Asset 14

Welk eindtijdtype ben jij?

Apocalypsweek: Welk eindtijdtype ben jij?

Politieke crisis, rampspoed, zombies, robots, en overstromingen. Simone Peek vraagt zich af: wat zeggen iemands ideeën over de apocalyps over de persoon?

‘De Openbaring gaat gepaard met rampspoed. De kerk zal onder druk komen te staan. We zullen trouw moeten blijven, elke dag.’ Aan het woord is katholieke priester Chad Wilhelm uit Noord-Dakota. Hij is op pelgrimstocht in de geboortekerk in Bethlehem en geeft antwoord op mijn vraag: wat gebeurt er in de eindtijd? Naar welke tekenen kunnen we uitkijken?

‘Zoals ik het zie,’ vervolgt Wilhem, ‘zullen we innerlijk aanvoelen dat de Messias aanwezig is. Er zal veel gemoord worden, maar we moeten niet vrezen. De bruid van Christus keert terug. Tekenen zullen de lucht kleuren. We zullen het herkennen, en zelfs ruiken: aan de geur van de Roos van Sharon.’

"We zullen het herkennen, en zelfs ruiken: aan de geur van de Roos van Sharon."

Priester Wilhelm staat over mij heen gebogen en spreekt zacht maar gehaast. Zijn blakende Amerikaanse wangen en gewaad maken hem onwillekeurig imposant. Of ik zo het antwoord heb op mijn vraag? Ja, zeg ik, maar ik ben afgeleid. Door zijn laatste uitspraak ben ik me ineens bewust van de prangende odeur van mijn spijkerjasje. Geen rozengeur. De Apocalyps dient zich nog niet aan.

Zoals te verwachten van iemand met zijn levensinvulling is de opvatting van priester Wilhelm geïnspireerd op de inhoud van de Bijbel. Het laatste boek van het Nieuwe Testament is een profetie over het einde der tijden, of de Openbaring. In de tekst wordt niet uitgelegd waarom, toch welk heilig doel, het einde der tijden zich voordoet.

Maar ondanks dat mensen van Het Boek de weg naar het einde krijgen voorgespiegeld, is de apocalyps natuurlijk niet exclusief religieus. Hoe de mensheid, de wereld, of het leven zoals wij dat nu kennen zal eindigen – dat is een gedachtegang die bijna iedereen wel eens heeft bewandeld.

Het werpt bij mij de vraag op: zeggen iemands gedachten over de apocalyps iets over de persoon? Tijdens mijn reis door Israël besluit ik nog enkele mensen te vragen naar hun idee over het einde der tijden.

Voxpoppen in het Heilige Land

In Tel Aviv ontmoet ik Yulan, ze studeert er werktuigbouwkunde. Yulan komt uit Beijing. De vraag ‘Hoe denk je dat de wereld eindigt?’ (na ‘Wat doe je doordeweeks?’) overvalt haar, ze moet er even over nadenken. Na een minuut of twee antwoordt ze resoluut:

‘Ik denk dat de mensheid eerder eindigt dan de aarde. Waarschijnlijk door iets wat we zelf gemaakt hebben. Robots of zo, die maken we steeds beter. Als ze straks heel geavanceerd zijn en er komt een virus op, dan kunnen ze oncontroleerbaar worden. Dat zou ons einde kunnen zijn.’

Yulan glimlacht om haar vondst. Ik ook. In haar idee hoor je haar opleiding terug: de techniek van machinebouw tot het verst gedreven. Je zou zelfs kunnen zeggen dat er een echo van het communisme in weerklinkt: de werkers die zelfzuchtige heersers afwerpen.

Met verse Chai Tea in een kartonnen beker komt haar vriendin Zhiya Su aanlopen. Zij is het niet met Yulan eens. ‘De aarde zal zich gaan beschermen tegen de roofbouw die de mens pleegt op zijn omgeving. Misschien komt er een nieuwe ijstijd. Iets ten gevolge van ons arrogante gebruik van de grondstoffen, het water, de natuur. Dit zal ons ten onder brengen,’ zegt Zhiya Su enthousiast. Yulan accepteert het verschil van mening met een hoofdknik.

Zhiya Su komt ook uit Beijing en in Tel Aviv studeert ze civiele techniek. Een studie die gericht is op het optimaal benutten van onze leefomgeving.

Val, een Israëliër geboren in Tel Aviv, heeft andere zorgen dan de Chinese studenten:
‘Als ik moest kiezen… Dan denk ik dat het leven zoals wij dat nu kennen ten onder gaat aan oorlog.’ Val is smal, heeft donkerbruin springerig haar en een fijn zwart brilletje. Hij is rond de veertig maar heeft de oogopslag van een bezorgde tiener.

‘Oorlog kan zo ontstaan, bijvoorbeeld als de levensstandaard omlaag gaat door verdere privatiseringen.’ Val somt een scala aan sociale problemen op in de staat Israël, die met name van invloed zijn op de middenklasse. Hij praat stormachtig en benadrukt nogmaals dat er veel factoren van invloed zijn, maar het resultaat eenduidig:

‘Als er onvrede komt. Dan zou de huidige regering een oorlog kunnen beginnen om de bevolking af te leiden. Een oorlog die ze niet kunnen winnen. Dit zou het einde zijn van het leven zoals ik dit nu ken.’

Val is Israëlisch, heeft een kleine ngo met een uitgeverij, die hij inzet voor de belangen van lokale minderheden. Zijn apocalyps-idee is lokaal, maatschappijkritisch en potentieel beïnvloedbaar. Het is niet los te zien van zijn omgeving, de staat Israël, en bevestigt zijn werkzaamheden bij de ngo.

Des te opmerkelijker is de toekomstgedachte van Amer. Hij pendelt voor zijn eigen bedrijf tussen Palestina, Jordanië en India, maar groeide op in Hebron, waar hij de Eerste en Tweede Intifada meemaakte. Zijn einde der tijden?

‘Daar heb ik nog nooit over nagedacht. Ik denk niet dat het leven zoals wij dat nu kennen zal eindigen,’ zegt Amer. De atheïstische Palestijn draagt een volle, zwarte baard tot net boven zijn stijlvolle overhemd en kijkt me uitdrukkingsloos aan.
‘Ik geloof in evolutie. En ik denk dat als het leven dat wij nu hebben eindigt, dat het dan tijdelijk zal zijn. Het komt weer terug, desnoods in een andere vorm.’ Amer is optimistisch. Hij heeft gezien dat wat stuk kan, ook weer opgebouwd kan worden, of anders wel overgenomen. De mens, het leven, past zich aan.

In Nederland

In mijn vriendenkring is het weer een andere opvatting over het einde der tijden die de gemoederen bezighoudt: de zombie-apocalyps. Een jaar of twee geleden raakte ik ermee bekend toen een goede vriend in mijn gezelschap uit het niets een voorhamer achter zijn bank vandaan haalde; een loeizware moker met een steel van zo’n zeventig centimeter.

Geen survival of the fittest, of mankind, maar survival van een robbertje vechten, onderonsjes en MacGyver-dromen.

‘Ik heb hem hoor,’ zei de vriend, zijn handen stevig om het hout klemmend. De aanwezige mannen klapten en riepen ‘Yes!’.
- ‘Je hebt wat?’ vroeg ik.
‘Materieel, voor de zombie-apocalyps.’
- ‘Want die komt eraan?’
Vier mannengezichten knikten serieus. Ze waren een elite apocalypstaskforce gestart. Een kleine groep, want dan ben je het meest wendbaar. Het was een mannenaangelegenheid en had wat elementen van cowboytje spelen. Geen survival of the fittest, of mankind, maar survival van een robbertje vechten, onderonsjes en MacGyver-dromen. Vrouwen waren niet welkom, want of ik mee mocht doen was natuurlijk mijn eerste vraag.

Een zombie-apocalyps is denkbaar als de uitbraak van een zeer besmettelijke ziekte. Het beïnvloedt gedrag en uiterlijk. Het kan een design ziekteverwekker zijn uit het laboratorium van een snode dokter. Aangedaan door dit zombievirus keert de mensheid zich tegen zichzelf. Het is aan de mens-mensen om daartegen te vechten. Denk aan de zeven seizoenen van The Walking Dead, films als 28 Days Later of I Am Legend en de videogame Resident Evil (een persoonlijke favoriet).

Voorbereiding op de zombie-apocalyps is voorbereiden op het slechtst denkbare. Op de oorzaak heb je geen invloed. Het gaat áán, en als het aan is geldt alleen nog overleving en de beleving van het moment. Individuele kwaliteiten kunnen je redding zijn; kracht, scherpschutterschap of lassowerpen. Individuele bezittingen zijn ook van belang: je kunt je voorbereiden door in de slaan. Misschien dat het Amerikaanse Ministerie van Volksgezondheid en Sociale Zaken daarom de zombie-apocalyps ook als voorbeeldramp gebruikt in hun geïllustreerde preparedness 101-instructieboekje.

Wat kunnen we opmaken uit de zombievechters? Zien zij geen dreiging nabij? Of zien zij juist dreiging overal?

Hoe dan ook speelt fantasie een grote rol. In hun perceptie van het einde van alles laten ze zich inspireren door visuele media. En het heeft iets defaitistisch om het einde der tijden als iets buiten je invloed te zien. Iets hedonistisch om de beleving van het moment als hoogste doel te zien. Jonge stedelingen zonder gezin.

Het lijkt dus inderdaad zo dat iemands interpretatie van de eindtijd een hoop zegt over wat diegene bezighoudt in het leven. Eigenlijk is dat ook wel logisch. Het zullen bijvoorbeeld niet de Trump-aanhangers zijn die na zijn verkiezing riepen dat hij de apocalyps zal veroorzaken. Een geschiedkundige ziet al gauw historische paralellen bij een ontwikkeling, terwijl een arts zich vaker bewust is van de gevaren van bacteriën. Ieder leven heeft een eigen bril.

Zelf ben ik sinds de afwijzing overigens voorbereidingen aan het treffen voor een apocalyps-team waar ik gewoon de baas in kan zijn. Noem het feminisme of een tikje machtsbelust, maar er hebben zich al twee leden aangesloten.


Mail

Simone Peek is Hard//hoofd redactielid. // simone@hardhoofd.com

Friso Blankevoort (a.k.a. Freshco) is een illustrator/designer die woont en werkt in Amsterdam. De skateboardcultuur heeft een grote invloed op zijn werk, dat ook beïnvloed wordt door de traditie van grafisch ontwerp in Nederland.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Auto Draft 8

Een transformatie van verlangen: brieven over consent

Wat als we consent en verlangen zélf als de voorwaarden van bevrijding en sociale rechtvaardigheid zien? Yousra Benfquih licht toe hoe genot-activisme ons niet alleen toelaat om ons tegen de dingen te verzetten, maar ook om te onderzoeken waar we naar verlangen. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Auto Draft 7

Moederland

Zelfs in de Italiaanse zon lukt het niet altijd om donkere gedachten op afstand te houden. Roos Sinnige laat ons meedrijven op de ongrijpbare stroom die dan ontstaat. Lees meer

:Meld je aan voor de Hard//hoofd schrijfworkshop: hoe schrijf je over mannelijkheid?

Meld je aan voor de Hard//hoofd schrijfworkshop: hoe schrijf je over mannelijkheid?

Hard//hoofd organiseert op 25 mei de eerste schrijfworkshop! Tijdens deze middag zul je onder begeleiding van Selm Merel Wenselaers, Marthe van Bronkhorst en Jochum Veenstra de tijd krijgen om met elkaar in gesprek te gaan en aan een tekst over mannelijkheid te werken. Aanmelden kan tot en met 22 april. Lees meer

Mijn naam roept 1

Mijn naam roept

Hodo Abdullah beschrijft hoe de geschiedenis van Somaliland haar ook veel over haarzelf leerde. Hoe komt het dat het geloof in henzelf, de veerkracht en de trots van de Somalilanders zo verankerd zit in hun DNA? Wat geeft hun de kracht om door te gaan? Lees meer

:Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent! 1

Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent!

Ben je vrij in je verlangen? Op welke manieren kunnen en willen we elkaar aanraken? Reageer vóór 2 juni op de brieven van Yousra Benfquih en Alara Adilow. Lees meer

zonderverdergroet

zonder verdere groet

Rijk Kistemaker doet niet aan groeten. Rijk schrijft gedichten terwijl hij bezig is met andere dingen, zoals het opladen van een gehuurde Kia en huilen. Laat je meevoeren op zijn poëtische gedachtestroom. Lees meer

een interview met Abel Kamps

Interview met Abel Kamps: 'Ik hou ervan als mijn werk meer een ervaring wordt en minder een object.'

Aucke Paulusma gaat in gesprek met kunstenaar Abel Kamps: Hoe verweef je absurditeit of humor in je kunst, en welke rol spelen deze elementen in het creëren van de impact die je werk op de toeschouwer heeft? Lees meer

Jonathan de slakkenman

Jonathan de slakkenman

'Hij zag simpelweg hoe de slak zich terugtrok in zijn huisje wanneer het zich onveilig achtte. Vanwege hun gedeelde lot, voelde Jonathan zich geroepen om de naaktslak ook een toevluchtsoord te bieden.' In dit korte verhaal van Ivana Kalaš neemt Jonathans slakkenfascinatie langzaam zijn leven over. Lees meer

:Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Alara Adilow blikt terug op haar jongere zelf en ziet hoe onwetendheid en zelfdestructie haar afsneden van zorg en liefde, tot feministische en postkoloniale denkers haar aanraakten en haar openstelde om naar zichzelf en de wereld te kunnen kijken. Lees meer

Het insectenhotel

Het insectenhotel

‘Ik kan wel voor je krimpen.' Dieuke Kingma onderzoekt in een kort verhaal vol spinnenpoten en keverschildjes of je de ruimte die je inneemt in een relatie ook weer terug kan geven. Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

Mooi vanbuiten en vanbinnen: pleidooi voor dagdagelijkse entomologie 2

Mooi vanbuiten en vanbinnen: pleidooi voor dagdagelijkse entomologie

Insecten hebben een slecht imago. We houden ze het liefst ver uit de buurt, maar dat is onterecht, vindt Jitte. Met dit artikel bewijst hij je graag van het tegendeel en vertelt hij hoe sluipwespen lieveheersbeestjes inschakelen als lijfwacht voor haar larven, over de indrukwekkende hersenen van de Darwinwesp, en hoe je een mierenkolonie opzet met één koningin. Lees meer

Auto Draft 6

ode aan de lepismA saccharinA

Lieke van den Belt neemt je mee in de wereld van de zilvervis. Met lichte en vervreemdende beelden schetst ze in twee gedichten een dialoog tussen deze beestjes en hun slachtoffers. Lees meer

Enterprise, Alabama

Enterprise, Alabama

Charlotte Duistermaat neemt je mee in de enigszins absurde culturele en historische impact van een snuitkeverplaag op een Amerikaans dorpje en de vergelijkbare migratiestromen van mens en dier. Lees meer

Oproep: Hard//hoofd zoekt een nieuwe Chef Beeld!

Hard//hoofd zoekt een nieuwe Chef Beeld!

Hard//hoofd zoekt een getalenteerde beelddenker (x/v/m) die visuele sturing geeft en die de redactie wil komen versterken! Lees meer

Oproep: Stouten Stift en het Rode Oor 2025 1

Oproep: De Stoute Stift en Het Rode Oor 2025

De jaarlijkse erotische schrijfwedstrijd Het Rode Oor en de daaraan gekoppelde illustratiewedstrijd De Stoute Stift staan weer open voor inzendingen! We zijn op zoek naar de beste erotische verhalen om naar te luisteren en vier Nederlandse en vier Vlaamse illustratoren die een beeld willen maken bij de beste verhalen van de erotische schrijfwedstrijd. Lees meer

Composthoop

Een symfonie van het kleine leven

Jesse Van den Eynden neemt je mee in de symfonie van het kleine leven dat zich afspeelt in de duisternis van de composthoop. In dit liefdevolle essay beschrijft hij hoe zijn leven steeds meer overgenomen wordt door de rottende en levende massa in zijn tuin, en hoe het slurpen, klikken en kraken van de aarde en haar bewoners een meditatieve ervaring worden. Lees meer

Auto Draft 5

Verpopping

Wanneer een rups zich in de sombere wintermaanden in haar keukenraam nestelt, koestert de hoofdpersoon in dit verhaal van Esther De Soomer voor het eerst weer gevoelens van liefde en tederheid. Lees meer

Begraaf me, alsjeblieft! Een ode aan het beestje

Begraaf me, alsjeblieft! Een ode aan het beestje

Juul Kruse introduceert de Beestjesweken. Van 16 tot 29 maart zullen alle artikelen die we op Hard//hoofd publiceren gaan over kleine kruipers, slijmerige sluipers en gladde glibberaars. Juul vertelt waar diens fascinatie met beestjes begon en waarom die begraven wil worden na diens dood. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer