Asset 14

De kermis

De kermis

Het is weer eens vakantie. De grootste uitdaging van vrije dagen is om met een onderhoudend kinderprogramma op de proppen te komen. Enkele dagen voordat ik Annika bij haar moeder ophaal, speur ik het internet al af naar activiteiten. Voordat Annika naar school ging was dat iets waar ik me wel een paar keer per week mee bezig moest houden, maar toen kon ze zichzelf tenminste nog urenlang in speeltuinen of ballenbakken vermaken terwijl ik op een bankje een boek las.

Het belooft zonnig te worden, dat schept dus mogelijkheden. Uiteindelijk kom ik uit bij het Dolfinarium. Dat is dan wel een flinke tocht met de trein, maar samen reizen vind ik ook een activiteit en een vorm van samenzijn. Wat een heerlijk gevoel dat deze dag nu al helemaal vastligt.

‘Moet je raden wat voor leuks we morgen gaan doen?’ vraag ik, wanneer we op weg zijn naar huis.
‘Naar een ballenbak?’ vraagt Annika hoopvol.
‘Nee, iets veel bijzonderders. Iets wat je nog niet kent.’
‘Hoe kan ik het dan raden?’
‘Daar heb je een punt. Het is een dolfinarium.’
‘Wat is dat nou weer?’
‘Een soort dierentuin, maar dan met alleen maar dieren die in de zee wonen. Zoals dolfijnen.’
‘Saai zeg.’
‘Nee, dat is helemaal niet saai. Er is van alles te doen.’
‘Is er ook een speeltuin?’
Ik zucht.
‘Misschien wel, maar daar gaat het niet om. Het gaat om de dolfijnen.’
‘Ik vind dolfijnen stom.’
Het begint me te duizelen.
‘Néé,’ verhef ik mijn stem, ‘jij vindt dolfijnen helemaal niet stom. Jij bent een kind en kinderen vinden dolfijnen leuk. Dat is altijd zo geweest, een regel waar je nu niet opeens van af kan wijken enkel en alleen om mij te tarten. Het zijn godverdomme hele intelligente beesten.’
‘Je bent zelf een intelligent beest.’
‘Dat ben ik zeker, ja!’

Wanneer ik haar naar bed breng, zegt Annika troostend: ‘Papa, als jij zo graag dolfijnen wil zien, wil ik best met jou meegaan hoor.’
‘Nou ja,’ zucht ik, ‘misschien zijn die dieren ook wel een beetje overschat. Misschien is intelligentie wel overschat. Ik weet het ook allemaal niet meer. Wat zou jij dan willen doen? En nu niet speeltuin of ballenbak zeggen.’
Annika kijkt peinzend voor zich uit, dan verandert haar gezicht alsof ze een ingeving krijgt.
‘YouTube kijken!’ zegt ze, alsof dit het antwoord is op alle wereldproblematiek.
‘YouTube kijken? De hele dag?’
‘Er staat heel veel op YouTube hoor.’
‘Nee, we moeten samen iets doen. We moeten de deur uit.’
Al mijn ideeën zijn op. Mijn geluk van morgen ligt nu volledig in haar handen.
‘De kermis,’ zegt ze dan.

Terwijl Annika ligt te slapen, zoek ik uit of er een kermis in de buurt is. Als kind vond ik het altijd prachtig om te zien hoe de kermis werd opgebouwd, het gevoel van belofte bracht mij in een bijzondere stemming. Wanneer het spektakel eenmaal in volle gang was – met zijn hysterische geluiden, mierzoete aroma’s en duizelingwekkende bewegingen – voelde ik mezelf in een existentiële afgrond wegzakken. Toch ben ik opgelucht wanneer ik zie dat er een kermis op fietsafstand is. Ik zal me er wel doorheen slepen.

Er blijken gelukkig een hoop attracties te zijn voor jonge kinderen. Naast een verschrikkelijke achtbaan die meerdere keren over de kop gaat, staat een klein achtbaantje in de vorm van een rups heerlijk sloom geschikt te wezen voor het gehele gezin.
‘Laten we daar als eerste ingaan,’ stel ik voor.
‘Zijn rupsen intelligente beesten?’ vraagt Annika, terwijl ik haar vastgordel.
‘Nee, anders zouden ze zich wel in een dolfijn ontpoppen,’ lul ik raak, terwijl ik zoek naar mijn eigen gordel. Blijkbaar is er maar één zo’n ding per bakje. Ach, die rups gaat zo traag en grote mensen kunnen zich goed vasthouden.
‘Joehoe!’ roept Annika verrukt terwijl we naar boven tjoeken.

Goed vasthouden, zeg ik tegen mezelf. Ik heb mijn handen zo stevig om de stang geklemd dat mijn knokkels wit zien. Wanneer ik naar beneden kijk, voel ik het bloed ook uit mijn hoofd wegzakken. Wanneer ik naar boven kijk, zie ik dat we nog niet eens op de helft zijn. God, waarom kunnen mensen niet gewoon met beide benen op de grond blijven? Vanwaar toch altijd die malle hoogmoed?
Als ik naar mijn dochter kijk, zie ik haar stralen van blijdschap. Maar wanneer ze haar hoofd naar mij omdraait, lijkt het alsof ze een spook in het spookhuis ziet. Ik moet me nu echt vermannen, anders slaat de angst op haar over.
‘Heerlijk hè?’ hoor ik mezelf brommen.

Dan begint de rups af te dalen. Even zie ik de krioelende poppetjes onder ons, maar dan verandert het beeld. Boven mij torent een gezicht met een mondkapje. ‘Het is een jongen,’ hoor ik het gezicht tegen mijn moeder zeggen. Er komt een oorverdovend geluid uit mijn keel, ik wil melk en snel een beetje. Vervolgens kruip ik door een kamer met stoelen zo hoog als huizen. Dan zit ik in een klaslokaal, ik staar uit het raam. Ik hoop dat er chocopasta op mijn brood zit, maar het zal wel niet. Het volgende moment sta ik op de gang, de wiskundeleraar dacht dat ik hem uitlachte maar ik ben gewoon knetterstoned. Daarna zit ik op een zonovergoten camping met Joachim, ik moet mijn ouders bellen want onze francs zijn op. De hele kroeg krijgt een rondje, want mijn stufi is binnen. Ik heb een pak aan en moet ‘ja’ zeggen, daarna mag ik kussen. ‘Het is een meisje,’ zegt de vrouw. We staren naar de zwartwitte puzzel op het scherm en horen het hartje tikken. Ik zit in een speeltuin en lees Mogelijkheid van een eiland. ‘Kijken papa!’ wordt vanaf de glijbaan naar mij geroepen. Mijn vrouw zegt dat het zo niet langer gaat, we gaan scheiden. Vijftien handtekeningen moet ik zetten, ik voel me verdrietig en vrij. Ik zit achter mijn laptop en denk aan het Dolfinarium. Dan zit ik nog steeds of opnieuw in de rups naast mijn dochter, te wachten op het volgende beeld. Een kauwgomkauwende jongen kijkt mij aan.
‘Als jullie nog een keer willen, moet je weer een kaartje kopen,’ snauwt hij.
‘Nee, nee, we waren alleen een beetje aan het bijkomen,’ zeg ik en ik knoop Annika’s gordel los.
‘Dat was echt leuk hè?’ vraagt ze vertwijfeld.

Thuis schenk ik mezelf een glas wijn in en probeer met alle macht er niet aan te denken dat de vakantie nog maar net begonnen is. ‘Zo, nu mag jij even YouTube kijken. Welk filmpje mag het worden?’
Annika zet weer haar peinzende blik op.
‘Pippi Langkous? Barbapapa? Pipo de Clown?’ opper ik. We zijn de laatste tijd erg van het antieke aanbod.
‘Ken je Flipper?’ vraagt Annika dan.
Ik sla mijn glas in één teug achterover.

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
:We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Dit kabinet is ziek - het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Dit kabinet is ziek: het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Marthe van Bronkhorst stelt dat het kabinet likkebaardend zou moeten trappelen om vernieuwende ideeën te presenteren, maar komt van een koude kermis thuis. Lees meer

De man die geen vragen stelt

De man die geen vragen stelt

Aisha's single, hetero vriendinnen worden op dates overspoeld door dominante sales pitches. Stel een vraag, lieve man, stel een vraag! Lees meer

Levensweg

Levensweg

Als Aisha een trouwerij op een Limburgse boerderij bezoekt, mijmert ze ineens over haar eigen bruiloft. Ach, trouwen is niks voor haar. Toch? Lees meer

Marktplaatsgekkies

Marktplaatsgekkies

Marthe van Bronkhorst besluit de relatiemarkt opnieuw te betreden en vraagt zich af: ben ik een koopje, of een langetermijn-investering? Lees meer

:Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Marthe van Bronkhorst bekijkt Europa als een treinreis en stemmen voor de Europese Parlementsverkiezingen als het zijn van de conducteur op die rammelende trein. Lees meer

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

"Ofwel we noemen mij voortaan een tokkie, en ik zal de titel met trots dragen. Of we stoppen met het gebruik van het woord tokkie en laten het weer alleen een familienaam zijn." In deze gastcolumn geeft Anne Schepers een ijzersterk pleidooi tegen het negatieve gebruik van het woord 'tokkie'. Lees meer

Tot morgen

Tot morgen

Na bijna vier jaar als columnist voor Hard//hoofd is het voor Eva tijd voor iets nieuws, maar afscheid nemen is niet haar ding. 'Dus lieve lezers: voor jullie nu een kus op de wang, en tot morgen!' Lees meer

Wat je niet zult zien op het nieuws

Wat je niet zult zien op het nieuws

Marthe van Bronkhorst beschrijft dat wat ongezien blijft op het nieuws over de demonstaties bij de UvA. 'Maar het is wel gezien. Het is niet onopgemerkt gebleven.' Lees meer

Mooi weer spelen

Mooi weer spelen

Als Aisha’s eerste therapiesessie niet voelt als de warme deken waar ze op hoopte, mist ze groepsgenoot S., die haar een spiegel voorhield. Lees meer

Verdomme, ik heb wel geleefd

Maar verdomme, we hebben wel gelééfd

Marthe van Bronkhorst schreef in 2019 een toneelstuk dat bijna volledig werkelijkheid is geworden. Kan ze de slotscène nog weren uit de realiteit? Lees meer

Alles wat ik wil en absoluut niet nodig heb

Alles wat ik wil en absoluut niet nodig heb

Wanneer Eva op bezoek is bij haar zus, vraagt die of Eva haar eicellen al in heeft laten vriezen. Het laat Eva nadenken over hoe ze de vraag 'Wil ik een kind?' überhaupt kan beantwoorden. 'De vraag omtrent het ouderschap is bij uitstek een gevoelskwestie, en mijn gevoel volgen is nooit mijn sterkste punt geweest.' Lees meer

Niet

Niet

'Naarmate die vakantie vorderde, begon ik die ‘niet’ te bezien in het licht van een oude angst die soms omhoogkomt. Wanneer namelijk mijn vriendin zei: ‘dat is een lantaarnpaal’ en ik zei ‘niet’, begon ik me af te vragen of we inderdaad wel dezelfde lantaarnpaal zagen.' In deze column schrijft Anne Schepers over het woord 'niet' en de gevolgen die het kan hebben voor een discussie. Lees meer

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn

Mijn week met morele ambitie: wat ik leerde ondanks Rutger Bregman

Marthe van Bronkhorst probeerde morele ambitie een week uit en leerde ervan - ondanks Rutger Bregman. Lees meer

Eva heeft u toegevoegd aan een nieuwe groepschat

Eva heeft u toegevoegd aan een nieuwe groepschat

Eva nodigt twee vrienden uit om bij haar te komen eten. Ze hoopt dat dit het begin zal zijn van een nieuwe vriendengroep. Lees meer

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn 1

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn

Marthe van Bronkhorst bekijkt hypocrisie als spectrum: hoe hypocriet ben jij op een schaal van Frans Bauer tot Johan Derksen? Lees meer

In je eentje achterblijven

In je eentje achterblijven

Als vriendin K. op een date gaat, denkt Eva van den Boogaard na over hun onuitgesproken pact. Zo lang ze beiden ongelukkig in de liefde zijn, hebben ze elkaar. Maar wat als er iemand dat pact uitstapt? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer