Foto: Privécollectie Ava Mees List Water of wodka? Mees was gisteren (1 april) op oorlogspad." /> Foto: Privécollectie Ava Mees List Water of wodka? Mees was gisteren (1 april) op oorlogspad." />
Asset 14

Geinponem

Het hele jaar kijk ik er naar uit. Ik schep er over op, ik broed plannetjes, en een week van tevoren beginnen de zenuwen door mijn lijf te gieren. Nee, ik heb het niet over mijn verjaardag. Ik heb het over 1 april natuurlijk. Trouwens toevallig twee dagen na mijn verjaardag, waardoor dit per definitie de allervetste week van het hele jaar is.

Afgelopen winter, toen de eerste sneeuw begon te vallen, gingen mijn ogen gevaarlijk glinsteren. Een onzichtbare gloeilamp lichtte fel boven mijn hoofd op, en een idee was geboren. De volgende ochtend, toen er een dik pak op het balkon lag, deed ik de deur open en maakte twee perfect ronde sneeuwballen. Met het oog op één april stopte ik de projectielen in mijn vriezer, naast de vrijwel lege fles wodka, de ijsklontjes die ongebruikt verborgen gingen onder een dikke laag wit schaafsel, en een ondefinieerbaar pakketje (Vlees? Brood? IJsjes?). Maanden later, als het al lang en breed lente was, zou ik ze in het gezicht van een nietsvermoedende voorbijganger of beter nog, mijn lieve onschuldige huisgenote kunnen peperen.

Ik geloof niet dat ik als kind eigenlijk echt aan deze feestdag deed. Waarschijnlijk trapte ik net als al mijn leeftijdgenoten elk jaar wéér in de traditioneel flauwe, maar geniale grap van het Jeugdjournaal. Ik kan me er geen uit mijn hoofd opnoemen, maar wat ik me wel levendig herinner is de meesmuilende kop van de presentator die ons op 2 april inlichtte dat het allemaal een geintje was geweest. De laatste jaren is het echter een persoonlijke traditie geworden alles en iedereen om me heen in de maling te nemen. Volwassenen zijn namelijk al lang vergeten wat deze dag betekent, en zo is mijn gehele omgeving verworden tot weerloos slachtoffer voor al mijn grollen. Zo heb ik tientallen veters aan elkaar gestrikt, niet-bestaande vlekken op truien gespot, en ‘poep’ onder schoenen geroken. Dit is natuurlijk allemaal kinderspel, onbeduidende opwarmertjes voor het echte werk. Ik heb al namelijk tevens een paar behoorlijk gemene op mijn naam staan, waarbij de ergste moet zijn geweest dat ik een scharrel ’s ochtends in bed bedeesd vertelde dat ik drie weken over tijd was. Je had zijn hoofd moeten zien. Duizend doden stierf hij vanbinnen. Het was een hele poos stil, en toen reageerde hij. ‘En? Wat ga je doen?’ Ook ik was even stil. Toen sprong ik bovenop hem en riep: ‘ÉÉN APRIL!’ Hij was uiteraard niet geamuseerd, ik des te meer.


Foto: Privécollectie Ava Mees List

Zoals de oplettende lezer wellicht heeft opgemerkt, zit ik deze week een paar dagen op kantoor. Ik zweer het je, ik moest echt wennen aan concepten als ‘kantooruren’, ‘lunch met boterhammetjes’, en ‘clean desk policies’. Enfin. Woensdagnacht was ik zwaar aan het overwerken (hoewel gezegd moet worden dat ik pas om 12 uur ’s middags was verschenen). Scheel van alle letters op het scherm was ik bijna vergeten dat om middernacht mijn favoriete feestdag was aangebroken. Wat te doen? Ik besloot veilig te beginnen met het plaatsen van een valse Facebook status update. Mensen begonnen er bij bosjes in te trappen, en zelfs mijn moeder belde me de volgende ochtend bezorgd op welke klootzak mij had beroofd. De vormgeefster, die met mij als enige nog aanwezig was in het verder uitgestorven pand, werd inmiddels betrokken bij het kattenkwaad. Enthousiast sprongen we rond op kantoor op zoek naar de perfecte grap. En toen zagen we het. Op het bureau van de hoofdredacteur stond een onschuldige fles Spa Blauw. Half gevuld met water zat dit object trouw te wachten tot er ’s ochtends weer dorst gelest moest worden. Uit de keuken gristen we schaterlachend een fles wodka en vervingen het water in zijn fles met dit eveneens heldere bocht. We piesten bijna in ons broek van de gedachte aan het moment waarop hij ’s ochtends fris en fruitig een slok zou nemen. En zo geschiedde het. Helaas was ik niet aanwezig bij het moment suprème om hem te laten weten wat er achter deze grap schuilde, dus de arme man wist niet zo goed wat hem overkwam en waarom.

Toen ik gisteravond thuiskwam trok ik de vriezer open. De sneeuwballen waren verhard. Er was niet meer van ze over dan twee kleine knikkertjes, ijsballetjes waar je nog geen kleuter de schrik mee aan kon jagen. Teleurgesteld pleurde ik ze in de wasbak. Maar ik geef me niet gewonnen. Er zijn nog zo veel kwinkslagen te bedenken. Ik zie jullie volgend jaar weer, sukkels!

Mail

Ava Mees List

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Zeker weten dat hij een super goede vader wordt

Zeker weten dat hij een supergoede vader wordt

Eva wil blij zijn voor haar vriend, die na een halfjaar weer van zich liet horen, maar merkt dat het haar moeite kost. Lees meer

Ondraaglijk gewicht

Ondraaglijk gewicht

Een opmerking van een kennis activeert bij Aisha een stroom van onzekere gedachten. Waarom wordt ons zelfbeeld zo beïnvloed door externe standaarden? Lees meer

Wegwerpliefde

Wegwerpliefde

Liefde overwint niet alles, en zeker niet het kapitalisme, merkt Marthe van Bronkhorst. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 7

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel vier. Lees meer

Une Belle Histoire

Une Belle Histoire

Als Aisha haar moeder vertelt over haar vakantieplannen in Bretagne reageert ze nuchter. ‘Dan kun je gelijk wel tante Ans uitstrooien’. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 6

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel drie. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 3

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel twee. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel een. Lees meer

Zeggen dat ik schrijver ben

Zeggen dat ik schrijver ben

Voorafgaand aan een netwerkevenement besluit Eva dat het maar eens afgelopen moet zijn met haar heimelijke schrijverschap. Lees meer

Geesten uit mijn datingverleden

Geesten uit mijn datingverleden

In de digitale wereld komt Aisha haar ex-dates nog regelmatig tegen. Ze posten sportschoolselfies, krijgen een puppy, of een baby. Hoe zou het zijn als ze met hen samen was gebleven? Lees meer

‘Sexy, dat beenhaar’

‘Sexy, dat beenhaar’

Ongeschoren vrouwenbenen zijn voor sommige mannen 'een dingetje'. Maar Eva is wel klaar met al dat gedoe, en in het café waar ze zit blijkt ze daarin niet de enige. Lees meer

Mijn roodbewangde gezicht 2

Mijn roodbewangde gezicht

Het bekijken van jeugdfoto's dwingt Eva te reflecteren op één van haar onbewuste mechanismen: blozen. Lees meer

:De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

Sinds vorig jaar voelt Aisha soms de behoefte om zand te eten. Ze gaat op zoek naar waar dit vandaan komt en hoe cultureel bepaald is wat we eetbaar vinden. ‘Is mijn zandbegeerte niet gewoon een hunkering naar verbinding naar iets dat ik ergens ben kwijtgeraakt?’ Lees meer

Mannen die over zichzelf praten

Mannen die over zichzelf praten

Na een aantal dates met een op zich interessante man twijfelt Eva of ze nog wel een keer met hem moet afspreken. Het probleem: hij praat te veel over zichzelf. Lees meer

De dingen die we onszelf vertellen

De dingen die we onszelf vertellen

Aisha Mansaray vraagt zich af waarom mensen elkaars misstappen zo uitvergroten. Zeggen onze ergernissen misschien juist meer over onze eigen gebreken dan die van een ander? Lees meer

Ilustratie van een zwarte vrouw die in een waterplas met haar hand cirkels creëert

Zwarte prinsessen bestaan wél

Onlangs werd Aisha herinnerd aan een gevoel uit haar jeugd toen ze twee tentoonstellingen in de Kunsthal bezocht. Achteraf wilde ze haar vroegere zelf troosten: "Trek je er niets van aan, want zwarte prinsessen bestaan wél." Lees meer

Automatische concepten 55

Mijn vader en ik, mijlenver uiteen

Hoe blijf je strijdvaardig als misstanden generatie na generatie niet worden opgelost? Marthe van Bronkhorst reflecteert op de relatie met haar vader en hoe ze verschillend met onrecht omgaan. Lees meer

'Ik dacht dat je met je vriend ging'

'Ik dacht dat je met je vriend ging'

Een koetjes-en-kalfjesgesprek tussen Eva en een collega in de trein wordt ongemakkelijk wanneer hij ongefundeerde aannames doet over haar privéleven. Lees meer

een persoon die naar hun eigen vervormde gezicht staart in de weerspiegeling van een telefoon

AI-angst

Wanneer Aisha in het bibliotheekcafé ineens met een human robot hybrid wordt geconfronteerd die rechtstreeks uit the Uncanny Valley schijnt te komen, lijkt het toppunt van haar industrialisatieverwarring bereikt. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we voortaan twee keer per jaar verschijnen en daardoor nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer