoeten twee vrouwen, die uitkijken naar hun avond in een wijnbar, een man die een treinkaartje naar Ter Apel bij elkaar probeert te sprokkelen. Lees meer

Als je wordt uitgenodigd voor een euthanasiefeest, dan ga je

Als je wordt uitgenodigd voor een euthanasiefeest, dan ga je

'Als je je psycholoog écht een brevet van onkunde wil geven, moet je haar uitnodigen voor je euthanasiefeest.' Lees meer

Ik ook op jou

Ik ook op jou

Op een avond zegt iemand tegen Eva dat hij verliefd op haar is. Terwijl hij wacht op een antwoord, denkt Eva na over wat verliefd zijn eigenlijk is. Lees meer

Herhaalrecept

Herhaalrecept

Op een ochtend wordt Aisha Mansaray wakker in een parelmoeren bubbel. Ze onderzoekt hoe ze met haar depressie op de randen van de realiteit kan leven, zonder de grip erop te verliezen. ‘Mijn aandoening was een zuigend ding geweest dat zich om mij heen had gewikkeld, lelijk, en meer levend dan ik.’ Lees meer

Geen geld maakt ook niet gelukkig

Geen geld maakt ook niet gelukkig

Marthe van Bronkhorst maakt de balans op tussen S en M, die beide alles kwijt zijn: de een is ingebed in het zorgsysteem, de ander moet niks hebben van de verzorgingsstaat. Lees meer

‘Stel je voor dat het gewoon wérkt’

‘Stel je voor dat het gewoon wérkt’

Grootgebracht met het idee dat 'natuurlijke' oplossingen de voorkeur hebben boven synthetische medicatie stond Eva niet te springen om angstremmers te gaan gebruiken. Maar wat als het nou gewoon werkt? Lees meer

Column: Keihard chillen 2

Keihard chillen

Eva zet haar vraagtekens bij het fenomeen chillen. 'Eerlijk gezegd denk ik dat een wereld als deze, waarin fascisme oprukt, waarin genocide nog steeds bestaat, waarin het onrecht en de pijn en het verdriet van mijn schermen afspat, weinig reden geeft tot chillen.' Lees meer

We zijn tenminste allemaal nog mensen

We zijn tenminste allemaal nog mensen

In een overvolle trein ontwaart Aisha de eerste tekenen van het nieuwe verhaal waar ze - of iedereen? - naar op zoek is. Lees meer

Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Zeker weten dat hij een super goede vader wordt

Zeker weten dat hij een supergoede vader wordt

Eva wil blij zijn voor haar vriend, die na een halfjaar weer van zich liet horen, maar merkt dat het haar moeite kost. Lees meer

Ondraaglijk gewicht

Ondraaglijk gewicht

Een opmerking van een kennis activeert bij Aisha een stroom van onzekere gedachten. Waarom wordt ons zelfbeeld zo beïnvloed door externe standaarden? Lees meer

Wegwerpliefde

Wegwerpliefde

Liefde overwint niet alles, en zeker niet het kapitalisme, merkt Marthe van Bronkhorst. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 7

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel vier. Lees meer

Word trouwe lezer van Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Meld je aan als abonnee voor slechts €2,50 per maand en ontvang ons papieren magazine twee keer per jaar in de bus. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer