Foto: Privécollectie Ava Mees List Water of wodka? Mees was gisteren (1 april) op oorlogspad." /> Foto: Privécollectie Ava Mees List Water of wodka? Mees was gisteren (1 april) op oorlogspad." />
Asset 14

Geinponem

Het hele jaar kijk ik er naar uit. Ik schep er over op, ik broed plannetjes, en een week van tevoren beginnen de zenuwen door mijn lijf te gieren. Nee, ik heb het niet over mijn verjaardag. Ik heb het over 1 april natuurlijk. Trouwens toevallig twee dagen na mijn verjaardag, waardoor dit per definitie de allervetste week van het hele jaar is.

Afgelopen winter, toen de eerste sneeuw begon te vallen, gingen mijn ogen gevaarlijk glinsteren. Een onzichtbare gloeilamp lichtte fel boven mijn hoofd op, en een idee was geboren. De volgende ochtend, toen er een dik pak op het balkon lag, deed ik de deur open en maakte twee perfect ronde sneeuwballen. Met het oog op één april stopte ik de projectielen in mijn vriezer, naast de vrijwel lege fles wodka, de ijsklontjes die ongebruikt verborgen gingen onder een dikke laag wit schaafsel, en een ondefinieerbaar pakketje (Vlees? Brood? IJsjes?). Maanden later, als het al lang en breed lente was, zou ik ze in het gezicht van een nietsvermoedende voorbijganger of beter nog, mijn lieve onschuldige huisgenote kunnen peperen.

Ik geloof niet dat ik als kind eigenlijk echt aan deze feestdag deed. Waarschijnlijk trapte ik net als al mijn leeftijdgenoten elk jaar wéér in de traditioneel flauwe, maar geniale grap van het Jeugdjournaal. Ik kan me er geen uit mijn hoofd opnoemen, maar wat ik me wel levendig herinner is de meesmuilende kop van de presentator die ons op 2 april inlichtte dat het allemaal een geintje was geweest. De laatste jaren is het echter een persoonlijke traditie geworden alles en iedereen om me heen in de maling te nemen. Volwassenen zijn namelijk al lang vergeten wat deze dag betekent, en zo is mijn gehele omgeving verworden tot weerloos slachtoffer voor al mijn grollen. Zo heb ik tientallen veters aan elkaar gestrikt, niet-bestaande vlekken op truien gespot, en ‘poep’ onder schoenen geroken. Dit is natuurlijk allemaal kinderspel, onbeduidende opwarmertjes voor het echte werk. Ik heb al namelijk tevens een paar behoorlijk gemene op mijn naam staan, waarbij de ergste moet zijn geweest dat ik een scharrel ’s ochtends in bed bedeesd vertelde dat ik drie weken over tijd was. Je had zijn hoofd moeten zien. Duizend doden stierf hij vanbinnen. Het was een hele poos stil, en toen reageerde hij. ‘En? Wat ga je doen?’ Ook ik was even stil. Toen sprong ik bovenop hem en riep: ‘ÉÉN APRIL!’ Hij was uiteraard niet geamuseerd, ik des te meer.


Foto: Privécollectie Ava Mees List

Zoals de oplettende lezer wellicht heeft opgemerkt, zit ik deze week een paar dagen op kantoor. Ik zweer het je, ik moest echt wennen aan concepten als ‘kantooruren’, ‘lunch met boterhammetjes’, en ‘clean desk policies’. Enfin. Woensdagnacht was ik zwaar aan het overwerken (hoewel gezegd moet worden dat ik pas om 12 uur ’s middags was verschenen). Scheel van alle letters op het scherm was ik bijna vergeten dat om middernacht mijn favoriete feestdag was aangebroken. Wat te doen? Ik besloot veilig te beginnen met het plaatsen van een valse Facebook status update. Mensen begonnen er bij bosjes in te trappen, en zelfs mijn moeder belde me de volgende ochtend bezorgd op welke klootzak mij had beroofd. De vormgeefster, die met mij als enige nog aanwezig was in het verder uitgestorven pand, werd inmiddels betrokken bij het kattenkwaad. Enthousiast sprongen we rond op kantoor op zoek naar de perfecte grap. En toen zagen we het. Op het bureau van de hoofdredacteur stond een onschuldige fles Spa Blauw. Half gevuld met water zat dit object trouw te wachten tot er ’s ochtends weer dorst gelest moest worden. Uit de keuken gristen we schaterlachend een fles wodka en vervingen het water in zijn fles met dit eveneens heldere bocht. We piesten bijna in ons broek van de gedachte aan het moment waarop hij ’s ochtends fris en fruitig een slok zou nemen. En zo geschiedde het. Helaas was ik niet aanwezig bij het moment suprème om hem te laten weten wat er achter deze grap schuilde, dus de arme man wist niet zo goed wat hem overkwam en waarom.

Toen ik gisteravond thuiskwam trok ik de vriezer open. De sneeuwballen waren verhard. Er was niet meer van ze over dan twee kleine knikkertjes, ijsballetjes waar je nog geen kleuter de schrik mee aan kon jagen. Teleurgesteld pleurde ik ze in de wasbak. Maar ik geef me niet gewonnen. Er zijn nog zo veel kwinkslagen te bedenken. Ik zie jullie volgend jaar weer, sukkels!

Mail

Ava Mees List

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Die betere wereld wordt al gemaakt

Die betere wereld wordt al gemaakt

Kun je, met alles wat er gebeurt in de wereld, nog gelukkig zijn? Marthe van Bronkhorst vindt het antwoord en ontdekt een boel hoopvolle initiatieven Lees meer

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Eva van den Boogaard lijkt op iemand die ze nooit gekend heeft. Via een persoonlijke brief en een angstaanjagende gebeurtenis leert ze hem toch een beetje kennen. Lees meer

Was dit nou een flirt?

Was dit nou een flirt?

Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. Lees meer

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

In deze colum geeft Marthe Bronkhorst je een van haar geheime toverzinnen om vervelende talkshowgasten de mond te snoeren. 'Is dat zo?' Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Hard//hoofd zoekt vóór 28 juli 2.500 trouwe lezers!

Hard//hoofd verschijnt weer op papier, nu met extra bijlage! In Honger lees je over de pijn, het verlangen en de schoonheid van datgene waar we naar smachten. Schrijf je vóór 28 juli in voor slechts 3 euro per maand en ontvang Honger in september in de brievenbus, mét bijlage Ik wil, wil jij ook? over seksueel consent. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer