Asset 14

Die klimaatmars, moet die niet kwaadschiks?

Klimaatmars - moet het niet kwaadschiks?

Marthe van Bronkhorst hield de afgelopen weken de stoel warm van Weerwoord-redacteur Julius Koetsier, die geblesseerd is. Zij vroeg zich af: hoe verhoud je je als jonge schrijver tot de wereld om je heen? Van Bronkhorst onderzoekt haar eigen engagement en dat van anderen. Vandaag het laatste deel van een drieluik.

Ach ja, duizenden tieners spijbelden vorige maand van school, en protesteerden in Den Haag voor een beter klimaatbeleid. Ach ja, ze hadden leuzen als “Wollah, gun toekomst”. En ja, ze gingen na het avontuur met z’n allen naar de McDonald’s. En ja, ze lieten troep achter in de treinen. En ja, ze hadden beter op school kunnen leren over duurzame energie dan een lesdag te missen om te hossen op het Malieveld. Allemaal waar, gelukkig, goddank, je hóórt de Grote Mensen van de samenleving opgelucht zuchten. Moeten we dit serieus nemen?

Welnee, het is maar een hypocriete puberactie.

Toch?

Het klimaatdebat is een generatieconflict geworden.

52% van de jongeren (18-25) vindt “duurzaamheid” belangrijk in hun stemkeuze bij de Tweede Kamerverkiezingen, ten opzichte van 24% van de rest van de stemgerechtigden. In 2017 werd gepolld: als scholieren mochten stemmen, had GroenLinks de Tweede Kamerverkiezingen gewonnen. Maar de bestuurders van het land zijn géén jongeren, de gemiddelde leeftijd in de Tweede Kamer is 46, in de Eerste Kamer is het 61(!). De gemiddelde leeftijd van een Nederlandse CEO? 53. De bestuurders zijn oud.

Het klimaatdebat is een generatieconflict geworden. Jong schopt aan tegen oud. Oud gooit kont tegen de krib. Zolang de kinderen zich misdragen en niet weten hoeveel school, slaap of alcohol goed voor ze is, blijven mama en papa gewoon dikke sigaren opsteken en ze de les lezen.

De huidige jongeren hypocriet noemen is debiel. Laat me je iets vertellen over hypocriete puberacties. Ik was ook een scholierenstaker. En vergeleken met mijn eigen generatie zijn deze jongeren – deze vaak welbespraakte, georganiseerde, goedgeïnformeerde jongeren – rasaltruïsten. Twaalf jaar geleden staakten wij tegen de ophokplicht: de 1040-urennorm die leerlingen dwong in een leslokaal te verblijven, zelfs bij gebrek aan personeel of les, voor een soort verplichte zelfstudie, wegens “40 weken recht op onderwijs”. Mijn school hád niet eens ophokuren, bij ons werd alles keurig omgeroosterd. Maar ook ik skipte een blokuur Nederlands, om naar het Museumplein te fietsen.

Moet het niet kwaadschiks? Een slecht voorbeeld geven, zodat de ouden van dagen in actie komen?

Waarom? Lekker tegenwerken. Het idealistisch vuur had nog lang geen bezit van me genomen, ik was 14 en dwars. Mijn generatie was een stuk egoïstischer dan deze, wij protesteerden voor onszélf. Niet voor de planeet, voor het algemeen belang, of toekomstige kinderen. Niet goedschiks. Wíj waren pas hypocriet en puberaal. Als machtsfiguren iets deden wat we niet wilden, deden we het omgekeerde. Méér uren verplicht in de klas? Dan gingen we dus júist spijbelen. Kregen we onze zin? Welnee. In een generatieconflict bereik je hoogstens het omgekeerde van wat je wilt. De staatssecretaris besloot: de 1040 uren moesten dan maar nóg onzinniger opgevuld met stages, scholen met minder dan 1040 lesuren kregen een dikke boete, de PVV voerde in 2011 de norm opnieuw in.

Jong schopte tegen oud. Oud gooide kont tegen de krib. Actie-reactie.

Zondag 10 maart trekt een klimaatmars naar de Dam, onder de demonstranten zijn veel jongeren. Misschien pakken onze klimaatmarsers het wel helemaal verkeerd aan. Ze willen iets gedaan krijgen van de oude generatie, goedschiks. Ze hopen dat hun goede voorbeeld de bestuurders, CEO’s en politici de ogen zal openen. Maar moet het niet kwaadschiks? Een slecht voorbeeld geven, zodat de ouden van dagen in actie komen? Moeten de jongeren niet gewapend gaan met plastic wikkels en colablikken? Moeten ze niet massaal op vieze scooters en in ouwe auto’s komen? Moeten ze geen ballonnen oplaten, 10.000 flyers rondstrooien, hotdogs verkopen, deo sprayen, waterslangen leegspuiten, giftige verf in de berm dumpen, een spoor van McDonald’s-dozen achterlaten en een vliegtuig inhuren dat onnodige rondjes boven de Dam vliegt met de banner: WAT JE OOK DOET, DOE ALSJEBLIEFT NIETS AAN HET KLIMAAT!

Eens kijken of onze oude bestuurders dan wél het goede voorbeeld geven.

Beeld: StampMedia via Flickr.

Mail

Marthe van Bronkhorst (zij/haar) is schrijver, theatermaker en psycholoog en studeerde aan de VU Amsterdam en Harvard Medical School. Ze schreef voor onder meer Theater Ins Blau, Sonnevanck, Over het IJ festival, Kluger Hans, Meander, De Revisor en werkt aan een roman over duikers bij uitgeverij De Geus.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Roku City/heterotopie/spiegels

Roku City / heterotopie / spiegels

Mel Kikkert schreef een multimedia verhaal over Roku een streamingdienst die in de VS ontstaan is. In 2017 bracht Roku een screen saver uit, die je zag als je niets aan het kijken was op hun service. Lees meer

De sofaconstante

De sofaconstante

Uschi Cop schreef een claustrofobische verhalenbundel over zes levens die getekend zijn door een verlangen naar zingeving. De sofaconstante is een voorpublicatie van een van die verhalen uit haar bundel 'Zwaktebod'. Lees meer

Voesten

Voesten

"Misschien is dat man zijn hier: hetzelfde bewegen als de anderen." Voesten van Werner de Valk is een kort verhaal over een eiland met een duistere traditie en over het moeten bewijzen van mannelijkheid. Lees meer

Muze

Muze

Loren Snel schreef een roman over hoe samen te zijn met een ander en intussen trouw te blijven aan jezelf. Haar debuut verschijnt 25 oktober bij uitgeverij Prometheus. Hier lees je een voorpublicatie. Lees meer

Jari

Jari

Dave Boomkens schreef een verhaal over troosteloosheid, onmacht en opgroeien. Over hoe je in een treurig flatgebouw, tussen de nieuwsprogrammering en sportwedstrijden door, een vriend kunt vinden en verliezen. Lees meer

Geef de dag een naam

Geef de dag een naam

Op een hete zomerdag wordt Felipe zwetend wakker. Deze dag, die heet en broeierig is, brengt hem uit evenwicht, tot hij uiteindelijk doet wat hij gezworen had nooit te doen: hij begint te drinken. Een fragment uit de afstudeernovelle van Tiemen Hageman over het verleden proberen los te laten, het leven ruimte geven en adolescent worden. Lees meer

Tussen de randen van een aquarium

Tussen de randen van een aquarium

Wie ben je als je alles kunt zijn? In het fragmentarische afstudeerwerk van Ettie Edens veranderen mensen onder andere in een hoopje, een steen, een natuurkundedocent, water, iemand die limonade drinkt en een lantaarnpaal. Lees meer

Mycelium

Mycelium

Wat als schimmelsporen zich met iedere adem dieper in je longen graven? Met ‘Mycelium’ won Olga Ponjee de juryprijs van Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Bösendorfer 1

Bösendorfer

Bij Snelders blinkt de piano van het poetsen en de handen van de vijftigjarige eigenaar zijn door ouderdom stram geworden. Wat gebeurt er als een twintiger op bezoek komt om de Bösendorfer te bezichtigen? Met ‘Bösendorfer’ won Nick De Weerdt Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

In mijn droom besta ik uit pixels

In mijn droom besta ik uit pixels

Terra van Dorst keek maandenlang naar livestreams van pleinen en stranden. Dit vertaalde ze naar gedichten over een straat waarin ze haar ouders vindt, een man die haar een sjaal wil verkopen waar je in kan wonen en de zee. Het resultaat is de bundel 'in mijn droom besta ik uit pixels' waarmee ze deze zomer afstudeerde bij de opleiding Creative Writing aan ArtEZ. Lees meer

Pulpa

Pulpa

Ileen Rook schreef een afstudeernovelle over autoriteit, de supermarkt en een teveel aan tanden. Wie is Aline, waar komen al die tanden vandaan en hoe kan ze grip krijgen op een realiteit die steeds verder van haar verwijderd raakt? Lees meer

:Voorpublicatie Magazine Aaah: Mijn vader de eendenmosseljager

🎧 Mijn vader de eendenmosseljager

‘Dat zijn de zenuwen, die horen erbij. Een goede percebeiro is altijd bang.’ Een voorpublicatie uit Aaah!, het nieuwe magazine van Hard//hoofd. Lees meer

Notes on Ken

Notes on Ken

‘Camp is de organisator van het feestje, en strooit nog wat extra glitter over je heen wanneer je arriveert.’ In Notes on Ken analyseert Caecilia Rasch Earring Magic Ken, neonkleurige beenwarmers, Barbiecore fitc checks en de kenmerkende campy esthetiek. Lees meer

Ik kan u nergens vinden

Ik kan u nergens vinden

In dit verhaal van Werner de Valk, praten twee huisgenoten onder het genot van een glas wijn over het bestaan van God. Nooit een goed idee als je je ergert aan elkaar. Lees meer

Biecht

Biecht

‘Ik ben buschauffeur en ik rijd altijd expres de halte een paar meter voorbij zodat alle wachtende mensen een drafje moeten inzetten om de bus toch te halen.’ Een verhaal van Hanne Craye dat je leidt langs zonden, intieme geheimen en de juridische voorwaarden van een biecht. Lees meer

Een bui

Een bui

In dit verhaal neemt Tessel Veneboer je mee naar hartje Parijs. Een jonge vrouw en een oudere man treffen elkaar. Terwijl ze praten over films, de wijn en ‘de meertaligheid van zijn twee dochters’, verschuift haar blik op de stad om haar heen en op zichzelf. Lees meer

Nooit meer vliegen

Nooit meer vliegen

‘Het is een gedoe om je van de dode vogels te ontdoen. Je weet ook niet goed hoe dat moet, lichamen bergen.’ In dit verhaal van Esther de Soomer vliegen de vogels moedwillig tegen je raam, scroll je door artikelen over te vroeg bottende bomen en komt je buurvrouw langs met haar kat die gek wordt van je roofvogelgeluiden. Lees meer

:‘Een zeer stellige manier van tegenspreken’ : Een interview met Ester Naomi Perquin

‘Een zeer stellige manier van tegenspreken’: Een interview met Ester Naomi Perquin

‘Er is een reden waarom de meeste dichters niet kunnen autorijden.’ Julia de Dreu interviewde Ester Naomi Perquin over haar nieuwste bundel, geloven, chagrijnige kippen en porseleinkastjes. Lees meer

:Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld (deel 2) 5

Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld (deel 2)

Deel twee van de samenwerking tussen Poetry International en Willem de Kooning Academy. Achttien studenten lieten zich inspireren door het werk van de dichters van het 53ste Poetry International Festival. Alle illustraties zijn gedurende het festival te zien in een expositie in LantarenVenster en op de route tussen de festivallocaties op Katendrecht. Lees meer

Eén tarotlezing verwijderd van

Eén tarotlezing verwijderd van

‘Mijn navel is een portaal / Ik smeer hem in / met etherische oliën / in de hoop dat het ruimte creëert / om mijzelf in te kunnen verbergen.’ Sander Ausems schreef een gedichtenreeks over het verlangen om grip te houden op een steeds sneller veranderende wereld. Lees meer

Steun Hard//hoofd en verzamel kunst! 

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers. Wij zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Sluit je ook aan bij Hard//hoofd en zorg dat wij talent een podium kunnen blijven bieden. Als je je vóór 31 december aanmeldt als kunstverzamelaar, ontvang je in januari al je eerste kunstwerk!

Word kunstverzamelaar