Asset 14

Beste Susan

Beste Susan

Susan Sontag uitte zich nooit publiekelijk over haar lesbische geaardheid. Is dat wel eerlijk, vraagt Fien Veldman zich af. Ben je de maatschappij iets verplicht? Is er opheldering nodig als je seksuele identiteit niet uit je uiterlijk op te maken valt? En hoe zou je je dan moeten presenteren? 

Beste Susan,

1. Als je je identificeert als biseksuele vrouw, denken lesbische vrouwen dat je eigenlijk alleen op mannen valt, maar daarnaast een beetje wil experimenteren.

2. Als je je identificeert als biseksuele vrouw, denken heteroseksuele mannen dat je eigenlijk alleen op mannen valt, maar daarnaast een beetje wil experimenteren.

3. Als je er niet duidelijk lesbisch uitziet, vertrouwen lesbo’s het niet.

4. Als je er niet duidelijk hetero uitziet, maakt dat niemand iets uit want hetero’s valt dat niet zo op.

5. You should really consider as what you will come out, zegt iemand op YouTube. Hij is heel serieus.

Een vriendin van me zegt: jij gaat overal voor door. Heet dat ‘passing’? In het vrouwencafé ziet iedereen dat ik op vrouwen val. In de rest van de wereld neemt men aan, voor zover ik dat doorheb natuurlijk, dat ik hetero ben. Dat vinden sommige mensen (lesbische vrouwen die er heel erg lesbisch uitzien, bijvoorbeeld) niet eerlijk. Daarin hebben ze gelijk, denk ik. Zij voeren een strijd die ik niet hoef te voeren.

Mijn moeder moet meteen heel hard lachen. Dan zegt ze: ‘Dat is helemaal niet erg hoor, we accepteren je zoals je bent.’

De vriendin die dit zegt is transgender. Ze is heel knap. Ze heeft een soortgelijk probleem.

Mijn beste vriend werkt op een scheepswerf in Friesland. Hij zegt aan de telefoon: ‘Ik bedenk nog steeds elke ochtend in welke kleren ik er het minst homo uitzie.’

We zitten in de woonkamer. Ik vertel aan mijn ouders dat ik verliefd ben. Na een tijdje zeg ik dat het op een man is. Mijn moeder moet meteen heel hard lachen. Dan zegt ze: ‘Dat is helemaal niet erg hoor, we accepteren je zoals je bent.’

Susan, jij zei een keer: ‘Intellectually, I know why I haven’t spoken more about my sexuality, but I do wonder if I haven’t repressed something there to my detriment.’ Hoe voelt het om iets te onderdrukken? Heb je het door, als je er heel goed in bent?

Ik wil niet dat het lijkt alsof ik mijn seksualiteit niet accepteer.
Ik wil niet dat mensen denken dat ik hetero ben.
Ik wil niet iets hoeven te verkondigen.
Ik wil niet iets hoeven toegeven.
Ik wil niet onzichtbaar zijn.
Ik wil niet oneerlijk zijn.
Ik wil niet bang zijn.

Ik wil niemand iets verschuldigd zijn.
Ik wil mezelf niet tegenhouden.
Ik wil niet mijn seksualiteit en genderidentiteit en culturele achtergrond in mijn Twitter-bio hoeven zetten.
Ik wil niet dat mijn innerlijk leven een statement is.
Ik wil niet dat mensen op mijn begrafenis zeggen: ‘Ze leefde samen met haar beste vriendin.’

Wat maakt het mij uit wat lesbische vrouwen (de hele groep, compleet, iedereen verzameld, na afname van een alomvattende enquête) denken.

You should really consider as what you will come out. Ik ga naar een lezing van Ali Smith. Ze zegt: ‘I want to un-fix things. Let’s open things up instead of close things down.’ We kunnen veranderen. We zijn menselijk.

Een collega op de scheepswerf zegt tegen de baas: ‘Ik weet wat hij is, daar wil ik niet mee samenwerken.’ Ook die mensen kunnen veranderen. Zijn menselijk.

Heel veel conflicten die ik voorzie, zijn hypothetisch. Mijn publiek is imaginair. Wat maakt het mij uit wat lesbische vrouwen (de hele groep, compleet, iedereen verzameld, na afname van een alomvattende enquête) denken. Wat alle heteroseksuele mannen op deze aarde denken. Wat de serieuze YouTube-jongen vindt. Seneca zegt: ‘We suffer more in imagination than in reality.’ Als je dat googlet, zie je allemaal ondergaande zonnen.

Hoe eerlijker ik ben, hoe minder duidelijk het wordt.

We zitten op een terras. Ik vertel aan mijn ouders dat ik ook op vrouwen val. Ze zeggen: ‘Laten we meer wijn gaan drinken!’ Ze vragen niks over wat ik nu ben of wat ik daarover wil zeggen.

De dichter Radna Fabias moet na de lezing van Ali Smith het podium op. Ze zegt: ‘Je zou maar na Ali Smith moeten.’ Ze zegt ook: ‘Ik ben een vrouw en in mijzelf genoeg.’ Ze zegt ook: ‘Een man heeft ook gevoelens. Een man is geen hobby.’

 

Beste Susan 1

Er zijn al zoveel vaststaande dingen. Of dingen die vast lijken te staan. Als je een vrouw bent, moet je dingen. Of in ieder geval al over die dingen na gaan denken. Als je een bepaalde leeftijd hebt moet je ook dingen, of in ieder geval ook al over die dingen na gaan denken. Dat is gewoon praktisch en je wil niet te laat zijn.

Er zijn allerlei categorieën, er zijn beschrijvingen, er zijn korte introducties van jou en je werk voordat je op moet, er zijn beleefdheidsregels, er zijn verstandige keuzes, er zijn investeringen, er zijn aannames, er zijn logische gevolgen, er zijn systemen, er zijn normen en waarden, er zijn tradities, er zijn fases, er zijn verschillen, er zijn groepen, er zijn vragen, er zijn toekomstplannen, er zijn dingen die nu eenmaal zo gaan, er zijn dromen, er is een hoeksteen van de samenleving, er zijn wetten, er zijn beperkingen, er zijn interpretaties, er zijn dingen die not done zijn, er zijn dingen die je beter niet in het openbaar kan doen.

Het minste wat ik kan doen is laten zien wie ik ben, wat ik ben.

Susan, je zei, nadat je dat zei, ook: ‘Maybe I could have given comfort to some people if I had dealt with the subject of my private sexuality more.’ Misschien ben ik dat ook aan mensen verschuldigd. Ik heb het al zo makkelijk, ik ga overal voor door. Het minste wat ik kan doen is laten zien wie ik ben, wat ik ben. Nadat ik daarachter gekomen ben, natuurlijk. Om op die manier andere mensen troost te bieden. Ik bied graag troost.

Ik ben ziek dus ik kijk alle seizoenen van Gilmore girls achter elkaar. Een van de personages, een zestienjarig meisje, moet zichzelf presenteren aan de maatschappij. ‘Coming out to society’, noemen ze het.

Ik presenteer mijzelf iedere dag aan de maatschappij.

Ik fiets door de stad.
Ik ga naar mijn werk.
Ik drink koffie in een café.
Ik praat met mensen.
Ik schrijf.
Ik vraag aan het kassameisje of ze een bonuskaart voor me wil scannen.
Ik wandel door het park.
Ik knik naar mensen.
Ik neem de bus.
Ik speel piano op het station.
Ik zwaai naar baby’s.
Ik glimlach naar hun moeders.
Ik dans in de bar in de kelder van mijn huis.
Ik ga op bezoek bij mijn vrienden.
Ik leef in deze wereld.
Ik zit nergens in.
Ik hoef nergens uit te komen.
Ik ben er al.

Mail

Fien Veldman (Leeuwarden, 1990) schrijft korte verhalen en gedichten. Haar korte verhalen zijn onder andere gepubliceerd in De Correspondent, EXPOSED, de Fusie en The Stockholm Review of Literature. Ze droeg haar werk voor op NPO Radio 1, bij Notes of a Dirty Old Man, op het Young Art Festival en op poëziefestival Dichters in de Prinsentuin. Samen met grafisch kunstenaar Alice Mulder maakte ze het boek Parlement der Dingen.

Jessica Bacuna (1996) vindt de wereld een vreemde plek die ze niet altijd begrijpt. Dat inspireert haar om op een speelse manier te illustreren in combinatie met vervreemdende elementen.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Een villa voor het onbekende

Een villa voor het onbekende

Floris Tesink bezocht het FOMU, waar Grace Ndiritu door associatieve combinatie een expositie invulde. "Dit conflict tussen de fotografie en de ruimte brengt je op een plek die niet te begrijpen is, maar toch verslavend voelt voor degene die zich hieraan overgeeft." Lees meer

Wat dondert het of fossiele subsidies ‘echt subsidies zijn’?

Wat dondert het of fossiele subsidies ‘echte subsidies’ zijn?

‘De grootste catastrofe in de geschiedenis van de mensheid is niet het moment voor afleidingsmanoeuvres.’ Lees meer

:De aankondiging: De kunst van vertrekken (deel 1)

De kunst van vertrekken: de aankondiging

Voor kunstenaars is het essentieel om zichtbaar te zijn voor publiek. Maar wat gebeurt er als een kunstenaar zich terugtrekt of zelfs helemaal stopt met het maken van kunst? In deel 1 van de serie ‘De kunst van het vertrekken’ kijkt Lara den Hartog Jager naar de kunst waarmee sommige kunstenaars afscheid nemen uit de kunstwereld. Lees meer

Een gestolde eeuwigheid

Futiliteit op een gestolde eeuwigheid

De bergen laten Nick Sens al even niet meer met rust. Waar komt de drang vandaan ze, ondanks de mogelijke gevaren, te willen beklimmen? Lees meer

:Koloniale pijn: Papoeavlag niet gewenst tijdens defilé Veteranendag 1

Koloniale pijn: Papoeavlag niet gewenst tijdens defilé Veteranendag

24 juni was het Veteranendag, acht jaar geleden was het de oud-militairen voor het eerst verboden tijdens het veteranendefilé te lopen met de Morgenster, de vlag van de Papoea’s. Waarom gebeurde dat? Lees meer

 1

Alleen het gehele verhaal kan voor heling zorgen

Bijna 80 jaar na dato erkent de Nederlandse staat 17 augustus 1945 pas als officiële Indonesische onafhankelijkheidsdatum. Benjamin Caton vraagt zich af waarom sommige partijen deze ontwikkelingen tegenwerken en waar hun denkfouten zitten. 'Het is niet nodig is om de ene pijn te ontkennen om erkenning te krijgen voor de andere.' Lees meer

:De roman als tapijt van verweven geschiedenissen: hoe een collectieve schrijversblik houvast biedt 1

De roman als tapijt van verweven geschiedenissen: hoe een collectieve schrijversblik houvast biedt

Wat willen we vertellen, wat hebben we te vertellen en hoe willen we dat vertellen? Amber Netten, Marleen Doré en Zuma Knegjes vinden houvast in collectiviteit. Lees meer

Zelfs een kapotte klok wijst tweemaal per dag de juiste tijd aan

Zelfs een kapotte klok wijst tweemaal per dag de juiste tijd aan

Als klein meisje had Roosje van der Kamp een ritueel waarmee ze hoopte haar ouders te kunnen beschermen tegen de dood. Kan magisch denken in plaats van een poging tot controle, ook een vorm van loslaten zijn? Kan het ook een daad van liefde zijn? Lees meer

De on//smakelijke week: Wondermeisjes (of: de aantrekkingskracht van anorexia) 4

De on//smakelijke week: Wondermeisjes (of: de aantrekkingskracht van anorexia)

Toen in juni 2014 een week in het teken van eten stond was Emy Koopman not amused. Ze schreef een nog altijd actueel essay over de vraag of een eetstoornis een modeverschijnsel is. Eten door de ogen van een ex-magerzuchtige. Lees meer

Zeikwijf

De on//smakelijke week: Pisnijd

Van hoge prijzen tot pottenkijkers: een bezoek aan een openbaar toilet is voor vrouwen vaak niet vanzelfsprekend. Sofie Hees verdiept zich in de ins en outs van dit decennia-oude probleem. Lees meer

Ik heb schijt

Ik heb schijt

Maatschappelijke ongelijkheid begint in de buurt waarin je opgroeit laat Milio van de Kamp zien in zijn debuut ‘Misschien moet je iets lager mikken’, dat op 16 mei verschijnt. Een voorpublicatie. Lees meer

Toxic Friendships

Toxic Friendships

Het verbreken van toxic friendships geldt op TikTok als een vorm van self-care, maar is dat wel zo? Rijk Kistemaker buigt zich erover. Lees meer

Factdroppen

Factdroppen

Is het herhalen van feiten een manier om grip te krijgen op een wereld die steeds onzekerder is? Max Beijneveld gaat op zoek naar een alternatief voor ongebreideld factdroppen. Lees meer

Een <em>mountain home</em> in een wereld waar de tijd verdwijnt

Een mountain home in een wereld waar de tijd verdwijnt

Na het luisteren van de podcast Dolly Parton’s America besluit Anna van der Kruis haar eigen fascinatie voor Dolly Parton te onderzoeken. Waarom slikt ze alles wat Dolly haar verkoopt? Hoe kan het dat Dolly zoveel verschillende mensen samenbrengt? Tijdens de zoektocht komt ze erachter dat haar verhouding tot Dolly Parton persoonlijker is dan ze... Lees meer

Porseleinen beeldje van Vrouwe Justitia: vrouw met een roze gedrapeerde jurk en een witte blinddoek rond haar ogen

Academische vrijheid m’n reet

Promovenda Harriët Bergman voelt niet de vrijheid om zich écht kritisch uit te laten over machthebbers. De oorverdovende stilte op rechts na het ontslag van universitair hoofddocent Susanne Täuber bewijst voor haar eens te meer: veel hoeders van het vrije woord geven alleen om de status quo. Lees meer

Komiek schreeuwt tegen wolk

Komiek schreeuwt tegen wolk

Of je vertelt de waarheid, bent grappig en wordt vervolgens gecanceld, óf je bent ‘politiek correct’ en daarmee helemaal niet meer grappig. Daar wil Jihane Chaara het even over hebben. Lees meer

Illustratie van twee bomen. De bomen zijn wit en kaal, en je ziet hun wortels en takken voor een achtergrond van een groene en paarse gradiënt.

Van bladeren tot wortels: liefhebben zonder te verliezen

Hoeveel van jezelf lever je, dan wel niet onbewust, in om samen te kunnen zijn met een geliefde? Stefanie Gordin onderzocht wat Rainer Maria Rilke, Herman Hesse en bell hooks hebben geschreven over deze dynamiek. Ze probeert een antwoord te vinden op de vraag: Wat ging er mis in haar vorige relatie, waar ze juist zo duidelijk hadden afgesproken elkaar niet te verstikken? Lees meer

De slag om Lützerath: beeldvorming over solidariteit en geweld

De slag om Lützerath: beeldvorming over solidariteit en geweld

Er is jarenlang gestreden, maar onlangs werd bruinkooldorp Lützerath hardhandig door de Duitse politie ontruimd. Een gesprek over representatie, politiegeweld en de kernboodschap van ‘Lützi Lebt'. Lees meer

Over racistisch politiegeweld zing je geen aria’s – of wel?

Over racistisch politiegeweld zing je geen aria’s – of wel?

Het publiek bij de allerlaatste voorstelling van Blue, over racistisch politiegeweld, hoefde niet verteld te worden hoe hyperactueel de voorstelling was die ze zagen. Lees meer

Afscheidsrede: ‘Hard//hoofd is een vrije ruimte, niet een vrije markt’

‘Hard//hoofd is een vrije ruimte, geen vrije markt’

Marte Hoogenboom blikt terug op haar tijd als hoofdredacteur van Hard//hoofd. Na tweeënhalf jaar dienst vraagt ze zich nog steeds af wat Hard//hoofd eigenlijk is. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we voortaan twee keer per jaar verschijnen en daardoor nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer