Asset 14

Die klimaatmars, moet die niet kwaadschiks?

Klimaatmars - moet het niet kwaadschiks?

Marthe van Bronkhorst hield de afgelopen weken de stoel warm van Weerwoord-redacteur Julius Koetsier, die geblesseerd is. Zij vroeg zich af: hoe verhoud je je als jonge schrijver tot de wereld om je heen? Van Bronkhorst onderzoekt haar eigen engagement en dat van anderen. Vandaag het laatste deel van een drieluik.

Ach ja, duizenden tieners spijbelden vorige maand van school, en protesteerden in Den Haag voor een beter klimaatbeleid. Ach ja, ze hadden leuzen als “Wollah, gun toekomst”. En ja, ze gingen na het avontuur met z’n allen naar de McDonald’s. En ja, ze lieten troep achter in de treinen. En ja, ze hadden beter op school kunnen leren over duurzame energie dan een lesdag te missen om te hossen op het Malieveld. Allemaal waar, gelukkig, goddank, je hóórt de Grote Mensen van de samenleving opgelucht zuchten. Moeten we dit serieus nemen?

Welnee, het is maar een hypocriete puberactie.

Toch?

Het klimaatdebat is een generatieconflict geworden.

52% van de jongeren (18-25) vindt “duurzaamheid” belangrijk in hun stemkeuze bij de Tweede Kamerverkiezingen, ten opzichte van 24% van de rest van de stemgerechtigden. In 2017 werd gepolld: als scholieren mochten stemmen, had GroenLinks de Tweede Kamerverkiezingen gewonnen. Maar de bestuurders van het land zijn géén jongeren, de gemiddelde leeftijd in de Tweede Kamer is 46, in de Eerste Kamer is het 61(!). De gemiddelde leeftijd van een Nederlandse CEO? 53. De bestuurders zijn oud.

Het klimaatdebat is een generatieconflict geworden. Jong schopt aan tegen oud. Oud gooit kont tegen de krib. Zolang de kinderen zich misdragen en niet weten hoeveel school, slaap of alcohol goed voor ze is, blijven mama en papa gewoon dikke sigaren opsteken en ze de les lezen.

De huidige jongeren hypocriet noemen is debiel. Laat me je iets vertellen over hypocriete puberacties. Ik was ook een scholierenstaker. En vergeleken met mijn eigen generatie zijn deze jongeren – deze vaak welbespraakte, georganiseerde, goedgeïnformeerde jongeren – rasaltruïsten. Twaalf jaar geleden staakten wij tegen de ophokplicht: de 1040-urennorm die leerlingen dwong in een leslokaal te verblijven, zelfs bij gebrek aan personeel of les, voor een soort verplichte zelfstudie, wegens “40 weken recht op onderwijs”. Mijn school hád niet eens ophokuren, bij ons werd alles keurig omgeroosterd. Maar ook ik skipte een blokuur Nederlands, om naar het Museumplein te fietsen.

Moet het niet kwaadschiks? Een slecht voorbeeld geven, zodat de ouden van dagen in actie komen?

Waarom? Lekker tegenwerken. Het idealistisch vuur had nog lang geen bezit van me genomen, ik was 14 en dwars. Mijn generatie was een stuk egoïstischer dan deze, wij protesteerden voor onszélf. Niet voor de planeet, voor het algemeen belang, of toekomstige kinderen. Niet goedschiks. Wíj waren pas hypocriet en puberaal. Als machtsfiguren iets deden wat we niet wilden, deden we het omgekeerde. Méér uren verplicht in de klas? Dan gingen we dus júist spijbelen. Kregen we onze zin? Welnee. In een generatieconflict bereik je hoogstens het omgekeerde van wat je wilt. De staatssecretaris besloot: de 1040 uren moesten dan maar nóg onzinniger opgevuld met stages, scholen met minder dan 1040 lesuren kregen een dikke boete, de PVV voerde in 2011 de norm opnieuw in.

Jong schopte tegen oud. Oud gooide kont tegen de krib. Actie-reactie.

Zondag 10 maart trekt een klimaatmars naar de Dam, onder de demonstranten zijn veel jongeren. Misschien pakken onze klimaatmarsers het wel helemaal verkeerd aan. Ze willen iets gedaan krijgen van de oude generatie, goedschiks. Ze hopen dat hun goede voorbeeld de bestuurders, CEO’s en politici de ogen zal openen. Maar moet het niet kwaadschiks? Een slecht voorbeeld geven, zodat de ouden van dagen in actie komen? Moeten de jongeren niet gewapend gaan met plastic wikkels en colablikken? Moeten ze niet massaal op vieze scooters en in ouwe auto’s komen? Moeten ze geen ballonnen oplaten, 10.000 flyers rondstrooien, hotdogs verkopen, deo sprayen, waterslangen leegspuiten, giftige verf in de berm dumpen, een spoor van McDonald’s-dozen achterlaten en een vliegtuig inhuren dat onnodige rondjes boven de Dam vliegt met de banner: WAT JE OOK DOET, DOE ALSJEBLIEFT NIETS AAN HET KLIMAAT!

Eens kijken of onze oude bestuurders dan wél het goede voorbeeld geven.

Beeld: StampMedia via Flickr.

Mail

Marthe van Bronkhorst (zij/haar) is schrijver, theatermaker en psycholoog en studeerde aan de VU Amsterdam en Harvard Medical School. Ze schreef voor onder meer Theater Ins Blau, Sonnevanck, Over het IJ festival, Kluger Hans, Meander, De Revisor en werkt aan een roman over duikers bij uitgeverij De Geus.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Auto Draft 7

Moederland

Zelfs in de Italiaanse zon lukt het niet altijd om donkere gedachten op afstand te houden. Roos Sinnige laat ons meedrijven op de ongrijpbare stroom die dan ontstaat. Lees meer

zonderverdergroet

zonder verdere groet

Rijk Kistemaker doet niet aan groeten. Rijk schrijft gedichten terwijl hij bezig is met andere dingen, zoals het opladen van een gehuurde Kia en huilen. Laat je meevoeren op zijn poëtische gedachtestroom. Lees meer

Jonathan de slakkenman

Jonathan de slakkenman

'Hij zag simpelweg hoe de slak zich terugtrok in zijn huisje wanneer het zich onveilig achtte. Vanwege hun gedeelde lot, voelde Jonathan zich geroepen om de naaktslak ook een toevluchtsoord te bieden.' In dit korte verhaal van Ivana Kalaš neemt Jonathans slakkenfascinatie langzaam zijn leven over. Lees meer

Het insectenhotel

Het insectenhotel

‘Ik kan wel voor je krimpen.' Dieuke Kingma onderzoekt in een kort verhaal vol spinnenpoten en keverschildjes of je de ruimte die je inneemt in een relatie ook weer terug kan geven. Lees meer

Auto Draft 6

ode aan de lepismA saccharinA

Lieke van den Belt neemt je mee in de wereld van de zilvervis. Met lichte en vervreemdende beelden schetst ze in twee gedichten een dialoog tussen deze beestjes en hun slachtoffers. Lees meer

Enterprise, Alabama

Enterprise, Alabama

Charlotte Duistermaat neemt je mee in de enigszins absurde culturele en historische impact van een snuitkeverplaag op een Amerikaans dorpje en de vergelijkbare migratiestromen van mens en dier. Lees meer

Auto Draft 5

Verpopping

Wanneer een rups zich in de sombere wintermaanden in haar keukenraam nestelt, koestert de hoofdpersoon in dit verhaal van Esther De Soomer voor het eerst weer gevoelens van liefde en tederheid. Lees meer

Huizen, omhulsels 1

richtingen, ruimtes, rijping

Anne Ballon schreef drie gedichten over een innerlijk dialoog. Met zachte, precieze en lichamelijke beelden neemt Anne ons mee in een conflict tussen een ‘jij’ die naar geborgenheid in seksuele ervaringen zoekt en een ‘ik’ die aan dit zoeken probeert te ontsnappen. Lees meer

Stilte

Stilte

Haren wassen bij de kapper, of een ochtendkoffie in een treincoupé. Angelika Geronymaki neemt je in dit gedicht mee langs vormen van stilte. Lees meer

Schieten op de maan

Schieten op de maan

'I shot the moon, and I’ll do it again if I have to.' Julien Staartjes vindt het moeilijk te bevatten hoe de wereld letterlijk in brand staat, maar er toch vooral ogen zijn gericht op wie de grootste raket kan bouwen. Daar kan geen fictie tegenop, maar je moet het toch proberen. Lees meer

Ik was elf

Ik was elf

In dit verhaal onderzoekt Jochum Veenstra waar de grens tussen fictie en werkelijkheid ligt voor kinderen. En tot welk punt kan je als ouder je zoon beschermen? Lees meer

 1

De zee

Mariska Kleinhoonte van Os schrijft met groot mededogen en rauwe eerlijkheid over degenen die tussen de mazen van het net en de mazen van de wet vallen, in de verhalenbundel 'Tussen de mazen' die op 14 februari verschijnt. Op onze site lees je alvast een voorpublicatie. Lees meer

De rattenkoning

De rattenkoning

Een schoolreis naar Praag klinkt als een feestelijke afsluiting van de middelbare school: slapeloze busritten, sigaretten in de schaduw van kasteelparken en stiekeme plannen om absint te drinken in hotelkamers. Maar in dit verhaal van Nick De Weerdt eindigt de reis voor een onafscheidelijke vriendinnengroep met een onverwachte confrontatie: de rattenkoning. Lees meer

Even zweven de levende wezens

Even zweven de levende wezens

Voor Hard//hoofd dicht Pim te Bokkel over de verschillende facetten van water: de kalmte en geborgenheid ervan, of juist de dreigende weidsheid. Dit is een voorpublicatie uit de bundel 'Even zweven de levende wezens' die op 16 januari bij uitgeverij Wereldbibliotheek verschijnt. Lees meer

Een echte vis

Een echte vis

In dit verhaal van Maartje Franken dreigt er meer dan alleen een storm. Kinderen gaan op zomervakantie in de regen, ontdekken een verzonken stad en proberen te documenteren zoals Bear Grylls. Lees meer

Lichamen en monden

Lichamen en monden

Hoelang blijf je toekijken? Wanneer dondert alles in elkaar? Waar zit de zwakke plek van passiviteit? Pieter van de Walle neemt je in dit kortverhaal mee als apathische visverzorger in een Berlijns aquarium. Lees meer

De Groep

De Groep

'Ik ben Jane en Kevin is een lul die te veel ruimte inneemt.' Amal Akbour schreef een verhaal over Jane, een narcistische jonge vrouw die voor het eerst deelneemt aan groepstherapie. Dit is een voorpublicatie van het verhaal dat Amal schreef als onderdeel van het Veerhuis Talentenprogramma. Lees meer

Auto Draft

Rooilijnen

Rik Sprenkels schrijft (als dichter en medewerker bij het Kadaster) over de beleidsregels achter de openbare ruimte: voor de gewone sterveling zijn ze onzichtbaar, terwijl ze wel veel invloed hebben op hoe hun wereld werkt en eruitziet. Lees meer

Verboden toegang 8

Verboden toegang

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In woord én beeld dicht Maaike Rijntjes over iemand die terugkeert naar het bungalowpark waar die opgroeide. Lees meer

Momentum

Momentum

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Sanne Lolkema dicht op drie levels over de prestatiemaatschappij: van micro-, naar macro- en mesoniveau. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer