Asset 14

Ik bel wel weer eens

Ik zit op de bank een video te kijken van mensen die onder luid gejuich het geslacht van hun ongeboren kind kenbaar maken door een doos te openen waar roze heliumballonnen uit omhoog schieten, een zogenaamde gender reveal party, als Margreet belt. Het is de vierde keer dat ze belt in een half uur, het grinniken is me inmiddels vergaan. Vier keer is niet goed. Vier keer is te veel.

Een week geleden stuurde ik Margreet een kaart. Ik vroeg haar hoe het ging, en omdat er daarna nog veel ruimte over was op de kaart begon ik een monoloog over mezelf. Ik sloot af met dat ik nog regelmatig aan haar dacht (wat zo is), en dat ik haar soms wel een beetje miste (wat niet zo is).
Een paar dagen later stond ze op mijn voicemail. Ze bedankte voor de mooie kaart, vertelde dat haar zoon die aan haar had voorgelezen. Haar ogen gingen rap achteruit. Ze zou nog wel weer eens bellen, zei ze.

‘Ha Idoen!’ zegt ze nu triomfantelijk. ‘Ik heb je te pakken! Eindelijk!’
‘Ha Greet,’ zeg ik.
‘Zeg, bedankt voor jouw prachtige kaart! Die zonnebloemen. Schitterend.’
‘Geen dank, ik moest aan je denken.’
‘Ja, werkelijk geweldig. Vertel kind, hoe issie.’
‘Eh nou, Greet. Wij hebben elkaar net al gesproken.’
‘Nee?’
‘Jawel, wij hebben net met elkaar gebeld, en we hebben toen ook een afspraak gemaakt. Om koffie te drinken. Maandagochtend over twee weken.’
‘Echt? Och lieffie ja ik ben wat warrig soms. Gut wat stom. Sorry.’
‘Dat geeft helemaal niets. Maar maandag dus! De vierde.’
‘Maandag de vierde, maandag de vierde. Dat zou ik dan in de agenda moeten hebben geschreven.’
‘Kijk maar even.’
‘De zevende, de zesde, oh ja kijk, hier staat het. Maandag de vierde. Iduna Paalman.’
‘Zo heet ik ja.’
‘Ja zo heet jij ja. Hahaha, ja. Zo heet jij.’

In de tijd dat Margreet mijn hospita was, had ze een spannender leven dan ik. Ze bezocht Franse muziekfestivals, rookte joints op woonboten van haar vriendinnen en bleef altijd veel te lang weg op de avond van haar naaktschildercursus. Elke dinsdagavond dronken we met z’n tweeën een fles wijn leeg en vroeg ze naar mijn liefdesleven. ‘Vrouwen zijn niet vrij,’ zei ze vaak. ‘Vrouwen zijn niet vrij. Pas maar op. Voor je het weet vergeet je hoe je moet nadenken, doet de man het voor je.’
De eerste keer dat ik een jongen mee naar huis wilde nemen was Margreet goddank op een pianolafestival in de Spaanse Pyreneeën. Toen ze weer thuiskwam en vroeg of er nog ontwikkelingen waren zei ik: ‘Er is iemand.’
‘Oei,’ zei ze.
‘Ja,’ zei ik.
‘Waar is ‘ie?’ Ze keek rond alsof de jongen zich in de koelkast had verstopt en nu tevoorschijn mocht komen. Toen begon ze hard te lachen. ‘En nu wil je mij zeker vertellen dat ik mij moet gaan voorbereiden op wekelijks herenbezoek.’ Ik keek haar aan, stil. Het was haar huis, waar ik te gast was. Zo voelde dat toch. ‘Kind wat leuk. Maar ik hoop één ding. Dat ‘ie je nooit gaat vertellen wat het beste voor je is.’

Als ik het telefoongesprek beëindig gaat op mijn telefoon automatisch de gender reveal party door waar hij was gestopt. De roze ballonnen vliegen naar het plafond en stoten daar hun kop. Een meisje begint te juichen, haar jongere broertje zet het op een krijsen. ‘It’s a giiiiiiiirl, a giiiiiiiiiirl!’ roept een vrouw. ‘O my god a giiirl I can’t beliieeeeeve it!’ Ineens mis ik Margreet wel echt.
Na tien minuten (er zijn inmiddels nieuwe gender reveal-filmpjes gestart, ik blijf er wezenloos naar staren) gaat mijn telefoon weer.
‘Ha Idoen!’ klinkt het. ‘Ik heb je te pakken! Eindelijk!’
‘Ha Greet,’ zeg ik.
‘Zeg, bedankt voor die mooie kaart! Zo schitterend, die zonnebloemen.’
‘Geen dank, ik moest aan je denken.’
‘Ja, daar heb je me echt blij mee gemaakt. Vertel kind, hoe issie.’
‘Eh nou, Greet. Wij hebben elkaar net al gesproken.’
‘Nee?’

Mail

Iduna Paalman (1991) is al bijna vier jaar columnist voor Hard//hoofd. Haar poëziedebuut ‘De grom uit de hond halen’ verscheen in het najaar van 2019 bij Querido. Ze won er de Poëziedebuutprijs 2020 mee. Ze publiceerde onder meer in De Gids, De Revisor, De Groene Amsterdammer en NRC Handelsblad.

Kalle Wolters (1993) is een illustrator uit Groningen. Geïnspireerd door de Klare Lijn en affiches van de Russische Avant-garde ontwerpt hij posters, verpakkingen en maakt hij illustraties bij artikelen. Daarnaast maakt hij deel uit van het illustratiecollectief Knetterijs.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Roku City/heterotopie/spiegels

Roku City/heterotopie/spiegels

Alles wat je moet weten is: Roku is een streamingdienst die in de VS ontstaan is. In 2017 bracht Roku een screen saver uit, die je zag als je niets aan het kijken was op hun service. Zoals de stuiterende DVD-screen saver van vroeger. Roku City noemden Roku de plaats die je zag in de... Lees meer

De sofaconstante

De sofaconstante

Uschi Cop schreef een claustrofobische verhalenbundel over zes levens die getekend zijn door een verlangen naar zingeving. De sofaconstante is een voorpublicatie van een van die verhalen uit haar bundel 'Zwaktebod'. Lees meer

Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

:The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

Marit Pilage onderzoekt beelden van queer vruchtbaarheid in de kunst om zo de definitie van vruchtbaarheid, zwangerschap en ouderschap te herdefiniëren. Lees meer

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Zazie Duinker baant zich een weg door het oerwoud van de (hergedefinieerde) woorden. Lees meer

In de afwezigheid van 1

In de afwezigheid van

Marit Pilage onderzoekt de rol en betekenis van kunst bij zwangerschap en vruchtbaarheid, maar vooral ook bij het uitblijven daarvan. Lees meer

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik toch een mannenhater?’ 6

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik dan toch een mannenhater?’

Puck Lingbeek's vader stelt dat haar boosheid richting mannen haar interpretaties van kunst beïnvloedt. Puck is het daar niet mee eens, maar het zet het haar wel aan het denken. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Voesten

Voesten

"Misschien is dat man zijn hier: hetzelfde bewegen als de anderen." Voesten van Werner de Valk is een kort verhaal over een eiland met een duistere traditie en over het moeten bewijzen van mannelijkheid. Lees meer

Muze

Muze

Loren Snel schreef een roman over hoe samen te zijn met een ander en intussen trouw te blijven aan jezelf. Haar debuut verschijnt 25 oktober bij uitgeverij Prometheus. Hier lees je een voorpublicatie. Lees meer

Liever een monster

Liever een monster

Het is moeilijk te accepteren dat mensen kunnen doden, maar waarom maken we van moordenaars karikaturen? Een voorpublicatie uit Lotje Steins Bisschop en Roselien Herderschee Dodelijke gekte. Lees meer

Jari

Jari

Dave Boomkens schreef een verhaal over troosteloosheid, onmacht en opgroeien. Over hoe je in een treurig flatgebouw, tussen de nieuwsprogrammering en sportwedstrijden door, een vriend kunt vinden en verliezen. Lees meer

Hoe in Duitsland het Zionistische establishment wint

Hoe in Duitsland elke vorm van empathie met inwoners van Palestina wordt verboden

De situatie in Duitsland is de laatste dagen geëscaleerd. Het politieapparaat en de politiek gebruiken harde repressiemiddelen om vooral Duitse mensen van kleur of met een migratieachtergrond de kop in te drukken. Zij verliezen op dit moment hun vrijheid van meningsuiting. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Geef de dag een naam

Geef de dag een naam

Op een hete zomerdag wordt Felipe zwetend wakker. Deze dag, die heet en broeierig is, brengt hem uit evenwicht, tot hij uiteindelijk doet wat hij gezworen had nooit te doen: hij begint te drinken. Een fragment uit de afstudeernovelle van Tiemen Hageman over het verleden proberen los te laten, het leven ruimte geven en adolescent worden. Lees meer

Aaah, het launchfeest!

Aaah, het launchfeest!

Na de lancering van ons derde papieren tijdschrift willen we onze lezers, schrijvers en makers graag uitnodigen om dit grote succes samen met Hard//hoofd te vieren op 26 oktober in Amsterdam. Lees meer

Tussen de randen van een aquarium

Tussen de randen van een aquarium

Wie ben je als je alles kunt zijn? In het fragmentarische afstudeerwerk van Ettie Edens veranderen mensen onder andere in een hoopje, een steen, een natuurkundedocent, water, iemand die limonade drinkt en een lantaarnpaal. Lees meer

Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer