Asset 14

De nachtmerrie van Nel Schenk

In een hete zomer wordt een volkstuinencomplex opgeschrikt door de komst van een onbekende man. Een verhaal in zeven delen. Deze week: Nel Schenk droomt over de vreemdeling.

De boete

Jaap was degene die de brief over de boete naar de vreemdeling moest brengen. Hij liep over het dichtbegroeide paadje naar de voordeur van huisje nummer 13. Het was vervelend, maar regels waren regels. Als iedereen maar ongestraft grind kon pakken van de grindplaats zou er binnen de kortste keren niets meer overblijven om de paden mee te onderhouden. Jaap stond stil voor de deur van het huisje en veegde zijn handen af aan zijn hemd. Vroeger handelde Jasper dit soort dingen altijd af en hoefde Jaap alleen het kasboek bij te houden.
‘Hallo,’ klonk er uit het huis.
De vreemdeling zat aan tafel. Hij had nog steeds de zonnebril op.
‘Goedemiddag,’ zei Jaap. Hij bleef in de deuropening staan.
Jaspers huisje zag iets anders uit dan hij zich herinnerde. Aan de muren hingen nu kleden, gekleurde kleden, die niet van Jasper waren geweest. In de hoek naast het bed stond een grote koffer. Jaap keek naar de vreemdeling die in de straal zonlicht zat die via het raam naar binnen viel. Hij had een zwart pak aan, met een stropdas. Zijn haar glom. Het was het meest glanzende kapsel dat Jaap ooit had gezien.
‘Ik heb een brief,’ zei Jaap. ‘U heeft een boete gekregen in verband met het onrechtmatig gebruiken van het grind dat is bestemd voor het onderhoud van de algemene paden en de hoofdingang.’ Jaap veegde over zijn voorhoofd. Hij zweette. Hij had ook aardevlekken op zijn hemd. Hoewel de vreemdeling degene was die er vreemd uitzag voor een tuinencomplex, wilde Jaap ineens dat hij iets netters had aangedaan.
‘Ik ben de penningmeester,’ zei Jaap . Hij stak de brief uit naar de vreemdeling. ‘De boete is dertig euro. Dat lijkt misschien wat veel, maar we moeten streng zijn.’
De vreemdeling keek niet naar de brief. Hij keek naar Jaap.
‘Als iedereen maar ongestraft grind zou pakken van de voorraadplaats zou er binnen de kortste keren niets meer over zijn om de paden mee te onderhouden,’ herhaalde Jaap.
‘Ik geef je geld voor een nieuwe zak grind,’ zei de vreemdeling. ‘Dat kost vijf euro.’
‘U moet dertig euro betalen,’ zei Jaap. ‘De boete is de boete.’
‘Dat is te veel,’ zei de vreemdeling.
Hij leunde over de tafel heen en keek Jaap minachtend aan, tenminste, dat voelde Jaap zo, hij kon het niet zeker weten vanwege de zonnebril. Hij trok aan de onderkant van zijn hemd.
‘Ik betaal vijf euro,’ zei de vreemdeling. ‘De rest is onzin.’
‘Dat is de boete,’ zei Jaap. ‘De boete is niet alleen de kosten van het grind, maar ook extra kosten bij wijze van straf.’
‘Ja,’ zei Jaap. ‘Straf ja. Dat klinkt misschien een beetje kinderachtig, maar we moeten toch iets doen zodat de mensen zich aan de regels houden. Als iedereen maar ongestraft grind zou pakken, dan zou er binnen de kortste keren-’ Jaap herinnerde zich dat hij dat al gezegd had. Hij kuchte. ‘Zo is het gewoon,’ zei hij.
‘Ik heb mijn eigen regels,’ zei de vreemdeling. Hij trok een stapel bankbiljetten uit zijn achterzak en bladerde er met zijn vinger doorheen.
Jaap staarde naar het geld. Hij voelde zich vuurrood worden. ‘U heeft anders geld genoeg,’ zei hij.
‘Sst,’ zei de vreemdeling. Hij trok een briefje van vijf uit de stapel en stopte die in Jaaps hand. Daarna sloeg hij de deur met een klap dicht.
Jaap keek om naar het buurthuis, waar Avar, Nel Schenk, Peter en Sunshine zaten te wachten en haalde diep adem. ‘De reglementen van het tuinencomplex gelden voor iedereen,’ zei Jaap tegen de deur. ‘U hoort nog van mij.’

De nachtmerrie van Nel Schenk

Nel Schenk stond op tijdens de vergadering.
‘Ik moet wat vertellen,’ zei ze, dwars door Jaaps verhandeling over de muskusratproblematiek en kastekorten heen.
‘Er is iets gebeurd.’
Ze zei het woord ‘iets’ langzaam, en ze keek over haar schouder naar de deur alsof er iemand binnen zou komen. Er kwam niemand.
Jaap tikte met zijn potlood op de grafiek die hij had getekend en op het schoolbord had opgehangen.
‘Het kastekort is erg belangrijk,’ zei hij luid, maar niemand luisterde meer naar hem.
Avar en Sunshine hadden hun stoelen omgedraaid en keken naar Nel Schenk en de rook van haar sigaret die in het zonlicht omhoog kringelde. Sinds haar man was overleden rookte ze aan één stuk door.
‘Gisternacht ging ik om half twee naar bed,’ zei ze. ‘ Ik had de koelkast schoongemaakt en mijn soap gekeken.’
Ze inhaleerde diep en haalde haar hand door haar haren. Ze droeg het los die ochtend.
‘Ik wilde de herhaling zien omdat het vorige keer net was afgelopen op het moment dat Rick Sara ten huwelijk vroeg.’ Ze tikte haar sigaret af aan de asbak. ‘Maar Sara wist niet dat hij degene was die haar zoontje had ontvoerd.’
‘Als dit over die serie gaat,’ zei Jaap.
‘Om mijn verhaal verder te vertellen,’ zei Nel Schenk luid, ‘ging ik om half twee naar bed, maar ik kon niet slapen.’
‘Waarom niet?’ vroeg Avar.
‘Weet ik niet,’ zei Nel Schenk. ‘Soms kan ik niet slapen.’
‘Slapeloosheid,’ knikte Avar.
‘In ieder geval,’ zei Nel Schenk, ‘lag ik met mijn rug naar de kamer. Ik keek naar de wolken die er geel uitzagen in het maanlicht. Ze bewogen helemaal niet. Alsof de tijd stil staat, dacht ik. Ineens kreeg ik het gevoel dat er achter mijn rug iemand door mijn kamer liep. Ik lag heel stil en luisterde, ik moet wel een half uur zo hebben gelegen, tot ik duidelijk iemands ademhaling kon onderscheiden. Heel langzaam, met zo min mogelijk geluid draaide ik me op mijn andere schouder en keek tussen mijn wimpers door de kamer in. Het was de vreemdeling.’
‘De vreemdeling,’ zei Avar.
Er viel een korte stilte.
‘Wat deed hij daar?’ vroeg Jaap uiteindelijk.
‘Hij zat op een stoel naast mijn bed,’ zei Nel Schenk.
‘Wat zei hij dan?’ vroeg Jaap.
‘Niks. Hij zei helemaal niks. Hij zat daar maar. En toen ineens was hij weg.’
‘Ineens,’ zei Jaap. ‘Door de voordeur of door het raam?’
‘Nee,’ zei Nel Schenk. ‘Hij was er gewoon ineens niet meer.’
‘Dat kan niet,’ zei Sunshine.
Sunshine zei anders nooit iets tijdens de vergadering. Ze zat meestal in de hoek, in een te krap jurkje met een cola light te wachten tot de vergadering voorbij was. Maar nu was ze opgestaan en wees ze met haar vinger naar Nel Schenk.
‘Mensen kunnen er niet ineens zijn en er dan ineens niet meer zijn. Mensen komen altijd ergens vandaan. En waarom zou hij uitgerekend naar jouw huis komen? Je kent hem niet eens.’
‘Dat weet ik allemaal niet,’ zei Nel Schenk. ‘Ik ben geen detective.’
‘Je hebt het je ingebeeld,’ zei Sunshine.
Nel Schenk glimlachte. Ze stak een papier in de lucht. In de hoek van het papier stond een zwart silhouet.
‘Ik heb vanochtend toen ik wakker werd meteen een tekening gemaakt van wat ik heb gezien,’ zei Nel Schenk. Ze wees naar de figuur op het blaadje. ‘Hier is mijn stoel, en je ziet hem duidelijk zitten.’

Illustratie: Bette Adriaanse

-

Bette Adriaanse is schrijfster en beeldend kunstenaar. Ze maakt tekeningen, schrijft fabels, verhalen, en heeft net haar eerste boek af. Ze publiceert in Engeland en Nederland. www.betteadriaanse.nl

Mail

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Witte tranen

Witte tranen

Vaak kan geconfronteerd worden met een racistische misstap veel losmaken in witte vrouwen. Waar komt dat door? Fleur den Boer onderzocht het perfectionisme van witte vrouwen en hoe zogeheten 'witte tranen' racisme in de hand werken. Lees meer

Stieren en vrouwen hebben iets gemeen

Stieren en vrouwen hebben iets gemeen

Wat hebben stieren en vrouwen gemeen? In dit essay ziet Barbara Haenen tijdens het bezoeken van een stierengevecht gelijkenissen met haar eigen ervaringen. Lees meer

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn 1

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn

Marthe van Bronkhorst bekijkt hypocrisie als spectrum: hoe hypocriet ben jij op een schaal van Frans Bauer tot Johan Derksen? Lees meer

Bijsturen 1

Bijsturen

In dit essay legt Belle de Rode de vinger op de zere plek. Ze beschrijft hoe zij de rol van bijsturende kapitein op zich moet nemen omwille van haar zieke vader, terwijl ze juist afscheid had willen nemen van de kritische kapitein die in haar huisde. Lees meer

In je eentje achterblijven

In je eentje achterblijven

Als vriendin K. op een date gaat, denkt Eva van den Boogaard na over hun onuitgesproken pact. Zo lang ze beiden ongelukkig in de liefde zijn, hebben ze elkaar. Maar wat als er iemand dat pact uitstapt? Lees meer

Gelukkig zien jonge mensen het verband tussen toen en nu

Durf te leren van het verleden

Op Dag 150 van de wrede vergeldingsactie van Israël is een eind van de ‘slachting’ van Palestijnen nog niet in zicht. Schrijver Marte Hoogenboom vestigt haar hoop op activisten en journalisten die het verband tussen ‘toen’ en ‘nu’ durven zien. Lees meer

Fatma Shanan: de lichtelijke melancholie van het zomerse alleen zijn 1

Fatma Shanan | De lichtelijke melancholie van het zomerse alleen zijn

Een oase van rust midden in Berlijn. De kleine geschilderde landschappen en zelfportretten in de natuur van Fatma Shanan (1986, Israël) komen goed tot hun recht in de expositieruimte van Dittriech en Schlechtriem. De tentoonstelling ‘The Inn River’ bestaat uit een bescheiden aantal van negen schilderijen. Aucke Paulusma laat zien dat een aandachtige observatie loont, maar dat de schilderijen laten niet per se een vrolijke indruk achterlaten. Lees meer

Reden tot paniek

Reden tot paniek

In dit droomachtige en persoonlijke essay blikt Wouter Degreve terug op zijn jeugd, en hij onderzoekt de effecten daarvan op het heden. Want 'de kracht van de plek waar je bent opgegroeid mag je nooit onderschatten.' Lees meer

Geld lenen

Geld lenen

‘Het spijt me,’ zeg ik. ‘Voor dit alles.’ Ik gebaar om me heen. ‘Voor Nederland.’ In deze column van Anne Schepers ontmoeten twee vrouwen, die uitkijken naar hun avond in een wijnbar, een man die een treinkaartje naar Ter Apel bij elkaar probeert te sprokkelen. Lees meer

Vijftig jaar vrijheid van beweging

Vijftig jaar vrijheid van beweging

Tom Kniesmeijer leerde dansen op de remixes van discopionier Tom Moulton. Nu zijn eerste kennismaking met de muziek van deze sterproducent bijna vijftig jaar geleden is, blikt hij terug en komt hij tot een inzicht over onze tijd. Lees meer

Kür op muziek

Kür op muziek

”Onlangs las ik over wezentjes die alleen bestaan in de droom van een slapende vrouw.” Nelson Morus schreef een kort verhaal over geforceerde gezelligheid, chatbotgesprekken over lievelingsgerechten, hectiek en de alledaagse sleur. Lees meer

Als je wordt uitgenodigd voor een euthanasiefeest, dan ga je

Als je wordt uitgenodigd voor een euthanasiefeest, dan ga je

'Als je je psycholoog écht een brevet van onkunde wil geven, moet je haar uitnodigen voor je euthanasiefeest.' Lees meer

Neoliberaal Lang Covid 2

Neoliberaal Lang Covid

Voor ons 'Aaah'-magazine, schreef Harriët Bergman een essay over hoe long covid-patiënten vallen tussen pech en onrecht. "Er is iets grondig mis met hoe we in Nederland omgaan met mensen met een beperking en chronisch zieke mensen." Lees meer

Zo het begon 1

Zo het begon

Nele Peeters schreef een ontroerend verhaal, vol treffende zinnen en beelden. Het is dromerig verhaal, over eenzaamheid, hoop, zorgzaamheid en zwaarte. Lees meer

Ik ook op jou

Ik ook op jou

Op een avond zegt iemand tegen Eva dat hij verliefd op haar is. Terwijl hij wacht op een antwoord, denkt Eva na over wat verliefd zijn eigenlijk is. Lees meer

 1

Het model

De hoofdpersoon in dit verhaal van Feico Sobel poseert op een doordeweekse avond naakt voor een schilderklasje in Spijkenisse. De sessie ontaardt in een bizarre erotische nachtmerrie waarin onze verteller zich totaal verliest. Lees meer

Waarom het over mij gaat als het over trans literatuur gaat

Waarom het over mij gaat als het over trans literatuur gaat

In dit persoonlijke essay reflecteert Tom Kniesmeijer op queer activisme en literatuur, oftewel: de reden dat we strijden en schrijven. Lees meer

:Oproep: nieuwe Chef Illustratie en Beeldredacteur online

Oproep: nieuwe Chef Illustratie en Beeldredacteur online

Hard//hoofd zoekt twee getalenteerde, assertieve, breed onderlegde beelddenker (x/v/m) die de beeldredactie willen komen versterken! Lees meer

Herhaalrecept

Herhaalrecept

Op een ochtend wordt Aisha Mansaray wakker in een parelmoeren bubbel. Ze onderzoekt hoe ze met haar depressie op de randen van de realiteit kan leven, zonder de grip erop te verliezen. ‘Mijn aandoening was een zuigend ding geweest dat zich om mij heen had gewikkeld, lelijk, en meer levend dan ik.’ Lees meer

Stop met het onderschatten van de gevolgen van het slavernijverleden

Stop met het onderschatten van de gevolgen van het slavernijverleden

Zelfs 150 jaar na de afschaffing van de slavernij, zijn de gevolgen daarvan nog steeds voelbaar. Veel Nederlanders zien helaas niet in hoe de koloniale geschiedenis het heden heeft vormgegeven. Pas als je de bloedrode draad door de Nederlandse geschiedenis begrijpt, kun je de huidige ontwikkelingen echt begrijpen stelt Jazz Komproe. ‘Een onzichtbare wond laat zich immers moeilijk genezen.’ Lees meer

Word trouwe lezer van Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Meld je aan als abonnee voor slechts €2,50 per maand en ontvang ons papieren magazine twee keer per jaar in de bus. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer