Asset 14

Alle sterrenstelsels drijven langzaam uit elkaar

Hemellichaamgedichten

IK WIL EEN GEDICHT SCHRIJVEN DAT FONKELT ZOALS STERREN FONKELEN EEN GEDICHT DAT VOELT ALS EEN NEVEL ALS EEN INTERSTELLAIRE WOLK EN DAT IN DIT SPECIFIEKE GEDICHT STERREN GEBOREN WORDEN OMDAT IN DIT GEDICHT DIFFUSE MOLECULAIRE WOLKEN INEENKLAPPEN ONDER HUN EIGEN ZWAARTEKRACHT

IK WIL EEN GEDICHT SCHRIJVEN DAT INEENKLAPT ONDER ZIJN EIGEN ZWAARTEKRACHT

hier en vannacht vang ik het geluid dat hemellichamen maken op
leg het langs mijn hartslag zoek verbanden
ik had gehoopt dat het zou klinken als een versnelde
ademhaling
dicht bij mijn oor
of een gebed
binnensmonds gepreveld door een kosmonaut die gestopt is met geloven
of nooit in iets anders heeft geloofd dan zichzelf

zittend op een pas gedweilde tegelvloer ontdek ik mijn voorkeur voor het geluid van twee zwarte gaten
die op elkaar botsen
ze klinken als de draaikolk waar ik als kind bijna in verdronk
mijn oren ruisten alles werd zacht ik zag kleuren en eigenlijk
had ik opgegeven
ooit nog boven te komen

het was rustig

licht heeft een snelheid van 300.000 kilometer per seconde
toch kan een zwart gat het opslokken

maar heb je de maan gezien
de krans die haar omringt op haar helderste punt
heb je gezien hoe je de kraters kunt onderscheiden heb je gezien hoe rood ze is
een bloedmaan
haar oranje haar geel haar wit haar grauw en als ik geluk heb
blauw
hoe ze soms roze lijkt
het herinnert me aan de eindigheid van ieder liefdesverhaal

zwarte gaten zijn aanlokkelijk
ik kan aan zwarte gaten denken terwijl ik wacht
tot ik een ster zie vallen
vallende sterren zijn hoopvol maar
ik zie zelden sterren vallen en geef mijn ongeduld hiervan de schuld
zoals ik mijn neiging om op de verkeerde plek te zoeken
de schuld geef

op een pas gedweilde tegelvloer denk ik hard aan zwarte gaten
de strepen die ik trok met de dweil hebben de vorm van de melkweg
ik stel mij zwarte gaten kil en begrenst voor
als tegels
maar met aantrekkingskracht
je slaat erop
kapot

een wetenschapper zei dat we ons afval op een dag in zwarte gaten zouden kunnen dumpen
het lef
ik heb hem vervloekt en weet niet hoe het met hem afgelopen is

terwijl mijn nagels halvemanen achterlaten in mijn huid
denk ik aan hoe zwarte gaten ontstaan
draai mijn handpalmen naar de hemel
ik probeer een verbinding te voelen
ik probeer dit voorzichtig
wacht op iets kosmisch
dat in elkaar kan klappen

ik ben al een leven lang losgesneden
soms drukt zich iets in mij samen

ik wacht op wat komt
of er iets geboren wordt
of een kern
in minder dan een seconde
in elkaar trekt
explodeert

het schijnt dat zwarte gaten niet eeuwig zijn

het schijnt dat zwarte gaten langzaam verdampen

Hemellichaamgedichten 1

IN EEN VORIG LEVEN WAS IK YURI GAGARIN

ik was timmermanszoon mijn komst werd voorspeld door wetenschappers
die droomden van ruimtevaart
mijn vrouw voelde geen angst toen ik de hemel in schoot
haar gezicht zacht en deugdzaam
net haar kapsel

ze legde haar hand op haar borst en wachtte
het was glorieus en stond goed

niemand kon verlaten zoals ik
er wordt gezegd dat ik in de ruimte was en geen God zag
op mijn nachtkastje lag een toespraak over onthechting

icoonschilders beelden mij met een stralenkrans af
eigenlijk ben ik hier te bescheiden voor
ik duld het

toen ik Yuri Gagarin en jong was
dacht ik dat ik iets te bewijzen had
het bleek onnodig ik was Yuri Gagarin
dat was genoeg

het is ochtend en ik word geprezen om mijn uitzonderlijke moed
mijn moed is aangeboren en verwondert mij niet
immers ben ik ooit Yuri Gagarin geweest
ik leg mijn naam op de melodie van Radio Gaga
schrijf mijn naam op vlaggen
die ik nooit op de maan kan planten
ik droom van planeten die naar mij zijn vernoemd
All I hear is Yuri Gagarin

na mij zijn er meer in de ruimte geweest
maar laten we niet het belang vergeten van het zijn van de eerste man
Buzz Aldrin is het met me eens
niet dat hij het ooit toe zou geven

op een zomerdag keek ik zo lang in de zon
ik had blind kunnen worden maar werd het niet
ooit was ik Yuri Gagarin en een belofte
in mijn oren hoorde ik
een hoog zoemen
als een lamp
vlak voor het doven

Hemellichaamgedichten 2

HET ZOU KUNNEN DAT IK TWIJFEL OF WIJ VAN DEZELFDE MATERIE GEMAAKT ZIJN

misschien is ons heelal gekromd als de welving van een rug
of een vinger die lokt
vlak als een hand over mijn buik
gebold als jouw rustende hoofd
hoe dan ook ik zal er slapen

mijn ledematen helemaal slap ik zal slapen alsof ik niet besta
de deken bedekt me half zodat er nog iets te duiden valt tussen al deze donkere materie

(iedereen zegt steeds maar dat liefde het begin is
ze hebben het mis)

bij het ontbijt bespreken we hoe één deeltje op meerdere plekken tegelijk kan zijn

(in eerste instantie: paniek)

tussen het smeren van twee crackers door verklaar ik uiteindelijk de liefde aan die hete naakte singulariteit
ik heb een zwak voor gebrek aan ruimte en tijd en hoe alles op één punt bij elkaar kan komen
om een oneindige dichtheid te vormen
die verontrustend is
hoogstwaarschijnlijk toevallig
lichtelijk gewelddadig
pulserend

ik schenk koffie in en straal iets uit
zet de mok aan mijn lippen en neem geen slok
er zijn dagen waarop ik zo nadrukkelijk besta dat het pijn doet
de sterren en ik zijn van dezelfde stof gemaakt
ook geluk kan uitdijen tot de grens ervan uit het zicht is

in de middag boor ik gaten in mijn muren
ze zijn hard ik moet een klopboor gebruiken met een sterke vibratie en ken dat betekenis toe
wanneer ik klaar ben valt vanuit iedere hoek licht de ruimte in
ik trek lijnen met mijn vinger
geef namen speur naar wat valt
er is zo veel onderhevig aan aantrekken en afstoten
het is de vraag wat ik aantrek

(ik heb behoefte aan wetten maar wie ben ik nou om wat dan ook te willen)

er is zo veel onderhevig aan zwaartekracht
er is zo veel onderhevig aan zwaarte
hoe het wijnglas wordt neergezet
en ik word opgetild
alsof ik licht ben en misschien ben ik ook licht op de schaal van alle grote dingen
hoe ik uit mijn baan word geslingerd

wanneer de nacht valt ben ik geladen
als een heel klein deeltje
klaar om af te stoten

Mail

Yentl van Stokkum is redactielid bij Hard//hoofd. Ze was ooit, op een blauwe maandag, kunstdocent in het middelbaar onderwijs. Nu schrijft ze theaterteksten, hoorspelen, poëzie en essay’s.

Josje van Stekelenburg

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
De sofaconstante

De sofaconstante

Uschi Cop schreef een claustrofobische verhalenbundel over zes levens die getekend zijn door een verlangen naar zingeving. De sofaconstante is een voorpublicatie van een van die verhalen uit haar bundel 'Zwaktebod'. Lees meer

Voesten

Voesten

"Misschien is dat man zijn hier: hetzelfde bewegen als de anderen." Voesten van Werner de Valk is een kort verhaal over een eiland met een duistere traditie en over het moeten bewijzen van mannelijkheid. Lees meer

Muze

Muze

Loren Snel schreef een roman over hoe samen te zijn met een ander en intussen trouw te blijven aan jezelf. Haar debuut verschijnt 25 oktober bij uitgeverij Prometheus. Hier lees je een voorpublicatie. Lees meer

Jari

Jari

Dave Boomkens schreef een verhaal over troosteloosheid, onmacht en opgroeien. Over hoe je in een treurig flatgebouw, tussen de nieuwsprogrammering en sportwedstrijden door, een vriend kunt vinden en verliezen. Lees meer

Geef de dag een naam

Geef de dag een naam

Op een hete zomerdag wordt Felipe zwetend wakker. Deze dag, die heet en broeierig is, brengt hem uit evenwicht, tot hij uiteindelijk doet wat hij gezworen had nooit te doen: hij begint te drinken. Een fragment uit de afstudeernovelle van Tiemen Hageman over het verleden proberen los te laten, het leven ruimte geven en adolescent worden. Lees meer

Tussen de randen van een aquarium

Tussen de randen van een aquarium

Wie ben je als je alles kunt zijn? In het fragmentarische afstudeerwerk van Ettie Edens veranderen mensen onder andere in een hoopje, een steen, een natuurkundedocent, water, iemand die limonade drinkt en een lantaarnpaal. Lees meer

Mycelium

Mycelium

Wat als schimmelsporen zich met iedere adem dieper in je longen graven? Met ‘Mycelium’ won Olga Ponjee de juryprijs van Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Bösendorfer 1

Bösendorfer

Bij Snelders blinkt de piano van het poetsen en de handen van de vijftigjarige eigenaar zijn door ouderdom stram geworden. Wat gebeurt er als een twintiger op bezoek komt om de Bösendorfer te bezichtigen? Met ‘Bösendorfer’ won Nick De Weerdt Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

In mijn droom besta ik uit pixels

In mijn droom besta ik uit pixels

Terra van Dorst keek maandenlang naar livestreams van pleinen en stranden. Dit vertaalde ze naar gedichten over een straat waarin ze haar ouders vindt, een man die haar een sjaal wil verkopen waar je in kan wonen en de zee. Het resultaat is de bundel 'in mijn droom besta ik uit pixels' waarmee ze deze zomer afstudeerde bij de opleiding Creative Writing aan ArtEZ. Lees meer

Pulpa

Pulpa

Ileen Rook schreef een afstudeernovelle over autoriteit, de supermarkt en een teveel aan tanden. Wie is Aline, waar komen al die tanden vandaan en hoe kan ze grip krijgen op een realiteit die steeds verder van haar verwijderd raakt? Lees meer

:Voorpublicatie Magazine Aaah: Mijn vader de eendenmosseljager

🎧 Mijn vader de eendenmosseljager

‘Dat zijn de zenuwen, die horen erbij. Een goede percebeiro is altijd bang.’ Een voorpublicatie uit Aaah!, het nieuwe magazine van Hard//hoofd. Lees meer

Notes on Ken

Notes on Ken

‘Camp is de organisator van het feestje, en strooit nog wat extra glitter over je heen wanneer je arriveert.’ In Notes on Ken analyseert Caecilia Rasch Earring Magic Ken, neonkleurige beenwarmers, Barbiecore fitc checks en de kenmerkende campy esthetiek. Lees meer

Ik kan u nergens vinden

Ik kan u nergens vinden

In dit verhaal van Werner de Valk, praten twee huisgenoten onder het genot van een glas wijn over het bestaan van God. Nooit een goed idee als je je ergert aan elkaar. Lees meer

Biecht

Biecht

‘Ik ben buschauffeur en ik rijd altijd expres de halte een paar meter voorbij zodat alle wachtende mensen een drafje moeten inzetten om de bus toch te halen.’ Een verhaal van Hanne Craye dat je leidt langs zonden, intieme geheimen en de juridische voorwaarden van een biecht. Lees meer

Een bui

Een bui

In dit verhaal neemt Tessel Veneboer je mee naar hartje Parijs. Een jonge vrouw en een oudere man treffen elkaar. Terwijl ze praten over films, de wijn en ‘de meertaligheid van zijn twee dochters’, verschuift haar blik op de stad om haar heen en op zichzelf. Lees meer

Nooit meer vliegen

Nooit meer vliegen

‘Het is een gedoe om je van de dode vogels te ontdoen. Je weet ook niet goed hoe dat moet, lichamen bergen.’ In dit verhaal van Esther de Soomer vliegen de vogels moedwillig tegen je raam, scroll je door artikelen over te vroeg bottende bomen en komt je buurvrouw langs met haar kat die gek wordt van je roofvogelgeluiden. Lees meer

:‘Een zeer stellige manier van tegenspreken’ : Een interview met Ester Naomi Perquin

‘Een zeer stellige manier van tegenspreken’: Een interview met Ester Naomi Perquin

‘Er is een reden waarom de meeste dichters niet kunnen autorijden.’ Julia de Dreu interviewde Ester Naomi Perquin over haar nieuwste bundel, geloven, chagrijnige kippen en porseleinkastjes. Lees meer

:Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld (deel 2) 5

Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld (deel 2)

Deel twee van de samenwerking tussen Poetry International en Willem de Kooning Academy. Achttien studenten lieten zich inspireren door het werk van de dichters van het 53ste Poetry International Festival. Alle illustraties zijn gedurende het festival te zien in een expositie in LantarenVenster en op de route tussen de festivallocaties op Katendrecht. Lees meer

Eén tarotlezing verwijderd van

Eén tarotlezing verwijderd van

‘Mijn navel is een portaal / Ik smeer hem in / met etherische oliën / in de hoop dat het ruimte creëert / om mijzelf in te kunnen verbergen.’ Sander Ausems schreef een gedichtenreeks over het verlangen om grip te houden op een steeds sneller veranderende wereld. Lees meer

Gedicht zoekt beeld (deel 1) 2

Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld (deel 1)

Hoe kun je poëzie ook anders ervaren dan via de bundel of op het podium? Achttien studenten illustratie van de Rotterdamse Willem de Kooning Academie lieten zich inspireren door het werk van de dichters van het 53ste Poetry International Festival (9 – 11 juni Rotterdam). Hard//hoofd presenteert een selectie van hun illustraties in combinatie met de gedichten. Alle achttien zijn gedurende het festival te zien in een expositie in LantarenVenster en op de route tussen de festivallocaties op Katendrecht. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer