Wat moet je echt doen, lezen, beluisteren of zien? Om je te helpen geven leden van de Hard//hoofd-redactie iedere week antwoord op één simpele vraag: 'Wat maakt je blij?'
Burlesque: lef en gezonde trots
✩✩✩✩✩
Eva van den Boogaard
'Afgelopen kerstdagen kreeg ik van een van mijn beste vriendinnen een doe-cadeau (dat zijn meestal ofwel fantastische ofwel vreselijke cadeaus) en afgelopen weekend was het zover: ik ging deelnemen aan de burlesqueworkshop die ze mij cadeau gegeven had. We hadden samen al een aantal burlesqueshows gezien op het onderschatte festival Carnivale in Den Haag (dat ik afgelopen jaar niet kon tippen omdat het helaas niet doorging). Telkens was ik razend enthousiast over de theateracts inclusief striptease die we daar zagen. Groteske kostuums werden laag voor laag uitgetrokken, tot de danser(es) in alle vormen en maten zeer schaars gekleed op het podium stonden te schitteren. Zo kwam het dat ik afgelopen weekend hooggehakt op jaren ’30 muziek danste en laag voor laag mijn kleren uittrok in een zaaltje in Amsterdam-West, en wat was het leuk. Enige zelfspot, een portie lef en gezonde trots (body positivity!) zijn vereisten. Ik herinnerde me weer alle verkleedpartijtjes die ik hield toen ik jong was en dacht alleen maar: dit wil ik vaker doen.'
#myowngender: trots in al zijn grijstinten
✩✩✩✩✩
Marte Hoogenboom
'Unapologetic. Dat is het eerste woord dat in me opkomt als ik de modellen van Sevilay Maria van Dorst in de ogen kijk. Van Dorst portretteerde 35 mensen verspreid over het kilometersbrede spectrum genaamd ‘gender’. De levensgrote installatie die daaruit werd geboren – waarin de bezoeker van alle kanten beken wordt door hen die normaliter object zijn – reist binnenkort door Nederland. Van Dorsts modellen zijn allesbehalve object, maar sharper than life. Dat komt deels door de methode (een meer dan 160 jaar oude fotografietechniek die nog maar zo’n duizend mensen ter wereld beheersen) maar misschien nog wel meer door de intensieve aandacht die Van Dorst voor ieder van haar modellen heeft gehad tijdens het maakproces. Met resultaat: hoe langer je kijkt, hoe meer je beseft dat #myowngender niet over gender gaat, maar over menselijkheid.'
Sex Education: zeldzaam trots op de mens
✩✩✩✩✩
Jozien Wijkhuijs
'Het nieuwe seizoen van Sex Education is uit en ik heb het er in een paar dagen doorheen gejaagd. Ik zou hier een heel lang verhaal kunnen houden over wat er allemaal goed is aan deze serie, maar omdat het Trotse Week is, richt ik me op de scène die me weer enigszins trots maakte op de tijden waarin we leven. En dat is zeldzaam. Aan het eind van de serie krijgt een groep meisjes tijdens het nablijven de opdracht om te bepalen wat ze met elkaar gemeen hebben. Het duurt lang voordat ze iets bedenken, maar het antwoord blijkt 'unsolicited penises'. Een van de meisjes heeft recent iets traumatisch meegemaakt en de anderen willen haar helpen, dus gaan ze naar een autokerkhof en slaan daar een auto helemaal aan gort. De scène is zo mooi gemaakt, zo goedgeplaatst en zo louterend. Ik ben blij dat mainstream televisie dit nu kan doen. Oh en: de hele serie is fantastisch.'
Beeld: still uit Sex Education
