Asset 14

Tompouce

Tompouce 1

Mijn moeder liet de afgelopen weken haar oude videobanden uit de jaren negentig digitaliseren. Trots komt ze aanzetten met een USB-stick waar de beelden op staan. Jaren geleden heb ik er fragmenten van bekeken, toen we nog een VHS-speler hadden. Ik kijk achterdochtig naar het metalen uiteinde van de stick, die de vorm van een tompouce heeft.

‘Van de Hema, leuk hè?’

Ik vraag me af waarom de nieuwe vorm van mijn gedocumenteerde jeugd leuk zou moeten zijn.

Volgens mij behoor ik tot de eerste generatie volwassenen die filmpjes van zichzelf heeft als baby, dreumes, peuter en kleuter. Ze hebben hetzelfde effect op me als een horrorfilm: ik ben er heel nieuwsgierig naar, maar wil er tegelijkertijd niet naar kijken. Ondanks mijn reactie (‘mam, moet dat nou’) is mijn moeder vastbesloten haar nieuwverworven toegang tot mijn jeugd met me te delen. Voordat we de stick in mijn laptop steken, vertelt ze over mij als kind. Ik was zo doelgericht, zo daadkrachtig, volgens haar. Een soort directheid uit pure onschuld die ik lang had behouden, aldus mijn vader. Hoewel mijn ouders vol enthousiasme verslag doen van mijn kennelijk uitgesproken maar leuke karakter als kind, herinner ik me andere dingen. Dat ik niet naar school wilde maar toch moest. Dat ik regelmatig rond het middaguur werd opgehaald omdat ik niet ophield met huilen en niet meer wilde eten van de buikpijn. Dat ik eigenlijk moeite had met alles wat zich buiten ons huis afspeelde en het liefst binnen met de verwarming aan op de grenen vloer in de woonkamer zat te spelen met mijn barbies. En boeken lezen, dat vond ik ook leuk. De rest van de wereld was maar een enge bedoening.

Mijn jeugdherinneringen komen niet overeen met wat mijn ouders erover vertellen.

Ik vertel mijn ouders dat mijn herinnering niet helemaal overeenkomt met wat zij me vertellen. Mijn moeder trekt haar wenkbrauwen op en zwaait opgewekt de roze tompouce door de lucht: laten we de proef op de som nemen.

Het beeld op mijn laptop flikkert, maar als de camera de focus gevonden heeft zie ik een dikke baby met grote, bruine ogen een bozige blik in de camera werpen. Die baby wordt door de volwassenen in de video ‘Eefje’ genoemd en rolt op haar rug, maar het lukt haar niet weer overeind te komen. Mijn zus, die een paar jaar ouder is en in niets op de baby lijkt, (hoogblond, blauwe ogen, ielig, welbespraakt) komt het beeld binnenwandelen om haar omhoog te trekken.

Terwijl mijn ouders verrukte kreetjes slaken, spoel ik de film wat verder door. Ik zie een meisje van een jaar of vier op een rood-groene skelter door de achtertuin van mijn ouders trappen. Ondertussen zingt ze liedjes die ik nog steeds ken, draagt ze kleren waarvan ik nog weet hoe glad de stoffen voelden, waar de gaten zaten. Mijn zus zit op de schommel die precies het piepgeluid maakt dat ik in mijn geheugen opgeslagen heb. Ondanks de herkenning bekruipt me het gevoel dat ik geen idee heb naar wie ik zit te kijken.

Overvallen door een vlaag van unheimische verwarring trek ik de USB-stick uit mijn laptop. Mijn ouders zijn beland in een discussie of het nu de zomer van ’94 of ’95 was dat we kampeerden in Zeeland. Ik knik mee en kijk naar de roze tompouce op tafel. Het meisje op de skelter had die waarschijnlijk prachtig gevonden.

Mail

Eva van den Boogaard is literatuurwetenschapper, docent en onderwijsinnovator bij St. Joost School of Art & Design en eindredacteur bij Hard//hoofd. Haar verborgen talent is slapen en haar minder verborgen talent twijfelen. Ze rent graag langs de Vecht, zingt met karaoke het liefst George Michael en droomt van een Heilige Birmaan als huisdier.

Dymphie Huijssen (1995) is een illustrator en animator die zich bezighoudt met het visualiseren van complexe gevoelens. Haar werk kenmerkt zich door een zekere elegantie, kwetsbaarheid en een tikkeltje melancholie.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

:We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer