Het is verkiezingstijd, de campagnemolen draait op volle toeren. We kennen de gezichten van de lijsttrekkers en aan hun versierpogingen valt niet te ontsnappen. Maar achter Mark, Jesse en Kees schuilt nog een andere wereld: die van de ‘chef online’, de ‘medewerker cluster strategie’ en de ‘adviseur lokale afdelingen’. Wie zijn de mensen achter deze onmogelijke functietitels, en waarom zijn ze belangrijk? Deel 2: Eline van den Bosse (1991), Financieel beleidsmedewerker bij de Tweede Kamerfractie van de SGP.
‘In de campagnetijd weet ik aan het begin van een werkdag nooit precies wat me te wachten staat', vertelt Eline als ik haar op een zaterdagochtend spreek op Skype. ‘Het gebeurt nogal eens dat Kees van der Staaij bijvoorbeeld ineens binnen komt lopen en zegt: "Eline, Nieuwsuur komt straks langs, die wilden nog even doorpraten over Defensie. Hoe zat het nu ook alweer met de plannen van de VVD? Die gingen toch zo langzaam investeren dat we in dat tempo pas in 2070 op de NAVO-norm zitten?" Dan bestaat mijn werk dus uit het keurig narekenen daarvan, want iedereen is bang voor de factcheckers.’
Wie bij de Tweede Kamer alleen aan de Kamerleden denkt heeft het mis: achter de schermen zijn het de beleidsmedewerkers die er de dienst uitmaken. Eline is met haar 25 jaar de jongste vaste medewerker van de SGP, toch is ze verantwoordelijk voor een van de zwaarste portefeuilles: Financiën.
Eline:'We zijn een kleine fractie, dat betekent dat de beleidsmedewerker in verhouding een heel belangrijke rol heeft. De werkzaamheden wisselen enorm: van speeches schrijven tot moties en amendementen maken.' Het onzichtbare van haar rol is ook precies wat haar bevalt aan dit werk: ‘Als beleidsmedewerker zit je altijd dicht op het vuur, je houdt je met de inhoud bezig, en hebt daarmee ook behoorlijk veel invloed. Maar ik kan de toespraken die ik schrijf lekker meegeven aan het Kamerlid, die hoef ik niet zelf te houden.’
'Iedereen is bang voor de factcheckers'
Ook in campagnetijd is Eline's invloed achter de schermen groot: ‘Mijn belangrijkste klus was het doorrekenen van het verkiezingsprogramma voor het CPB', vertelt ze. 'Maar je bent bijvoorbeeld ook betrokken bij de stemwijzers. Dat is zeker voor kleine partijen een heidens karwei. Alleen StemWijzer levert namelijk al 160 stellingen aan, die allemaal voorzien moeten worden van een positionering en de onderbouwing daarbij. Heel goed natuurlijk, want je wilt niet dat partijen loze beloftes doen. Maar het zijn zulke specifieke stellingen, die staan nooit allemaal specifiek in het partijprogramma. Dan moet ik dus ook allerlei moties en amendementen aanleveren om te laten zien: dit is echt wat ik vind. En dat is alleen nog maar de StemWijzer, dan heb je ook nog het Kieskompas, het ZZP KiesKompas, enzovoorts.'
Dat religie het beleid dat Eline voor de SGP maakt beïnvloedt, is onvermijdelijk. Eline:'Het is een illusie om te denken dat je ergens neutraal in staat. Iedereen werkt vanuit een bepaalde ideologie. Je gaat voor waar je in gelooft, dat geldt ook voor mij. Ik houd me weinig bezig met ethische thema’s, maar ook bij belastingen kom je grote verschillen in opvattingen tegen. Uitgangspunt is voor mij dat ik het goede van links en rechts wil combineren: zorg dragen voor de zwakkeren, maar ook het belonen van arbeid en ondernemerschap.’
Beeld: Tweede Kamer der Staten Generaal. Den Haag, 1937. Nationaal Archief, Collectie Spaarnestad.