Asset 14

ETEN

De vijfde editie van De Videotheek, waarin de redactie sporadisch haar favoriete films tipt. Cinema à la carte voor iedereen die de IMDb top 250 al heeft doorgeploegd en op zoek is naar films die niet op ieder 'best of'-lijstje staan. Deze keer selecteerden wij film(scène)s waarin eten - zij het een friszure appeltaart, vijftig hardgekookte eieren of sudderende kippetjes - centraal staat. De ene film doet ons het water in de mond lopen, de ander maakt dat we geen hap meer door onze kelen krijgen. Kortom, de Eetweek Videotheek.

Still uit Cool Hand Luke

Matilda (1996): De manier waarop Bruce een donkere, plakkerige chocoladetaart gehaast verorbert in de verfilming van Matilda staat wat mij betreft voor de macht in onmacht. Pure strijdlust in de vorm van bitterzoete chocolade. Paula

Mean Girls (2004): In deze high school-klassieker, die dit jaar zijn tiende verjaardag viert, draait de wraak van Lindsay Lohan om "these weird Swedish nutrition bars". Het moment waarop queen bee Regina George ontdekt dat deze repen geen koolhydraten verbranden, maar haar juist kilo's doen aankomen, is onvergetelijk - niet in de laatste plaats vanwege het perfecte spel van Rachel McAdams. Basje

Le scaphandre et le papillon (2007): De mondaine Jean-Do (Mathieu Amalric) zit door een verlamming levend opgesloten in zijn eigen lichaam. De Fransen noemen de aandoening 'maladie de l’emmuré vivant'. Een tantaluskwelling keer tien, en dus besluit Jean-Do: 'lang leve de fantasie'. Waar droomt een lamme dan van? Een zeebanket natuurlijk, met als toetje een dikke vette tongzoen. Philip

The Cook, the Thief, His Wife & Her Lover (1989): In Peter Greenaways uiterst gestileerde overspeldrama The Cook, the Thief, His Wife & Her Lover wordt eten consequent als symbool ingezet. De zondige geliefden belanden tussen rottend vlees en vis; de minnaar uit de titel, een schrijver, wordt gedwongen zijn eigen woorden (lees: hele boeken) op te eten en het slot van de film heeft iets met kannibalisme te maken. Basje

Nine 1/2 Weeks (1986): Nine 1/2 Weeks was food porn voordat het überhaupt een ding was. Vergeet de natgelipte Jamie en de glimlachende borsten van Nigella. Houd die rol keukenpaper vooral bij de hand, want het wordt heter dan de groenten in je stomer. Jean-Maxim

Exils (2004): Nine 1/2 Weeks maar dan op z'n Tony Gatlifs: vol levenslust en exotisme. Onderweg naar Algerije nemen Romain Duris en Lubna Azabal een baantje als fruitplukkers. In navolging van Adam en Eva laten de geliefden zich verleiden door de zinnenprikkelende fruitbomen. Basje

Marie Antoinette (2006): Wat ik me vooral herinner van deze film - naast de pruiken, de jurken, de muziek - zijn de ingewikkelde taartjes. Die passen mooi bij een prinses die volgens de legende 'laat ze cake eten!' zei over het hongerende Franse volk. Emy

Coffee and Cigarettes (2003): Zelfs bij hen die geen koffie drinken of nog nooit een sigaret hebben gerookt - wat in mijn geval aan de orde was toen ik deze film voor het eerst zag - kan het niet anders dan dat deze film de onweerstaanbare neiging oproept dat tóch te gaan doen. Meteen. Mirko

We Need to Talk About Kevin (2011): Kevins moeder probeert tijdens het avondmaal haar apathische zoon een standje te geven voor het huishoudelijke ongelukje waarbij Celia, het jongere zusje, haar oog verloor. Terwijl hij onverstoord een lychee pelt, repliceert Kevin dat Celia maar zal moeten dealen met dat glazen oog. Tergend traag spat het witte lycheevel open en zuigt Kevin de oogbalvrucht naar binnen. Nog nooit zag je iemand zo weerzinwekkend een lychee verorberen. Jana

Cool Hand Luke (1967): In Cool Hand Luke wordt sterk de suggestie gewekt dat de titelheld de nieuwe messias is. Waar Jezus water in wijn veranderde, eet Luke, gespeeld door een ge-wel-dig-e Paul Newman, vijftig hardgekookte eieren. Gewoon, omdat hij zich verveelt. Philip

Eraserhead (1986): Naast mijn kinderwens ontnam Eraserhead mij ook de aandrang ooit nog eens een kippetje aan te snijden. Hoe gedateerd de special effects ook zijn. Laura

Chocolat (2000): Om dit soort scènes te voorkomen heb ik altijd chocolade in huis. De burgemeester uit Chocolat probeert de zonde in de vorm van een bonbonwinkel uit alle macht buiten het dorp te houden, maar als hij daarbij de etalage vol heerlijkheden vandaliseert komt er per ongeluk een stukje zonde op zijn lip. En die smaakt toch wel heel lekker. Sophie

The Trip (2010): Komiek Rob Brydon en acteur Steve Coogan gaan zogenaamd, maar wel als zichzelf, op rondreis om restaurant-recensies te schrijven. Ze eten borden die je doen watertanden voor de tv, en houden elkaar ondertussen gezelschap. Er gebeurt niet veel, soms is het saai, maar toch moet je altijd op je hoede zijn, er kan altijd iets briljants gebeuren. Het is eigenlijk een soort Tour de France kijken. Maar dan met twee komieken die te duur eten en als medicijn tegen de ziekte die middelbare leeftijd heet beroemdheden nadoen. Jan

Estômago (A Gastronomic Story) (2007): Kennis van eten betekent macht. Er wordt aan alle kanten gesmakt in deze jeuïge film, waarin eten, Braziliaanse billen en gefrituurde mieren moeiteloos samengaan. Annette

Waitress (2007): Waitress werd me aangeraden door een vriendin, omdat zij er zo gelukkig van werd. Dat zou je op het eerste gezicht niet zeggen: Jenna (Keri Russell, bekend van Felicity) is een vermoeide, ongewenst zwangere serveerster in een nietszeggend Amerikaans dorp, en moet al haar fooien afstaan aan haar lamzakkerige man. Maar ze heeft taarten. Niet om te eten, maar om te maken. Dat doet ze aan één stuk door in deze film, bij elke mogelijke gelegenheid. Ik werd er ook een beetje gelukkig van. Emy

Beasts of the Southern Wild (2012): Hushpuppy moet een krab 'beasten' om het sappige vlees uit op te zuigen. De krabschalen kraken erop los. Het doet me denken aan die keer op vakantie in Bretagne toen ik voor het eerst een mossel at. Mijn ouders spoorden me enthousiast aan (ze riepen nog net geen 'beast it! beast it!') en ik vond het eng en heel erg vies maar ik was wel trots op mezelf. Maite

Festen (1998): Misschien is het omdat eten een eerste levensbehoefte is, maar aan de eettafel kan geen enkel gezin haar ware aard verborgen houden. Zodra de aardappels worden opgeschept en de jus wordt geschonken vallen de maskers af. De verhoudingen staan op scherp en oud zeer komt boven naar mate de pannen leger worden. Maartje

American Pie (1999): Wat dachten jullie van American Pie? Vanwege, de naam zegt het al, die taart. Ik weet niet of ik er verder iets over wil zeggen. Maar het is een filmscène, met eten. En redelijk memorabel. Kortom: sorry voor deze. Anna

Tampopo (1985) en Shaolin Soccer (2001): In de meest prikkelende scène uit Tampopo ruilen twee geliefden een eidooier uit met hun monden totdat het vrouwelijke hoofdpersonage, bij wijze van climax, het eigeel langs haar lippen laat druipen. De scène uit het absurde Shaolin Soccer is van een compleet andere orde, maar omdat ook hier eigeel wordt uitgewisseld als ware het speeksel, pak ik 'm meteen mee. Philip

Kill Bill: Vol. 2 (2004): Dit gesprek gaat gesprek over leven en dood en ondertussen krijgt dochterlief iets te eten. Dat van de ouders maar eentje de confrontatie zal overleven is al lang duidelijk. Dat Bill een zeer capabel vaderfiguur is (voor moeder en dochter) weten we ook al. Mooi om hem in actie te zien in een handeling die hem zo geroutineerd afgaat, dit is de laatste sandwich van de vele die hij voor B.B. Kiddo maakte. Anna

La Grande Bouffe (1973): In La Grande Bouffe besluiten vier levensmoeë burgermannen zich dood te vreten. Ze huren een luxueus huis en bestellen behalve een wanstaltige hoeveelheid eten ook een paar prostituees (en een wulpse schooljuf). Vreten, boeren, winden, kotsen, seksen op en in en tussen het eten, neukend eten, etend neuken, en dan de dood. En toch is dit een heel fijne film, jawel, ik heb genoten. Mét een maatschappijkritische betekenis. Denk daar maar eens over na (en anders is er ook nog altijd Google). Joyce

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Auto Draft 9

Dat het was

Hoe ga je om met herinneringen die te pijnlijk zijn om onder ogen te zien? Olivier Herter maakt het publiek getuige van een versnipperd landschap van herinneringen. Vloeiend, stemmig en ogenschijnlijk zonder plot wordt geprobeerd woorden te vinden, waar geen woorden voor te vinden zijn. Dit verhaal werd eerder op toneel gebracht door t Barre Land. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

‘Ik wil geen literatuur van je maken.’ Hoe berg je je moeder in je schrijven, zonder haar essentie te bevriezen? Bareez Majid dicht in woord en beeld over ‘soon-to-be-dead-mothers’ en onderzoekt hoe hun lichamen functioneren als vergankelijk archief. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Auto Draft 8

Een transformatie van verlangen: brieven over consent

Wat als we consent en verlangen zélf als de voorwaarden van bevrijding en sociale rechtvaardigheid zien? Yousra Benfquih licht toe hoe genot-activisme ons niet alleen toelaat om ons tegen de dingen te verzetten, maar ook om te onderzoeken waar we naar verlangen. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Auto Draft 7

Moederland

Zelfs in de Italiaanse zon lukt het niet altijd om donkere gedachten op afstand te houden. Roos Sinnige laat ons meedrijven op de ongrijpbare stroom die dan ontstaat. Lees meer

Mijn naam roept 1

Mijn naam roept

Hodo Abdullah beschrijft hoe de geschiedenis van Somaliland haar ook veel over haarzelf leerde. Hoe komt het dat het geloof in henzelf, de veerkracht en de trots van de Somalilanders zo verankerd zit in hun DNA? Wat geeft hun de kracht om door te gaan? Lees meer

:Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent! 1

Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent!

Ben je vrij in je verlangen? Op welke manieren kunnen en willen we elkaar aanraken? Reageer vóór 2 juni op de brieven van Yousra Benfquih en Alara Adilow. Lees meer

zonderverdergroet

zonder verdere groet

Rijk Kistemaker doet niet aan groeten. Rijk schrijft gedichten terwijl hij bezig is met andere dingen, zoals het opladen van een gehuurde Kia en huilen. Laat je meevoeren op zijn poëtische gedachtestroom. Lees meer

een interview met Abel Kamps

Interview met Abel Kamps: 'Ik hou ervan als mijn werk meer een ervaring wordt en minder een object.'

Aucke Paulusma gaat in gesprek met kunstenaar Abel Kamps: Hoe verweef je absurditeit of humor in je kunst, en welke rol spelen deze elementen in het creëren van de impact die je werk op de toeschouwer heeft? Lees meer

Jonathan de slakkenman

Jonathan de slakkenman

'Hij zag simpelweg hoe de slak zich terugtrok in zijn huisje wanneer het zich onveilig achtte. Vanwege hun gedeelde lot, voelde Jonathan zich geroepen om de naaktslak ook een toevluchtsoord te bieden.' In dit korte verhaal van Ivana Kalaš neemt Jonathans slakkenfascinatie langzaam zijn leven over. Lees meer

:Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Alara Adilow blikt terug op haar jongere zelf en ziet hoe onwetendheid en zelfdestructie haar afsneden van zorg en liefde, tot feministische en postkoloniale denkers haar aanraakten en haar openstelde om naar zichzelf en de wereld te kunnen kijken. Lees meer

Het insectenhotel

Het insectenhotel

‘Ik kan wel voor je krimpen.' Dieuke Kingma onderzoekt in een kort verhaal vol spinnenpoten en keverschildjes of je de ruimte die je inneemt in een relatie ook weer terug kan geven. Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

Mooi vanbuiten en vanbinnen: pleidooi voor dagdagelijkse entomologie 2

Mooi vanbuiten en vanbinnen: pleidooi voor dagdagelijkse entomologie

Insecten hebben een slecht imago. We houden ze het liefst ver uit de buurt, maar dat is onterecht, vindt Jitte. Met dit artikel bewijst hij je graag van het tegendeel en vertelt hij hoe sluipwespen lieveheersbeestjes inschakelen als lijfwacht voor haar larven, over de indrukwekkende hersenen van de Darwinwesp, en hoe je een mierenkolonie opzet met één koningin. Lees meer

Auto Draft 6

ode aan de lepismA saccharinA

Lieke van den Belt neemt je mee in de wereld van de zilvervis. Met lichte en vervreemdende beelden schetst ze in twee gedichten een dialoog tussen deze beestjes en hun slachtoffers. Lees meer

Enterprise, Alabama

Enterprise, Alabama

Charlotte Duistermaat neemt je mee in de enigszins absurde culturele en historische impact van een snuitkeverplaag op een Amerikaans dorpje en de vergelijkbare migratiestromen van mens en dier. Lees meer

Oproep: Hard//hoofd zoekt een nieuwe Chef Beeld!

Hard//hoofd zoekt een nieuwe Chef Beeld!

Hard//hoofd zoekt een getalenteerde beelddenker (x/v/m) die visuele sturing geeft en die de redactie wil komen versterken! Lees meer

Oproep: Stouten Stift en het Rode Oor 2025 1

Oproep: De Stoute Stift en Het Rode Oor 2025

De jaarlijkse erotische schrijfwedstrijd Het Rode Oor en de daaraan gekoppelde illustratiewedstrijd De Stoute Stift staan weer open voor inzendingen! We zijn op zoek naar de beste erotische verhalen om naar te luisteren en vier Nederlandse en vier Vlaamse illustratoren die een beeld willen maken bij de beste verhalen van de erotische schrijfwedstrijd. Lees meer

Composthoop

Een symfonie van het kleine leven

Jesse Van den Eynden neemt je mee in de symfonie van het kleine leven dat zich afspeelt in de duisternis van de composthoop. In dit liefdevolle essay beschrijft hij hoe zijn leven steeds meer overgenomen wordt door de rottende en levende massa in zijn tuin, en hoe het slurpen, klikken en kraken van de aarde en haar bewoners een meditatieve ervaring worden. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer