De jaarlijkse herdenking van de capitulatie van Japan in 1945 roept bij Vivian Mac Gillavry gemengde gevoelens op. Als tweede generatie oorlogsslachtoffer groeide ze op met nostalgische verhalen over Tempo Doeloe, maar vindt ze de steeds luider klinkende kritiek op het koloniale verleden terecht. Een essay over het omgaan met een koloniaal verleden in je familie, verbintenis voelen en je eigen gedachten daarover vormen. Lees meer

Wanneer een bezoeker in een museum bij een kunstwerk net wat langer dan de gemiddelde dertig seconden blijft staan, zou Vivian Mac Gillavry diegene het liefst het hemd van het lijf vragen. Om zo min mogelijk mensen lastig te vallen, bedacht ze een undercoveroperatie. Lees meer

Vorige maand maakte koning Willem-Alexander excuses voor het optreden van de Nederlanders tijdens de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog. Een goede eerste stap, aldus Vivian Mac Gillavry. Maar hoe komt het dat zo'n excuus kan bijdragen aan een gevoel van erkenning en tegelijkertijd kan kwetsen? Lees meer

Dat ze niet op de hoogte was van inclusieve pronouns kwam Vivan Mac Gillavry op afkeurende reacties te staan. Behalve door een van de aanwezigen, die haar gebrek aan 'wokeness' geduldig opvulde. Lees meer

Met enige verbazing ziet Vivian Mac Gillavry hoe goede doelen geld ophalen met acties die patiënten zelf vaak niet meer kunnen uitvoeren. Lees meer