Elon vindt eindelijk even rust in Jeruzalem..." /> Elon vindt eindelijk even rust in Jeruzalem..." />
Asset 14

Beste Melle VIII

Dit is de reactie op Melle's eerdere brief.

Jeruzalem, vrijdag 5 maart 2010

Beste Melle,

Ik zit hier nu ruim een maand. Bij tijd en wijle zijn de indrukken en emoties teveel om goed te kunnen verwerken. Op het moment van schrijven zit ik op een terrasje te genieten van de geluiden om me heen in de namiddagzon. Ik probeer m’n hoofd een beetje leeg te maken door de ervaringen van de dag een plaats te geven en doe zo een poging mijn gedachten op orde te krijgen. Tegelijkertijd wordt op de tafel achter mij een vrolijke baby heen en weer geschoven, waarbij geluiden worden gemaakt die het amusement kennelijk dienen te verhogen. Whoeeeee... whoeeeeee. Zelfs nu, nu ik de hectiek, het lawaai en de stank ben ontvlucht, zelfs nu staat Jeruzalem nauwelijks een moment van rust toe. Helderheid van geest tolereert de stad maar zelden van diegenen die zich binnen haar muren wagen.

Hoewel ik hier al langer ben, heb ik me vandaag voor het eerst in de Oude Stad begeven. De Oude Stad is een wirwar van straatjes, geschiedenissen, culturen, religies en waarheden, waar de meeste gekken elkaar vinden, in strijd of in eendracht. Buiten een sporadisch toeristisch bezoek heb ik er gelukkig weinig te zoeken; vandaag was de Heilige Grafkerk, over wiens turbulente geschiedenis ik de afgelopen weken heb gelezen, de reden van mijn bezoek. De kerk is door Protestante Christenen vanaf de negentiende eeuw bekritiseerd en veracht als religieuze kermis en haar stenen zijn doordrenkt met bloed. Niet alleen het bloed van de kruistochten, maar ook dat van de permanente strijd tussen de verschillende Christelijke groeperingen die de kerk moeten zien te delen. De spanning en chaos zijn in de donkere gangen en vele kapellen, elk met hun eigen relikwieën, vermengd met een penetrante wierooklucht. Het beklemmende werd me al snel teveel en gelukkig kon ik op tijd vluchten, de kerk uit, de Oude Stad uit.

Zo hectisch als het ene moment in Jeruzalem kan zijn, zo relaxt en rustgevend is het volgende. Het terras waar ik ben neergestreken is nauwelijks een kilometer van de Oude Stad vandaan, maar lijkt zich wel op een andere planeet te bevinden. Tevreden kijk ik toe hoe de shabbat zich als een warme deken langzaam over de stad heen trekt. Het terras om mij heen loopt langzaam leeg en tafeltjes worden opgedoekt. Mensen wensen elkaar een goede rustdag toe en verdwijnen uit het zicht. Als ook ik m’n spullen pak en naar huis loop, zie ik dat de straten die normaal gesproken permanent verstopt zijn met toeterende auto’s en bussen nu vrijwel leeg zijn. Terwijl rolluiken naar beneden worden getrokken en de stoelen in ontelbare cafés worden opgestapeld, sterft het geroezemoes in de verte weg. De warmte van de dag slaat neer en een frisse wind steekt op (Jeruzalem ligt in de bergen, aan de rand van de woestijn en zeker in deze tijd van het jaar kunnen de nachten soms fris zijn). De stad komt tot stilstand en alles houdt, voor één dag, op met schreeuwen, ronken en toeteren. Eindelijk.

En toch brengt die rust ook een bepaalde confrontatie met zich mee. Door de weeks ben ik druk met van alles en nog wat. Ik maak lange dagen heb weinig tijd om stil te staan bij het feit dat ik, ondanks alle bekendheid met de omgeving, alleen ben in een vreemde stad. Ik ben alleen en voel me soms ook wel eenzaam. Als ik zo bezig ben, heb ik het eigenlijk nauwelijks door. Maar als dat en alles om me heen even stopt, kan ik niet meer om de latente werkelijkheid heen.

Geconfronteerd met mezelf, realiseer ik me meer dan ooit dat eenzaamheid de permanente status is waarin de mens verkeert, de default mode. In essentie zijn we alleen en onbegrepen. Willem Frederik Hermans omschreef wetenschap ooit als ‘de titanische poging van het menselijk intellect zich uit zijn kosmische isolement te verlossen’. Maar overstijgt deze ambitie niet alles? Welke behoefte leeft sterker in ons dan die om onze eenzaamheid te doorbreken? Daarvoor maken we contacten en scheppen we cultuur; in de poging een aansluiting met onze medemens te forceren. En op een zo pijnlijk stille dag als deze realiseer ik me, ondanks mijn verachting, hoe belangrijk en noodzakelijk het is om af en toe tegen iemand aan te kunnen praten.

Enkel een paar Vroeg Middeleeuwse heiligen zijn de strijd met de eenzaamheid frontaal aangegaan door zich aan de mensheid te ontrekken en het leven voort te zetten in een holle boom of verlaten grot. Maar ik weet dat het niet te winnen valt en geef me voor vandaag aan de gapende stilte over. Zondag, hier de eerste dag van de week, kijk ik weer uit naar een teken van leven, hoe futiel ook.

Lieve groet, shabbat shalom,

elon

Mail

Elon Heymans

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Wanneer steek je nou eindelijk je middelvinger op?

Wanneer steek je nou eindelijk je middelvinger op?

Waarom wil je nog altijd niet-homo en meer genderbevestigned zijn? In deze brief bespreekt Jochum de waanvrijheid rondom homoseksualiteit. Lees meer

We zijn tenminste allemaal nog mensen

We zijn tenminste allemaal nog mensen

Een zaterdag begin november, op perron 5 van Utrecht Centraal. Het is rond vijven en het perron ziet zwart van de mensen die net als ik naar Amsterdam willen. Ik zet me schrap voor het moment dat de trein arriveert en ik me tussen de lange stroom mensen naar binnen moet zien te wurmen. Als... Lees meer

Roku City/heterotopie/spiegels

Roku City / heterotopie / spiegels

Mel Kikkert schreef een multimedia verhaal over Roku een streamingdienst die in de VS ontstaan is. In 2017 bracht Roku een screen saver uit, die je zag als je niets aan het kijken was op hun service. Lees meer

De sofaconstante

De sofaconstante

Uschi Cop schreef een claustrofobische verhalenbundel over zes levens die getekend zijn door een verlangen naar zingeving. De sofaconstante is een voorpublicatie van een van die verhalen uit haar bundel 'Zwaktebod'. Lees meer

Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

:The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

Marit Pilage onderzoekt beelden van queer vruchtbaarheid in de kunst om zo de definitie van vruchtbaarheid, zwangerschap en ouderschap te herdefiniëren. Lees meer

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Zazie Duinker baant zich een weg door het oerwoud van de (hergedefinieerde) woorden. Lees meer

In de afwezigheid van 1

In de afwezigheid van

Marit Pilage onderzoekt de rol en betekenis van kunst bij zwangerschap en vruchtbaarheid, maar vooral ook bij het uitblijven daarvan. Lees meer

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik toch een mannenhater?’ 6

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik dan toch een mannenhater?’

Puck Lingbeek's vader stelt dat haar boosheid richting mannen haar interpretaties van kunst beïnvloedt. Puck is het daar niet mee eens, maar het zet het haar wel aan het denken. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Voesten

Voesten

"Misschien is dat man zijn hier: hetzelfde bewegen als de anderen." Voesten van Werner de Valk is een kort verhaal over een eiland met een duistere traditie en over het moeten bewijzen van mannelijkheid. Lees meer

Muze

Muze

Loren Snel schreef een roman over hoe samen te zijn met een ander en intussen trouw te blijven aan jezelf. Haar debuut verschijnt 25 oktober bij uitgeverij Prometheus. Hier lees je een voorpublicatie. Lees meer

Liever een monster

Liever een monster

Het is moeilijk te accepteren dat mensen kunnen doden, maar waarom maken we van moordenaars karikaturen? Een voorpublicatie uit Lotje Steins Bisschop en Roselien Herderschee Dodelijke gekte. Lees meer

Jari

Jari

Dave Boomkens schreef een verhaal over troosteloosheid, onmacht en opgroeien. Over hoe je in een treurig flatgebouw, tussen de nieuwsprogrammering en sportwedstrijden door, een vriend kunt vinden en verliezen. Lees meer

Hoe in Duitsland het Zionistische establishment wint

Hoe in Duitsland elke vorm van empathie met inwoners van Palestina wordt verboden

De situatie in Duitsland is de laatste dagen geëscaleerd. Het politieapparaat en de politiek gebruiken harde repressiemiddelen om vooral Duitse mensen van kleur of met een migratieachtergrond de kop in te drukken. Zij verliezen op dit moment hun vrijheid van meningsuiting. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Geef de dag een naam

Geef de dag een naam

Op een hete zomerdag wordt Felipe zwetend wakker. Deze dag, die heet en broeierig is, brengt hem uit evenwicht, tot hij uiteindelijk doet wat hij gezworen had nooit te doen: hij begint te drinken. Een fragment uit de afstudeernovelle van Tiemen Hageman over het verleden proberen los te laten, het leven ruimte geven en adolescent worden. Lees meer

Aaah, het launchfeest!

Aaah, het launchfeest!

Na de lancering van ons derde papieren tijdschrift willen we onze lezers, schrijvers en makers graag uitnodigen om dit grote succes samen met Hard//hoofd te vieren op 26 oktober in Amsterdam. Lees meer

Steun Hard//hoofd en verzamel kunst! 

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers. Wij zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Sluit je ook aan bij Hard//hoofd en zorg dat wij talent een podium kunnen blijven bieden. Als je je vóór 31 december aanmeldt als kunstverzamelaar, ontvang je in januari al je eerste kunstwerk!

Word kunstverzamelaar