Wat moet je uit alle opties kiezen om te lezen, beluisteren of zien? Om je te helpen geven leden van de Hard//hoofd-redactie antwoord op een simpele vraag: 'wat maakt ons blij deze week?'.
Adjunct-hoofdredacteur Lisanne ging naar de film Poesía sin Fin
‘Wist jij dat Poesía sin Fin autobiografisch is?!’ stuurde ik naar de vriendin met wie ik naar de bioscoop ging. Tot een paar minuten daarvoor was ik ervan overtuigd dat de film een liefdesverklaring was aan de lievelingsdichter van de Chileense regisseur Alejandro Jodorowsky, maar het bleek een zelfportret.
Ik snap het wel. Als ik zo’n leven zou hebben, zou ik ook alleen nog maar over mezelf schrijven. Poesia sin fin voelt als een extravagant feest en knetterende liefdesrelatie met Jodorowsky en zijn vrienden. Dompel je onder in zijn levenskunstwerk, en onthoud: ook jij kan je lijf in regenboogkleuren verven. Ook jij kan zo nu en dan je cynisme opzijzetten, en een stukje poëzie leven.’
Illustrator Mikko Kuiper verdiepte zich in het werk van schrijver Joseph Mitchell
‘Ik ben bezig met het lezen van McSorley's wonderbaarlijke saloon (Van Oorschot) en In het oude hotel (Lebowski). Joseph Mitchells reportages zijn veeleer volwassen sprookjes, die een arme maar voorzichtig bloeiende wereldstad tot leven wekken: al lezend loop je door New York in de eerste helft van de vorige eeuw, waar kleurrijke figuren uit alle windstreken waarzeggen, rare kroegen runnen, in een grot in Central Park wonen of hun geld verdienen door één keer per jaar een feest ter ere van zichzelf te geven. Via Mitchell duik je de dynamiek in die elke stad maakt tot de stad die ze is: nachtleven, geniale gekken, rafelranden en vrouwen met baarden.’
Eindredacteur Jozien Wijkhuijs luisterde tijdens de afwas naar On the Media’s serie ‘Busted’.
‘Ik ken On the Media niet en ik weet niet wie de journalisten zijn die deze serie gemaakt hebben, maar de serie Busted: America’s poverty myths heeft deze week een goede tweeënhalf uur van mijn tijd opgeslokt. In vijf afleveringen worden mythes als het sociale vangnet, de luiheid van armen, de bootstraps waaraan je jezelf op moet tillen en The American dream ontmaskerd op een nuchtere, maar scherpe toon.
De serie is toegankelijk, maar niet clichébevestigend, helder, maar niet te versimpeld en de edit is superstrak. Over een paar weken kan ik je waarschijnlijk ook vertellen wat On the Media precies is.’