Asset 14

De Eetweek

"Een eetweek, moet dat nou?” Pas vlak voordat de themaweek van start ging, bereikte mij het bericht dat een van onze redactieleden deze verzuchting zou hebben geslaakt. Nota bene helemaal aan het begin van haar bijdrage.

De twijfel sloeg meteen toe. Een ‘eetweek’: moet dat nou? Hoe langer ik erover nadacht, hoe minder zeker ik werd van een eertijds nogal vanzelfsprekende zaak. Het kan natuurlijk de hitte geweest zijn, of anders de muggenfamilie van Mormoonse proporties die zijn intrek heeft genomen in mijn slaapkamer, maar volgens was het de eetweek en de terechte vraag "moet dat nou?” die mij vannacht op een onchristelijk uur deden ontwaken. Half-dromend en half-wakend, maar helemaal badend in het angstzweet, dreven mijn gedachten naar de laatste keer dat angst, zweet, waanideeën en eten zo duidelijk op een enkel moment met elkaar verbonden waren. Een jaar of acht geleden had ik om onduidelijke redenen ja gezegd tegen een functie als klein radartje in een grootschalige smokkeloperatie. Nadat mijn reisgenoot en ik de ons toevertrouwde waar hadden afgeleverd in een niet nader te noemen land, zaten we met onze contactpersoon, die ik voor het gemak Mo zal noemen, op een boot op een brede rivier.

Toen we ons zo gedrieën laafden aan de ondergaande avondzon, in stilte nagenietend van een geslaagde operatie, zag Mo hoe ik mijn blik liet rusten op wat groene en gele pepertjes op een schoteltje op tafel. Hij nam er een en spoorde me aan hetzelfde te doen. Terwijl de binnenwanden van mijn wangen wegsmolten en een duivels klein Michaelangootje zijn vagevuur fantasieën in mijn gehemelde beitelde, rende ik naar de niet bijzonder hygiënisch aandoende toiletten op onze Nijlboot. (Vooruit, we zaten dus op de Nijl. Het land kun je nu ook wel raden.) Ik spoelde mijn mond met water dat voor mijn part rechtstreeks uit de rivier naar boven gepompt kon zijn. Nadat het vuur was geblust, dacht ik terug aan de enige andere keer dat ik zonder veel nadenken op een boot iets in mijn mond had gestopt – een piratenburger uit de Piratenbar op de veerboot tussen Tanger en Algeciras – en hoe ziek ik daarvan was geworden en in wat voor vormen die piratenburger mijn lichaam had verlaten. Via alle mogelijke gaten; als ratten die met grote kracht een zinkend schip worden uitgespuwd. Ho. Ik dwaal af. Wat ik misschien maar wil zeggen: het doet ertoe wat je in je mond steekt.

Vlees is moord, zo wil de gevleugelde uitspraak. Maar het gezamenlijk nuttigen van een mals deel van zo'n stoffelijk overschot kan ook een sociale functie vervullen. Hier afgebeeld de familie van de auteur, in harmonie verzameld rond een campinggasje.

*

"Moet dat nou, een eetweek?" De deuren naar de tuin stonden open en het zweet in mijn nek koelde snel af. Ik dacht terug aan de lasagne die ik de vorige avond had gegeten. Een lasagne die, ondanks zijn herkomst uit het favoriete restaurant van ex-Feyenoord-icoon John de Wolf, amper binnen te houden was geweest. Een aanfluiting in deegvorm. Een paar weken terug las ik een groot artikel over Soylent. ‘The End of Food’, luidde de titel. Het ging over de startup die een ‘open source’ voedselvervanger produceert. Software-ontwikkelaar Rob Rhinehart zag zijn investeringsbudget slinken en vroeg zich af op welke manier hij nog kon bezuinigen. Hij at al niets anders dan het goedkoopste fastfood, maar eten kostte hem nog altijd $470 per maand. Hij verlegde zijn inspanningen naar het terrein van de biochemie en voedingswetenschappen en experimenteerde met het innemen van ruwe voedingsstoffen. Hij kocht alles waarvan hij dacht dat hij het nodig had om gezond te leven en stopte dat in een blender. Het resultaat: "a slurry of chemicals” die eruitzag als "gooey lemonade”. Dit leverde uiteindelijk Soylent op, een product dat inmiddels op de markt is. (Hier kun je zien hoe een sommelier, een gastro-enteroloog, een personal-trainer en een dining reporter het goedje op uitnodiging van de New York Times drinken)

Ja: een eetweek, dat moet dus. Voor het te laat is en we allemaal niet meer weten wat eten is. Met zo’n absurd groot onderwerp zullen we uiteraard niet pretenderen volledigheid na te streven. Maar er zal worden geboerd en gesmakt, geslikt en gekauwd; we zullen luisteren naar onze onderbuik en prikken in onze darmen; het zal ons smaken en ons doen overgeven; gezond en zelfdestructief zullen we zijn in onze keuzes; flora en fauna zullen we naar binnen proppen. Zwammen, anorexia, sexy foto’s, eenzaam dineren en insecten: er is plaats voor alles en meer.

Eet smakelijk. Of, zoals de ergerniswekkendste ober ooit eens zei, vlak voordat ik in een dagdroom zijn romp en hoofd van elkaar scheidde met het botte mes dat hij even eerder op tafel had gelegd: "Eet lekker, hè."

Mail

Jan Postma Jan Postma (Delft, 1985) is politicoloog, fotograaf, journalist, parttime einzelgänger en meer. Maar, voordat u zich een beeld denkt te kunnen vormen, toch vooral dat laatste.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Verboden toegang 8

Verboden toegang

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In woord én beeld dicht Maaike Rijntjes over iemand die terugkeert naar het bungalowpark waar die opgroeide. Lees meer

Momentum

Momentum

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Sanne Lolkema dicht op drie levels over de prestatiemaatschappij: van micro-, naar macro- en mesoniveau. Lees meer

Herkauwen

Herkauwen

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Tussen ongemak en walging in dicht Moni Zwitserloot over zowel baren als geboren worden: 'je kruipt uit je dode vel / naar buiten / de broeierige nacht in'. Lees meer

Podiumgeil

Podiumgeil

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Birsu Tamer schreef een tekst voor een acteur die als het monster van Frankenstein diens publiek bespeelt. Lees meer

Handleiding

Handleiding

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In 'Handleiding' schrijft Ettie Edens over eenzaamheid, identiteit en gezien willen worden - en over iemand die een muur van haar kamer verft en daar zo in doorslaat dat ze in de kamer verdwijnt. Lees meer

Pokon

Pokon

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Melanie Neeleman onderzoekt in haar poëzie de selectieve empathie die ze ervaart bij een bezoek aan een expositie van opgezette dieren, die allemaal op absurde wijze stierven.  Lees meer

De serre

De serre

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Johanna Loman schreef een verhaal over een jonge vrouw op een klimaatprotest: Wat als je wel moreel besef hebt, maar liever je kop in het zand steekt? Lees meer

Hertenkalf 2

Hertenkalf

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Tessa van Rooijen dicht in dit vierluik over het aangaan van verbindingen en het dragen van een dood hertenkalf: 'jongens is het sexy om een dood hertenkalf in je lichaam te hebben?' Lees meer

De tondeuse

De tondeuse

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Jana Flekken legt in fragmenten de band en rolverdeling tussen ouders en hun kind vast, en hoe die verandert wanneer een van de ouders ziek wordt. Lees meer

Mijn huid een rekbare grens (Frontaal)

Mijn huid een rekbare grens

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In dit drieluik bevraagt Isa/Isa Bob van Rooy de kaders die er gesteld zijn rondom onze natuurlijke wereld. Bestaat er eigenlijk wel een verschil tussen zelf en natuur, of tussen plant en organisme? Lees meer

Whisper Heart, The Movie

Whisper Heart: the movie

Hoe ver ga jij voor De Ware? Anne Sikma onderzoekt in dit bloedstollende verhaal de grenzen op tussen fictie en realiteit. Ben je er klaar voor? Lees meer

:We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Lief kutland // Lancering 1

Kijk de lancering van 'Lief kutland' terug

Tijdens de lancering van het vijfde Hard//hoofd magazine, 'Lief kutland', plozen we dit neokoloniale stipje op de aardbol uit. Bekijk de registratie. Lees meer

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus kan toch niet groeien in een zompig moeras? In dit essay schetst Jam een realistisch beeld van de autistische ervaring in een kapitalistisch systeem dat productiviteit als het hoogste goed beschouwt. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

Voorland

Voorland

Hoe ga je om met de grote kans dat je, net als vele vrouwen in je familie, jongdementie zal krijgen? Yanaika Zomer bereidt zich voor in de vorm van een gedicht. Lees meer

:Het koloniale verleden en roofkunst: wat ga je na een spijtbetuiging dóén?

Het koloniale verleden en roofkunst: wat ga je na een spijtbetuiging dóén?

Hoe kan Nederland de schade herstellen van het koloniale verleden? Wanneer zijn excuses oprecht en zinvol? Waarom wordt niet alle roofkunst teruggegeven? In musea en cafés in Kaapstad mijmert Jorne Vriens over deze vragen en ziet hij zich geconfronteerd met zijn eigen geprivilegieerde positie. Lees meer

Lieve buren

Lieve buren

Ze hebben dezelfde brievenbus en dezelfde supermarkt, maar Nienke Blanc vraagt zich in deze nooit verzonden brief af of dat het enige is dat ze met haar buren deelt. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

Best Friend (For The Forseeable Future)

Best Friend (For The Forseeable Future)

Lotte Krakers’ vriendschap met Karlien eindigde mét blauwe vinkjes, maar zonder antwoorden. Het laat Lotte reflecteren op het afdwingen van gelijkenissen in een vriendschap, en het plaatsen van vrienden op voetstukken: ‘Karlien hield me een spiegel voor, waarin ik vooral zag wat ik niet was.’ Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer