Wat moet je echt doen, lezen, beluisteren of zien? Om je te helpen geven leden van de Hard//hoofd-redactie iedere week antwoord op één simpele vraag: 'wat maakt je blij?'. Deze week: de biechteditie.
Snoepmix: Dit was de laatste keer
✩✩✩✩✩
Tommy de Bruijn
'‘Ik ben geen zoetekauw’, hoor je mij geregeld zeggen. In scenario’s als waarin men om me heen met aan geilheid grenzend enthousiasme uitweidt over Tony Chocolonely 'met karamel, en…’ - hier volgen een zwoele zucht, fladderende wimpers - ‘…zeezout, hmm’, houd ik halsstarrig vol dat ik het liever bij een olijfje, een nootje of wellicht een chipje houd. Als ik dan toch moet snacken, hè. Ik ontleen er een soort (volledig misplaatst) superioriteitsgevoel aan. Mensen moesten eens weten. Weten dat ik soms heel stiekem thuis zit, met alle gordijnen dicht, de deur op slot, en naast mij op de bank een schreeuwerig rode plastic zak. ‘Red Band, als je voor pret bent!’ luidt de slogan. Ik fluister zacht dat ik inderdaad voor pret ben, terwijl ik zure winegums afwissel met colasnoepjes en giftig gekleurde flesvormige zoetigheden die om wat voor reden dan ook naar kauwgum smaken. Ik snoep tot die motherfucking zak leeg is en ik misselijk in mijn schaamte wentel. Dit was de laatste keer. Ik ben geen zoetekauw.'
Buying the band: De schaamte voorbij
✩✩✩✩✩
Ruby Sanders
'Ieder van ons heeft wel afscheid moeten nemen van achteraf beschamende jeugdverlangens. Wie fantaseerde niet over een leven als model, profvoetbalcarrière, het doorbreken van de band of de succesvolle roman die je ging schrijven? Meestal heeft het leven de fantasie ingehaald en kijkt men met weemoed terug op oude dromen die nooit werkelijkheid werden. Zo niet vastgoedmiljonair Jan ’t Hoen, als tiener drummer en groot fan van Herman Brood en zijn Wild Romance, maar gekozen voor een square leven als zakenman. Zijn droom liet hem nooit los en hij besloot zijn plekje als drummer in de band te ‘kopen’. Hij neemt de bandleden van weleer in dienst, huurt peperdure studio’s af en stelt oud-manager Koos van Dijk aan. Filmmaker Teus van Sintmaartensdijk volgde hem maandenlang, resulterend in de geweldige documentaire Buying The Band. Werelden botsen, ego’s vechten elkaar de tent uit, succes blijft uit. Dat verbaast ’t Hoen in grote mate. Hij betaalt iedereen toch? Hij heeft de administratie toch netjes op orde? De benevelde rock ’n rollers snappen het wel: met geld koop je geen bezieling. Maar eigenlijk zijn alle personages de schaamte voorbij: het kopen van aandacht en succes of jezelf als volwassene uit financiële nood moeten hoereren, zijn dan twee kanten van dezelfde gênante medaille. Maar dit vastleggen is goed waard gebleken. De documentaire Buying the Band lag drie jaar opgeborgen, maar dook de afgelopen weken plots overal op. De film is in zijn geheel online te bekijken en is op 23 en 24 februari op groot scherm te zien in Melkweg Cinema in Amsterdam.'
Zoutelande: Zeeuwse oorlogsvoering
✩✩✩✩✩
Jozien Wijkhuijs
'Dit moet me echt eens van het hart: ik heb een moeilijke relatie met BLØF. Als geboren Zeeuw heb ik nostalgische liefde voor een aantal van hun nummers, maar ook wrok over dat ze na hun succes nooit meer op het Vlissings bevrijdingsfestival wilden optreden. Ik houd van hun zee-referenties, maar ik vind het er te veel. Ik vind het irritant dat ze duizend keer hetzelfde nummer maken. En natuurlijk, natuurlijk, vind ik net als de rest van Nederland dat de teksten die Pascal Jakobsen meer weg hebben van een willekeurige-woorden-generator dan van liedteksten. Slechts een voorbeeld: 'Ach, je weet hoe 't gaat/Aan het eind van de straat wordt het steeds vroeger laat.' En toen kwam Zoutelande. Ik vind een lied over een strandhuis zoals dat van mijn ouders een verrassingsaanval in de oorlog met mijn BLØF-gevoelens. En dan die video! Zoveel thuis ben ik niet tegen opgewassen. Gelukkig zijn er nog steeds teksten waar ik over kan zeuren: 'En te zien dat het goed is, zien dat we bruisen/En met wodka en met bokking tussen reddingsbanden.' Ondanks die zin hebben ze deze slag gewonnen.'