Asset 14

De lelijke waarheid van het wachten

Automatische concepten 86

Het is een woensdagavond begin januari, ik zit op mijn bank te lezen en bij iedere zoem die ik hoor, schrik ik op. Mijn telefoon ligt een meter bij me vandaan en ik mag eigenlijk niet kijken van mezelf, maar mijn ogen flitsen meteen naar het scherm, nemen waar welke app de melding geeft, welke kleur de profielfoto van het WhatsApp-account heeft dat contact met me zoekt, hoe lang de naam is.

Ik wil het liever niet toegeven aan mezelf, maar ik ben aan het wachten op iemand. Dat is niet mijn sterkste kant, want ik ben a: ongeduldig en b: neurotisch. Een mens leert met zijn tekortkomingen omgaan, en inmiddels komt het nog maar zelden voor dat ik onpasselijk word van het wachten. Ik ga mezelf vermaken, iets anders doen, ik heb altijd een boek bij me mocht ik in een wachtkamer terechtkomen bij een tandarts of in een vertraagde trein.

Maar in de liefde vergroot alles zichzelf uit. Ik wacht op iemand die me zou berichten, iemand die ik heel graag wil zien en die me nog zou laten weten wanneer hij tijd voor me had. Iets afspreken met vrienden doe ik in de tussentijd onder voorbehoud, want misschien belt hij wel dat hij over een uur voor mijn deur staat en dan wil ik open kunnen doen. De avonden die hij vaker vrij heeft, houd ik leeg in mijn agenda, en ik breng ze in mijn eentje lezend door op mijn bank. Ik worstel me door de zinnen van mijn boek heen, raak halverwege de draad kwijt, begin nog eens, en na twaalf woorden vraag ik me af wat het betekent dat ik nu al vier dagen, vijf uur en zestien minuten lang geen antwoord heb gekregen.

Ik begin vol goede moed proefberichten te schrijven in mijn notities-app

Ik begin nog eens aan de zin en hou het iets langer vol tot mijn telefoon weer oplicht: een naam van vijf letters, een roodkleurige profielfoto, hij is het niet. Ik laat mijn telefoon liggen waar-ie ligt en begin nog een keer. Ik kom bijna bij de punt, en voel ineens een ingeving hoe ik deze situatie strategisch ga benaderen: het juiste moment om iets van me te laten horen is denk ik morgen aan het eind van de dag. Meteen daarna: het is toch mijn eer te na, ik heb al vijf keer initiatief genomen. Weer een oplichtende telefoon, een melding van Instagram, Doja Cat is live. Ik begin vol goede moed proefberichten te schrijven in mijn notities-app. De ‘hee, hoe is het daar?’ transformeert in een ‘ik heb zin om je te zien, heb je het druk?’ en na tien minuten typ ik ‘je zou nog iets van je laten horen wie denk je wel niet dat je bent om zo met me om te gaan ik heb ook een leven’.

Zonder iets te versturen zet ik mijn telefoon uit en pak mijn boek er weer bij. Mijn ogen flitsen over de woorden, mijn zenuwen en ongeduld stuwen me vooruit over de bladzijden. Welke bron van geduld boor ik eigenlijk aan voor degene op wie ik wacht? Hoe houd ik dit vol? In de wachtkamer bij de tandarts heb ik geen keus, maar nu kies ik ervoor de wachtende te zijn.

Na dertig pagina’s zet ik mijn telefoon weer aan. De ene teleurstelling na de andere trilt op me af. En na vier dagen, zes uur en negen minuten stop ik met wachten op de lelijke waarheid die het verstrijken van de tijd boven water heeft gekregen: dat ik meer mijn best wil doen, meer verlang. Ik stop, want het past me niet de wachtende te zijn.

Mail

Eva van den Boogaard is literatuurwetenschapper, docent en onderwijsinnovator bij St. Joost School of Art & Design en eindredacteur bij Hard//hoofd. Haar verborgen talent is slapen en haar minder verborgen talent twijfelen. Ze rent graag langs de Vecht, zingt met karaoke het liefst George Michael en droomt van een Heilige Birmaan als huisdier.

Eline Veldhuisen (1999) is illustrator. Inspiratie voor haar werk haalt ze uit haar directe omgeving, variërend van haar eigen gedachtes tot de verhalen van andere mensen. Met zo min mogelijk middelen brengt ze deze verhalen op een heldere manier in beeld.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven

Steun de makers van de toekomst

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe makers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een scherpe en eigenzinnige stem kunnen ontwikkelen als zij niet worden verleid tot clickbait en sensatie: die vrijheid vormt de basis voor originele verbeelding en nieuwe verhalen.

Steun ons

  • Jochum VeenstraHoofdredacteur
  • Mark de BoorderUitgever
het laatste
Automatische concepten 55

Mijn vader en ik, mijlenver uiteen

Hoe blijf je strijdvaardig als misstanden generatie na generatie niet worden opgelost? Marthe van Bronkhorst reflecteert op de relatie met haar vader en hoe ze verschillend met onrecht omgaan. Lees meer

'Ik dacht dat je met je vriend ging'

'Ik dacht dat je met je vriend ging'

Een koetjes-en-kalfjesgesprek tussen Eva en een collega in de trein wordt ongemakkelijk wanneer hij ongefundeerde aannames doet over haar privéleven. Lees meer

een persoon die naar hun eigen vervormde gezicht staart in de weerspiegeling van een telefoon

AI-angst

Wanneer Aisha in het bibliotheekcafé ineens met een human robot hybrid wordt geconfronteerd die rechtstreeks uit the Uncanny Valley schijnt te komen, lijkt het toppunt van haar industrialisatieverwarring bereikt. Lees meer

Baas in eigen brein

Baas in eigen brein

Marthe van Bronkhorst loopt in haar werk als psycholoog tegen een dilemma aan - is medicatie wel echt altijd de oplossing voor psychische problemen? Lees meer

Een versie van mezelf die ik liever niet wil leren kennen

Een versie van mezelf die ik liever niet wil leren kennen

Eva slaapt de laatste tijd slecht. De nachtelijke hersenspinsels die ze compulsief noteert 'rieken een beetje naar waanzin'. Lees meer

Verliefde klimaatvluchtelingen

Verliefde klimaatvluchtelingen

Het is midden november en 17 graden. Twee geliefden kuieren het strand af en aanschouwen de vreemde schoonheid van het industriële landschap. Waar zullen ze gaan wonen als het water komt? Lees meer

Welkom in het circus van de dood

Het circus met één wild dier

Marthe van Bronkhorst verbaast zich tijdens een circusact die verkeerd afloopt over hoe laconiek het publiek reageert: "We hadden met zijn allen bij de galg kunnen staan, een standrechtelijke executie, een heksenverbranding – de popcorn was rondgegaan." Lees meer

Onthouden dat ik het even moet vergeten 1

Onthouden dat ik het even moet vergeten

Heeft iedereen zo'n fabelachtig goed geheugen voor schijnbaar onbenullige details, of ligt het aan Eva? Lees meer

Vriendschapsverdriet

Vriendschapsverdriet

Marthe van Bronkhorst worstelt met de abrupte beëindiging van een vriendschap. Lees meer

22 dingen om te onthouden uit 2022

22 dingen om te onthouden uit 2022

Marthe van Bronkhorst combineert plaktivisten, het WK en boze boeren in haar muzikale terugblik op 2022. Lees meer

Automatische concepten 84

Het probleem van degenen met een baarmoeder

Eva denkt terug aan alle keren dat haar bedpartners ervan uitgingen dat zij wel maatregelen zou treffen ter voorkoming van een zwangerschap. Lees meer

Automatische concepten 83

Je bent onironisch goed

Een muzikaal jaaroverzicht drukt Marthe van Bronkhorst met haar neus op het feit dat ze een onironische wansmaakhebber is. Lees meer

Mensen uit een ander leven

Mensen uit een ander leven

Tijdens een schrijfretraite op het Noord-Franse platteland ontmoet Eva van den Boogaard twee mensen met wie het meteen klikt. Maar zo snel het contact was gelegd, zo snel is het weer verbroken bij het afscheid. Of ziet ze ze nog terug? Lees meer

Column Marthe

De liefde tegen het systeem

Kan de liefde alle verschillen tussen mensen overwinnen? Marthe van Bronkhorst betwijfelt het na een vurig debat tijdens een date. Lees meer

Monddood

Schrijven is eigenlijk monddood maken

Je kan altijd over de rug van de ander schrijven, toch? Marthe van Bronkhorst raakt hierover in discussie op een literaire avond die steeds absurdistischer wordt. Lees meer

Een docent met een lichaam

Een docent met een lichaam

Ook wanneer Eva voor de klas staat is ze in de eerste plaats een mens met een lichaam dat behoeftes kent. Maar dat blijkt minder vanzelfsprekend dan het lijkt in het onderwijs. Lees meer

Stadsmens (v, jong, cynisch) zoekt boer

Stadsmens (v, jong, cynisch) zoekt boer

Marthe van Bronkhorst wordt in een sprookjesachtig eilanddorp geconfronteerd met haar cynisme. Lees meer

Een mens zoals alle anderen

Een mens zoals alle anderen

Eva probeert zich in de metro te gedragen op een manier die voor normaal moet doorgaan, maar dat valt nog niet mee. Lees meer

Dé vluchteling bestaat niet

Dé vluchteling bestaat niet

Marthe van Bronkhorst hoort bij de huisartsenpraktijk verhalen van vluchtelingen. Ze raakt gefrustreerd, omdat de politiek niet ziet 'dat een individu meer is dan twee vierkante meter ruimte en een lichaam dat gevoed moet worden'. Lees meer

Column: Objectief gelukkiger met onszelf

Objectief gelukkiger met onszelf

Ook op vakantie blijkt de tijd niet stil te staan, merken Eva en haar vrienden in Zuid-Frankrijk. Gelukkig gaan ze er qua uiterlijk alleen maar op vooruit, vindt één van hen. Lees meer

Steun de makers van de toekomst. Sluit je aan bij Hard//hoofd!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Wij zijn al meer dan twaalf jaar bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Onze kunstverzamelaars maken dit mogelijk. Sluit je nu aan en ontvang jaarlijks gesigneerde kunstwerken van veelbelovende kunstenaars én je eigen Hard//hoofd-tasje. Veel verzamelplezier!

Steun en verzamel