Wat moet je echt doen, lezen, beluisteren of zien? Om je te helpen geven leden van de Hard//hoofd-redactie iedere week antwoord op één simpele vraag: 'Wat maakt je blij?'
De minibieb: een onverwacht cadeautje
✩✩✩✩✩
Roos Wolthers
'De laatste tijd wandel ik veel. Daardoor ontdekte ik dat er veel meer leuks te zien is in mijn wijk dan ik vermoedde. Zo kwam ik laatst een minibibliotheek tegen: een klein boekenkastje waar je zomaar een boek uit mag lenen. Tegen zo’n minibieb aanlopen is een beetje hetzelfde als onverwacht een cadeautje krijgen. Ik word al vrolijk van de felgekleurde en vaak onhandig, maar met veel liefde in elkaar getimmerde kastjes. En net als bij cadeautjes is er anticipatie, want dat felgekleurde omhulsel maakt je benieuwd naar de inhoud. Soms tref je een roman aan waar je al een tijdje naar op zoek was, een andere keer word je verrast met een boek waarvan je niet wist dat je het wilde hebben. Als jij niet toevallig tegen minibibliotheken aanloopt, kun je op deze kaart ontdekken waar ze in jouw buurt te vinden zijn. De verrassing is er dan af, maar dat betekent ook dat je een boek dat je niet meer leest mee kunt nemen en daar een ander misschien weer dolbij mee maakt.'
Dark Waters: ogenopener over dagelijkse producten
✩✩✩✩✩
Stefanie Gordin
'Bijna alle mensen en dieren op de wereld hebben PFAS, ofwel ‘eeuwige chemicaliën’, in hun bloed. Maar voor ik de biopic Dark waters zag, had ik nog nooit van deze ‘eeuwige chemicaliën’ gehoord. Rob Bilott (Mark Ruffalo), een bedrijfsjurist die chemiebedrijven vertegenwoordigt, ontdekt op een boerderij in West-Virginia dat er iets niet klopt. Wat blijkt? Chemische stoffen, die in dagelijkse producten zitten, worden in het water gedumpt met schrikwekkende gevolgen voor mens en dier. Het is voor Bilott moeilijk de strijd te winnen tegen het bedrijf dat er alles aan doet de feiten te verzwijgen. Sinds ik me ervan bewust ben dat de mens dagelijks in contact komt met schadelijke stoffen, stel ik bij alles wat ik gebruik de vraag: in welke producten schuilt gevaar? Het enige wat ik kan zeggen is: ik ben blij dat deze film mijn ogen heeft geopend. Ga hem zien.'
IJsdansfilmpjes: heerlijk relativerend
✩✩✩✩✩
Annelies van Wijk
'Hoe het zo gekomen is weet ik niet, maar ik heb oneindig veel ijsdansvideo’s in mijn Facebook-feed. Misschien is het omdat mijn IPhone meeluisterde toen ik bij mijn ouders op de bank Dancing on Ice keek. Misschien vroeg ik Google te zoeken naar een schaatsbaan op fietsafstand. Hoe dan ook, filmpjes van ijsdansers kijken is een perfect medicijn tegen werkontwijkend gedrag. De ijsdansers – die op de schaats gevolgd worden door een camera - doen alsof ze gewoon even oefenen. Tegelijk laten ze natuurlijk een dans zien die tot in de puntjes perfect is. Lekker in een strakke yogabroek kunstjes doen die gemakkelijk lijken. Ik vind het heerlijk om te zien, omdat ik na elk filmpje denk: ik kan niet alles meer worden. Geen schoonzwemster, geen voetbalvrouw, geen mens dat elegant op een schaats danst. En precies daarom werkt het voor elke vorm van uitstelgedrag. Omdat je na elk ijsdansfilmpje kunt besluiten: ik ga maar doen waar ik wel een mierenpoepje talent voor meekreeg. In mijn geval: tikken in een Word-document in bijpassend pyjamakostuum.'
Beeld: Henrique Pinto via Flickr.
